Sydenham chorea, ook St. Vitus Dance, chorea minor, infectieuze chorea, of reumatische chorea genoemd, een neurologische aandoening die wordt gekenmerkt door onregelmatige en onwillekeurige bewegingen van spiergroepen in verschillende delen van het lichaam die volgen op streptokokkeninfectie. De naam St. Vitusdans stamt uit de late Middeleeuwen, toen personen met de ziekte de kapellen van St. Vitus bezochten, van wie werd geloofd dat hij genezende krachten bezat. De aandoening werd voor het eerst verklaard door de Engelse arts Thomas Sydenham. Chorea van Sydenham is meestal een manifestatie van reumatische koorts, komt het meest voor tussen de leeftijd van 5 en 15 jaar, en komt vaker voor bij meisjes dan bij jongens. De ziekte kan optreden als een niet vaak voorkomende complicatie van zwangerschap.
De symptomen van chorea van Sydenham variëren in ernst van mild tot volledig invaliderend. Een vage achteruitgang in het vermogen om alledaagse taken uit te voeren wordt vervangen door onwillekeurige schokkende bewegingen die het duidelijkst zijn in de ledematen en het gezicht, maar ook aanwezig zijn in de romp. Stuiptrekkende bewegingen zijn meer waarneembaar aan de ledematen van één kant van het lichaam. De spieren van het spreken en slikken kunnen ook aangetast zijn. Irriteerbaarheid, angst en emotionele instabiliteit, voornamelijk huilbuien naar aanleiding van onbeduidende voorvallen, zijn ook veel voorkomende symptomen.
Men denkt dat chorea van Sydenham wordt veroorzaakt door een slechte werking van de basale ganglia, groepen zenuwcellen in de hersenen. Er zijn aanwijzingen dat zowel de emotionele manifestaties als de abnormale bewegingen van de ziekte verband houden met veranderingen in de hersenschors. Aanvallen van chorea van Sydenham hebben de neiging zichzelf te beperken, hoewel de duur van elke aanval verscheidene weken bedraagt; recidieven zijn frequent. Het herstel is meestal volledig en wordt versneld door bedrust. Sedatie of de toediening van kalmerende middelen kunnen bescherming bieden tegen zelfverwonding in ernstige gevallen, wanneer de patiënt hulpeloos is.