Het is een overblijvende kruidachtige plant die bloemen produceert in de typische aroidstructuur: een dicht opeengepakte bloeiwijze die spadix wordt genoemd, wordt ondersteund door één groot schutblad dat schutblad wordt genoemd (soms worden twee schutbladen geproduceerd, waarbij het bovenste schutblad kleiner is). De bloeikolf is meestal crèmekleurig of ivoorkleurig als hij jong is, en wordt groen naarmate hij ouder wordt; het schutblad is meestal wit of wit met groene zenuwen aan de rand, en wordt groen naarmate hij ouder wordt. De bladeren zijn basaal, glanzend en enigszins diep geaderd, eirond en toegespitst. De bladstelen zijn lang en de bladeren zijn sierlijk gebogen. De plant produceert uitlopers aan de basis en vormt na verloop van tijd een dichte kluit.
Spathiphyllum wallisii is een van de ongeveer 40 soorten in een geslacht van tropische wintergroene planten. Hij werd aan het eind van de 19e eeuw ontdekt, toen hij in het wild groeide in Midden-Amerika. Een aantal cultivars, waarvan vele van hybride oorsprong, is in de handel verkrijgbaar, zoals de grotere hybriden “Mauna Loa”, genoemd naar de Hawaïaanse vulkaan, en de nog grotere “Sensation”, die beide populaire kamerplanten zijn. “Domino” is een fijnbonte variëteit van gemiddelde grootte.
