The 30 GreatestBoxers of All Time

Tony Canzoneri: 137-24-10 (44 KOs)

In een tijdperk van grote vechters, was Tony Canzoneri een van de beste. De drievoudig wereldkampioen is een van de weinige boksers die titels in drie of meer gewichtsklassen tegelijk heeft behaald. Hij won het wereldkampioenschap vedergewicht in februari 1928 toen hij slechts 19 jaar oud was.

Canzoneri had in totaal vijf wereldtitels gedurende zijn carrière, vechtend in vier verschillende gewichtsklassen. Een van de meest memorabele overwinningen van de Amerikaanse bokser kwam in 1930, toen hij Al Singler knock-out sloeg om het lichtgewicht kampioenschap in 1930 te winnen. Hij behaalde ook overwinningen op Jimmy McLarnin en Kid Chocolate.

Barney Ross: 72-4-3 (22 KOs)

Een van de moedigste boksers aller tijden, Barney Ross werd wereldkampioen in drie gewichtsklassen. In 81 professionele partijen, waaronder een aantal tegen legendarische vechters, werd Ross nooit knock-out geslagen. In 1933 versloeg Ross Tony Canzoneri om zowel de lichtgewicht- als de junior weltergewichttitel op te eisen.

Ross’ meest gedenkwaardige gevecht kwam in een gevecht tegen Henry Armstrong, waarin Ross zijn wereldkampioenschap weltergewicht probeerde te verdedigen. Ross kreeg een waanzinnig pak slaag, maar hij weigerde het gevecht te laten stoppen. Hoewel hij verloor, beëindigde Ross het gevecht op zijn voeten. Ross werd een gedecoreerde veteraan van de Tweede Wereldoorlog.

Julio Cesar Chavez: 108-6-2 (87 KOs)

Een van de meest legendarische Mexicaanse vechters aller tijden, Julio Cesar Chavez begon zijn carrière door zijn eerste 87 professionele gevechten te winnen. Chavez werd door verschillende publicaties uitgeroepen tot Vechter van het Jaar voor 1987 en 1990, en hij werd later opgenomen in de International Boxing Hall of Fame.

Chavez stond bekend om zijn zware handen en felle vechtstijl. Hij heeft records voor de meeste succesvolle verdedigingen van wereldtitels (gelijk met Omar Narvaez met 27), de meeste titelgevechten overwinningen (31), de meeste vechters geslagen voor de titel (31), en de meeste titelgevechten (37). De legendarische vechter’s 1993 overwinning op Greg Haugen in Estadio Azteca vestigde het record voor de grootste opkomst voor een bokswedstrijd op 132.274.

Ted Lewis: 173-30-14 (71 KOs)

De Britse bokser Ted “Kid” Lewis was een tweevoudig Wereld Weltergewicht Kampioenschap titelhouder en wordt algemeen beschouwd als een van de grootste boksers in de geschiedenis. Lewis won de Britse vedergewicht titel toen hij slechts 18 jaar oud was, en hij voegde de Europese kroon vier maanden later toe. Na een fenomenale carrière werd hij opgenomen in de International Boxing Hall of Fame.

Lewis had een serieuze rivaliteit met Jack Britton. In 1915, versloeg hij Britton om de wereld weltergewicht titel te winnen. Britton heroverde vervolgens de titel, voordat hij hem weer verloor aan Lewis, die hem uiteindelijk weer aan Britton verloor. De twee vochten 20 keer, met 12 van die gevechten eindigend in no-decisions.

Floyd Mayweather Jr: 50-0 (27 KOs)

Ongetwijfeld de grootste promotor en defensieve bokser in de geschiedenis, Floyd Mayweather Jr. is een van de meer fascinerende vechters die de sport heeft gezien. Mayweather Jr. heeft de hoogste plus-minus ratio in de geschiedenis van het boksen, waardoor hij de meest accurate stootman is sinds het bestaan van CompuBox. Hij heeft acht kampioenschappen gewonnen in vijf verschillende gewichtsklassen.

Met een record van 26 opeenvolgende overwinningen in wereldtitelgevechten, 23 overwinningen in lineaire titelgevechten, 24 overwinningen op voormalige of huidige wereldtitels en twee overwinningen op International Boxing Hall of Fame-inducteurs, is Mayweather Jr. is onbetwistbaar een van de grootste boksers in de geschiedenis van de sport.

Stanley Ketchel: 52-4-4-1 (49 KOs)

Naam “The Michigan Assasin,” Stanley Ketchel is een van de grootste wat als’s in de geschiedenis van het boksen. Met een overwinning op Jack Sullivan, verzekerde Ketchel zich van het wereldkampioenschap middengewicht, dat hij nooit meer verloor. In slechts drie jaar tijd verdedigde de bokser zijn titel drie keer.

Tegen zwaargewicht kampioen Jack Johnson in 1909, slaagde Ketchel erin de legende neer te slaan ondanks het feit dat hij 35 pond te zwaar was. Later dat gevecht echter, sloeg Johnson Ketchel bewusteloos. Op 24-jarige leeftijd werd Ketchel – nog steeds de middengewicht kampioen – vermoord op een ranch in Conway, Missouri. Hij zal altijd herinnerd worden als een van de moedigste boksers in de geschiedenis.

Carlos Monzon: 87-3-9-1 (59 KOs)

Argentijn Carlos Monzon is vooral bekend als houder van het onbetwiste wereldkampioenschap middengewicht gedurende 7 jaar. Bekend om zijn snelheid, stootkracht en werklust, verdedigde Monzon zijn titel 14 keer met succes. Nog indrukwekkender was dat hij in de laatste 81 gevechten van zijn carrière ongeslagen bleef.

Het leven van Monzon buiten het boksen om liep echter uit de hand. Hij leefde een glamoureus maar gewelddadig leven en werd vele malen beschuldigd van huiselijk geweld, evenals het in elkaar slaan van paparazzi. De bokser werd aangeklaagd voor de moord op zijn vrouw in 1988 en veroordeeld tot 11 jaar gevangenisstraf. Hij stierf in een auto-ongeluk in januari 1995.

George Foreman: 76-5 (68 KOs)

Een van de meest iconische boksers aller tijden, George Foreman is het meest bekend om zijn upset van Joe Frazier om zijn eerste titel te winnen in 1973. Foreman verdedigde zijn titel twee keer voor zijn eerste professionele verlies, dat kwam naar Muhammad Ali op “The Rumble in the Jungle” in 1974.

Na het verlaten van de sport voor 10 jaar, kwam Foreman terug en heroverde een deel van het zwaargewicht kampioenschap op 45-jarige leeftijd. Vanaf 2019 blijft Foreman de oudste zwaargewicht kampioen in de geschiedenis van het boksen en de op één na oudste in elke gewichtsklasse. Buiten het boksen is Foreman bekend om zijn carrière als ondernemer. Hij promootte de George Foreman Grill en verkocht de naamrechten voor $138 miljoen.

Thomas Hearns: 61-5-1 (48 KOs)

Tommy “Hitman” Hearns is een van de meest gedecoreerde boksers in de geschiedenis van de sport. Hij is de eerste man die vier wereldtitels won in vier gewichtsklassen – en de eerste die vijf titels won in vijf gewichtsklassen. Hearns werd in 1980 en 1984 door meerdere publicaties uitgeroepen tot vechter van het jaar.

Hearns maakte deel uit van enkele ongelooflijke gevechten en stond tegenover tegenstanders als Sugar Ray Leonard, Marvin Hagler en Roberto Duran. Hoewel de vechter verloor van de eerste twee van deze tegenstanders, versloeg hij Duran om zijn WBC junior middengewicht titel te verdedigen. Hearns werd in 2012 opgenomen in de International Boxing Hall of Fame.

Mickey Walker: 131-25-5-2 (60 KOs)

Een van de vroegste sterren van het boksen, Mickey Walker was een kampioen wereldweltergewicht en wereldmiddengewicht bokser. In januari 1925 werd Walker de lichtste man die ooit voor de licht zwaargewicht titel heeft gestreden. In die tijd woog hij minder dan 150 pond.

Walker had geen licht schema en vocht vaak meer dan een dozijn keer in een jaar. Hij had vaak zware concurrentie en versloeg vechters als Jack Britton en Tiger Flowers. De bokser verdedigde negen keer zijn titel tijdens zijn carrière, ondanks dat hij slechts twee gordels had. Veel bokshistorici en publicaties hebben hem bij de beste middengewichten aller tijden geplaatst. Hij werd in 1990 als eersteklas lid opgenomen in de International Boxing Hall of Fame.

Archie Moore: 186-23-10-1 (131 KOs)

Een slachtoffer van racisme voor het grootste deel van zijn carrière, Archie Moore kreeg pas een kans op zijn eerste wereldtitel toen hij 168 keer had gevochten en 39 jaar oud was geworden. Moore won het gevecht en werd kampioen. Hij vocht nog eens 52 gevechten nadat hij kampioen was geworden en verloor er slechts vier.

In 2019 blijft Moore de oudste wereldkampioen in de geschiedenis met 48 jaar en 59 dagen oud toen hij voor het laatst de gordel vasthield. De bokser’s 131 carrière knock-outs zijn ook de meeste van alle tijden. Nadat hij stopte met boksen, was Moore een korte tijd trainer. Onder degenen die hij trainde: Muhammad Ali, George Foreman, en James Tillis.

Sandy Saddler: 144-16-2 (103 KOs)

Een lange, magere vedergewicht, Sandy Saddler was een van de meest gevreesde stoten in de boksgeschiedenis. Saddler won tweemaal het wereldkampioenschap vedergewicht. Hij was ook houder van de super vedergewicht titel. Gedurende zijn 12-jarige carrière scoorde de bokser 103 knock-outs. Saddler werd slechts één keer knock-out geslagen, in zijn tweede professionele gevecht.

De bokser is misschien wel het meest bekend om zijn vier gevechten met de legendarische Willie Pep, waarvan hij er drie won. Saddler heroverde zijn laatste kampioenschap van Pep in 1950 en behield de titel tot 1956. Hij ging in januari 1957 als kampioen met pensioen vanwege problemen met zijn gezichtsvermogen die het gevolg waren van een auto-ongeluk. Saddler is ook bekend als oom van de befaamde DJ Grandmaster Flash.

Ruben Olivares: 89-13-3 (79 KOs)

Mexicaanse bokser Ruben Olivares wordt algemeen beschouwd als de grootste bantamgewicht kampioen aller tijden. Hij heeft het record voor de meeste overwinningen in titelgevechten in de geschiedenis van het bantamgewicht, met zes. De ongelooflijk populaire vechter hield zowel de WBA en WBC Bantamgewicht titels twee keer elk, evenals de WBA en WBC vedergewicht titels een keer elk.

Deelname aan meer dan 100 gevechten en het kloppen van 79 tegenstanders, Olivares was een dominante vechter voor zijn tijd. Met opvallende overwinningen op Bobby Chacon en Jose Luis Ramirez, werd de hard-hitting Olivares een nationale beroemdheid in Mexico. In feite leidde de populariteit van de vechter tot een aantal cameo’s in een aantal Mexicaanse films.

Jimmy Wilde: 132-3-1-5 (99 KOs)

Een van de kleinste en toch meest destructieve vechters ooit, Jimmy Wilde was de eerste wereldkampioen vlieggewicht in de geschiedenis van het boksen. Hij is een van de grootste vechters die ooit uit Europa is gekomen en wordt door velen beschouwd als de grootste vlieggewicht bokser ooit.

Wilde heeft de langste ongeslagen reeks in de geschiedenis van het boksen, met 104 opeenvolgende wedstrijden gewonnen. Hij was ’s werelds grootste vlieggewicht, nam het op tegen bantamgewichten en zelfs vedergewichten en won vele gevechten door knock-out. Door zijn stootkracht kreeg Wilde bijnamen als “The Mighty Atom,” “The Tylorstown Terror,” en “Ghost with the Hammer in His Hand.”

Jack Britton: 239-57-43-5 (30 KOs)

Een drievoudig wereldkampioen weltergewicht boksen, Jack Britton is niet alleen een van de beste boksers van zijn tijd, maar ook een van de beste aller tijden. Hij houdt het wereldrecord voor het aantal gevochten titelgevechten in een carrière met 37, waarvan er 18 eindigden in geen beslissingen. Veel van die wedstrijden waren tegen zijn aartsrivaal, Ted “Kid” Lewis, tegen wie hij 20 keer vocht.

Na een carrière van 25 jaar werd Britton opgenomen in de International Boxing Hall of Fame als een eersteklas lid. De weltergewicht maakte ook zijn weg naar de popcultuur: Er wordt gezegd dat Ernest Hemingway’s korte verhaal “Fifty Grand” is gebaseerd op een van Britton’s gevechten.

Joe Gans: 120-8-9 (85 KOs)

Door velen beschouwd als de grootste lichtgewicht bokser aller tijden, Joe Gans was de eerste zwarte man die ooit de lichtgewicht titel won. De bokser was een wegbereider wiens succes het pad leidde voor vele Afro-Amerikaanse vechters. Gans won de lichtgewicht titel zes jaar lang, tussen 1902 en 1908, en domineerde de concurrentie in die periode.

De Hall of Fame bokser werd de eerste Afro-Amerikaanse wereldkampioen boksen van de 20e eeuw. Hij verdiende de bijnaam “Oude Meester” door een wetenschappelijke benadering van de bokssport. Hij vocht ooit drie keer op één avond.

Harry Greb: 105-8-3 (48 KOs)

Geboemd als “The Pittsburgh Windmill,” Harry Greb was een freak van de natuur. Hij vocht 298 keer in zijn 13-jarige carrière – het op twee na meeste van alle boksers in de geschiedenis – Greb vocht tegen de beste tegenstand die hij in de jaren 1910 en 1920 kon tegenkomen. Hoewel hij zijn carrière begon rond de 140 pond, nam de bokser het vaak op tegen lichtzwaargewichten en zelfs zwaargewichten.

Greb werd lichtzwaargewichtkampioen en wereldkampioen middengewicht, en hij won 100 van zijn 104 gevechten door knock-out. Ondanks het feit dat hij bijna blind werd aan zijn linkeroog, verdedigde Greb zijn titel zes keer in drie jaar tijd voordat hij hem uiteindelijk overgaf aan Tiger Flowers. Hij was ook de enige vechter die ooit de toekomstige zwaargewicht kampioen Gene Tunney versloeg.

Gene Tunney: 65-1-1-1 (48 KOs)

Met slechts één verlies in zijn professionele carrière, was Gene Tunney een van de meest efficiënte vechters van alle tijden. Met de wereldtitel zwaargewicht van 1926 tot 1928 en twee keer de Amerikaanse titel licht zwaargewicht tussen 1922 en 1923, was Tunney een kracht om rekening mee te houden.

Bekend als “Fighting Marine,” werd Tunney nooit verslagen als een zwaargewicht. Hij verloor slechts een gevecht in zijn carrière, tegen middengewicht legende Harry Greb. Tunney’s succesvolle titelverdediging tegen Jack Dempsey is een van de beroemdste gevechten in de geschiedenis van het boksen, en het is bekend geworden als “The Long Count Fight.”

Jack Dempsey: 54-6-9 (44 KOs)

De wereldkampioen zwaargewicht van 1919 tot 1926, Jack Dempsey definieerde het zwaargewicht boksen aan het eind van de jaren 1910 en begin van de jaren 1920. Bijgenaamd “The Manassa Mauler,” Dempsey was een agressieve puncher wiens stijl populair was bij veel fans. Veel van zijn gevechten vestigden zelfs financiële en bezoekersrecords.

Dempsey won de wereldtitel zwaargewicht door de kaak van Jess Willard te verbrijzelen. Toen hij uiteindelijk de titel verloor in een gevecht met Gene Tunney, was dat voor het grootste betaalde publiek in de geschiedenis van het boksen. Dempsey is lid van de International Boxing Hall of Fame, en in 1950 werd hij uitgeroepen tot de grootste vechter van de afgelopen 50 jaar.

Rocky Marciano: 49-0 (43 KOs)

De enige ongeslagen wereldkampioen zwaargewicht in de geschiedenis, Rocky Marciano is massaal populair vanwege zijn stootkracht en niet aflatende passie voor vechten. Hij won het zwaargewicht kampioenschap in 1952 en verdedigde zes keer zijn titel voordat hij uiteindelijk in 1956 met pensioen ging. Hij verdedigde zich tegen Jersey Joe Walcott, Roland La Starza, Ezzard Charles (twee keer), Don Cockell, en Archie Moore.

Met een knock-out-to-win percentage van 87,76%, is Marciano gemakkelijk een van de krachtigste zwaargewichten ooit. Fans aanbaden zijn enorme hart, en hij wordt algemeen beschouwd als een van de top-1o zwaargewicht boksers aller tijden. Marciano is een van de zeer weinige vechters die zonder verlies met pensioen is gegaan en de enige zwaargewicht die dat heeft gedaan.

Willie Pep: 229-11-1 (65 KOs)

Tweevoudig wereldkampioen vedergewicht Willie Pep wordt algemeen beschouwd als een van de snelste en meest duurzame vechters in de geschiedenis van het boksen. Ondanks zijn bijna fatale verwondingen in een vliegtuigongeluk in 1947, won Pep meer dan 200 partijen in zijn carrière. Kid Campeche zei: “Vechten tegen Willie Pep is als proberen een grasbrand te blussen.”

De Hall of Fame-bokser werd door de Associated Press uitgeroepen tot de beste vedergewichtbokser van de 20e eeuw, en velen beschouwen hem als de beste vedergewicht bokser aller tijden. Tijdens zijn 26-jarige carrière bokste Pep voor een ongelooflijk totaal van 1.956 rondes.

Sam Langford: 180-29-39 (128 KOs)

Misschien wel de grootste vechter die nooit een wereldtitel won, Sam Langford was een verwoestende bokser die tal van kansen werd ontzegd als gevolg van racisme in de sport in die tijd. De Canadese lichtgewicht vocht tot zwaargewicht en domineerde zijn hele carrière – zelfs nadat hij bijna volledig blind werd aan één oog.

Velen beschouwen Langford als de beste Canadese bokser aller tijden, maar de vraag “wat als” zal altijd rond zijn indrukwekkende carrière blijven hangen. Vele wereldkampioenschapsgevechten werden hem ontzegd, vanwege de kleurlingenbarrière en omdat Jack Johnson weigerde tegen hem te vechten. Als Langford een kans had gehad om voor een titel te strijden, zou zijn carrière waarschijnlijk nog indrukwekkender zijn geweest.

Jack Johnson: 77-13-14 (48 KOs)

De eerste zwarte zwaargewichtkampioen, Jack Johnson is een van de meest iconische figuren in de sportgeschiedenis. De bokser oversteeg de sport waarin hij speelde en werd een deel van de cultuur en een belangrijke figuur in de geschiedenis van het racisme in de Verenigde Staten. Johnson werd kampioen in 1908, en hij behield de titel tot 1915.

Hoewel hij eindelijk zijn kans kreeg om te strijden voor (en te winnen van) een titel, werd Johnson gedurende een groot deel van zijn regeerperiode als kampioen in ballingschap gedreven. Om niet aangeklaagd te worden volgens de racistische Mann Act, leefde en vocht hij in Europa en Zuid-Amerika. In zijn meest opmerkelijke gevecht, domineerde Johnson James. J. Jeffries in het “Gevecht van de Eeuw.”

Benny Leonard: 89-6-1-4 (70 KOs)

De langst regerende lichtgewicht kampioen ooit, Benny Leonard hield de titel van mei 1917 tot januari 1925, toen hij met pensioen ging als kampioen. Na een pensionering van zeven jaar keerde Leonard terug naar het boksen en won 18 van de 19 gevechten. De bokser, een van de snelste en slimste vechters ooit, wordt door vrijwel alle publicaties beschouwd als de beste of op een na beste lichtgewicht aller tijden.

Op een bepaald moment in zijn carrière vocht Leonard 154 opeenvolgende gevechten zonder te verliezen. De bokser van wereldklasse werd scheidsrechter nadat hij met pensioen ging. Terwijl hij een wedstrijd in New York aan het arbitreren was, zakte Leonard in elkaar en stierf in de ring.

Sugar Ray Leonard: 36-3-1 (25 KOs)

Zevenvoudig kampioen Sugar Ray Leonard vocht tegen de beste boksers van zijn tijd en versloeg elk van hen. Onder degenen die hij versloeg zijn enkele grote namen: Wilfred Benitez, Tommy Hearns, Marvin Hagler, en Roberto Duran. In zijn 20-jarige carrière won Leonard wereldtitels in vijf gewichtsklassen, het lineaire kampioenschap in drie gewichtsklassen en de onbetwiste weltergewichttitel.

Leonard werd in de jaren tachtig uitgeroepen tot “Bokser van het Decennium” en verdiende in de loop van zijn carrière meer dan 100 miljoen dollar aan premies. Leonard won een Olympische gouden medaille in 1976 en wordt algemeen beschouwd als een top-10 bokser aller tijden.

Roberto Duran: 103-16 (70 KOs)

Met een carrière die vijf decennia omspant, was Roberto Duran een schijnbaar onstuitbare lichtgewicht die zijn concurrentie domineerde. Duran was de eerste die Sugar Ray Leonard ooit versloeg en stond bekend om zijn veelzijdigheid, techniek en vermogen om druk uit te oefenen in een gevecht.

De Panamees was wereldkampioen in vier verschillende gewichtsklassen: lichtgewicht, weltergewicht, licht middengewicht, en middengewicht. Hij was ook houder van de onbetwiste en lineale lichtgewicht titels, evenals de lineale weltergewicht titel. Duran’s formidabele stootkracht leverde hem de bijnaam “Manos de Piedra,” of “Handen van Steen” op. Uitgeroepen tot de beste lichtgewicht van de 20e eeuw door de Associated Press, wordt Duran door velen beschouwd als de grootste lichtgewicht bokser ooit.

Henry Armstrong: 151-21-9 (101 KOs)

De enige bokser die tegelijkertijd wereldtitels op drie verschillende gewichten in handen had, Henry Armstrong was gemakkelijk een van de grootste boksers in de geschiedenis van de sport. Indrukwekkend, de bokser hield deze drie titels toen er slechts acht erkende divisies in die tijd waren. Armstrong stond tijdens zijn carrière tegenover 17 wereldkampioenen, waarvan hij er 15 versloeg.

Nadat hij in 1938 het wereldkampioenschap weltergewicht won, verdedigde Armstrong zijn titel een recordaantal van 18 keer voordat hij hem uiteindelijk in 1940 liet vallen. De meeste publicaties hebben Armstrong gerangschikt in de top-vijf grootste boksers aller tijden, en velen van hen hebben hem gerangschikt als een van de top twee of drie.

Joe Louis: 66-3 (52 KOs)

De wereldkampioen zwaargewicht van 1937 tot 1949, Joe Louis is een van de grootste zwaargewicht boksers van alle tijden. Hij had de titel 140 maanden in zijn bezit en verdedigde hem met succes een recordaantal van 25 keer. Louis kreeg de bijnaam “Brown Bomber” vanwege zijn stootkracht. In sommige ranglijsten van boksers aller tijden staat hij bovenaan.

Naast zijn bokskwaliteiten staat Louis bekend als een van de eerste mensen van Afro-Amerikaanse afkomst die een nationale held werd in de Verenigde Staten. Hij had een grote invloed op de integratie van het golfspel en werd de eerste Afro-Amerikaan die een PGA Tour evenement speelde. Hij was een van de meest populaire kampioenen aller tijden.

Muhammad Ali: 56-5 (37 KOs)

Geroemd naar “The Greatest,” Muhammad Ali was de eerste bokser die het zwaargewicht kampioenschap van de wereld drie keer won. Hij is een van de belangrijkste en meest gevierde sportfiguren in de Amerikaanse geschiedenis, en de meeste publicaties rangschikken hem als de grootste zwaargewicht bokser aller tijden.

Ali was betrokken bij een aantal historische bokswedstrijden en vetes, en zijn weigering om te dienen in het leger tijdens de oorlog in Vietnam maakte hem een icoon in de burgerrechtenbeweging. De bokser was niet alleen een van de beste in zijn sport, maar hij was ongeëvenaard als het ging om het neerzetten van een optreden voor fans. Voor velen is hij de definitie van een kampioen.

Sugar Ray Robinson: 173-19-6-2 (108 KOs)

De beste pound-for-pound vechter in de geschiedenis, Sugar Ray Robinson won 126 opeenvolgende gevechten om zijn carrière te beginnen. Hij was schijnbaar niet te stoppen en versloeg legendes als Jake LaMotta, Carmen Basilio, Gene Fullmer, Randy Turpin, Carl “Bobo” Olson, Henry Armstrong, Rocky Graziano, en Kid Gavilan. Robinson werd de eerste bokser die vijf keer een afdelingswereldkampioenschap won en werd in 1942 en 1951 uitgeroepen tot “vechter van het jaar”.

Robinson was de meest complete vechter die ooit in de ring stond en domineerde de concurrentie gedurende zijn hele carrière. In feite, drie van zijn zes totale titels kwamen na een twee-en-een-half jaar pensioen. Er zal nooit een andere vechter zijn als Sugar Ray Robinson.