Serial Killer Paar-Bittaker en Norris

Op 16 december 2019 overleed een gevangene die in de dodencel van de San Quentin State Prison was ondergebracht, in afwachting van zijn executie. Lawrence Sigmond Bittaker, bekend als een van de “Tool Box Killers” werd in maart 1981 ter dood veroordeeld voor de ontvoering, moord en aanranding van vijf jonge vrouwen.

Bittaker en zijn misdaadpartner, Roy Norris ontmoetten elkaar terwijl ze elk een gevangenisstraf uitzaten in de California Men’s Colony, in de buurt van San Luis Obispo. Bittaker zat een straf uit voor poging tot moord na het neersteken van een winkelier die moe was hem te stoppen van winkeldiefstal. Norris zat zijn gevangenisstraf voor verkrachting en aanranding uit. De twee mannen kregen een band door hun gemeenschappelijke interesses…

Norris had verschillende gevangenisstraffen uitgezeten voor aanranding en was ooit voor vijf jaar opgenomen in het staatsziekenhuis in Atascadero als geestelijk gestoorde zedendelinquent. Geestelijk verzorgers achtten hem “geen gevaar meer” en lieten hem gaan. Drie maanden later zat hij weer achter de tralies voor de verkrachting en wurging van een andere vrouw.

Vóór zijn vrijlating in 1977 bestempelde een gevangenispsycholoog Bittaker als een zeer geraffineerde sociopaat die zou recidiveren en zijn criminele activiteiten zou laten escaleren. Toen ze samen in de Men’s Colony, een middelzware gevangenis, zaten, ontwikkelden ze een spel met hun fantasieën over overheersing, macht, controle en marteling, waarbij ze zich afvroegen hoe leuk het zou zijn om meisjes van dertien tot negentien jaar te ontvoeren en te zien hoe lang ze hen in leven konden houden – en gillend.

In een politiek klimaat dat oncomfortabel veel gelijkenis vertoont met wat we vandaag de dag zien, met een full-court press om gevangenen vrij te laten, werd Bittaker in november 1978 voorwaardelijk vrijgelaten naar Los Angeles en keerde Norris in januari 1979 terug uit de gevangenis. In februari ontmoetten ze elkaar in een goedkoop hotel in Los Angeles en wakkerde hun fantasieën weer aan. Het eerste wat ze nodig zouden hebben om hun prooi te vangen was een geschikt voertuig. Ze verzamelden hun geld en Bittaker kocht een 1977 witte GMC bestelwagen. Ze wilden er een met een schuifdeur aan de zijkant, zodat ze hun slachtoffers van de straat konden plukken zonder gezien te worden. Ze gaven het busje de bijnaam “Murder Mac.”

Van februari tot juni 1978 reed het duo over de Pacific Coast Highway, stopte bij stranden en praatte met jonge meisjes, waarbij ze vaak foto’s van hen maakten. Er werden meer dan 500 foto’s gevonden in het bezit van Bittaker. Ze pikten twintig jonge vrouwen op, gaven ze een lift en lieten ze vrij zonder bewijs dat ze ook maar één van hen iets hadden aangedaan. Norris onthulde later dat dit “testritten” waren, totdat ze het juiste meisje hadden gevonden en de juiste plaats om haar mee te nemen.

Op 24 juni 1979 werd de zestienjarige Cindy Schaeffer hun eerste slachtoffer. In plaats van naar het strand te gaan, zagen ze Cindy lopen vanaf een christelijke jeugdgroep in een nabijgelegen kerk en richtten hun pijlen op haar. Bittaker reed en stopte langszij, waardoor Norris de schuifdeur kon openen en het meisje naar binnen dwong. Norris bond haar snel vast en bedekte haar mond met tape.

Ze reden naar een afgelegen plek in de San Gabriel bergen waar Norris en Bittaker haar om de beurt verkrachtten. Bittaker gaf Norris een kleerhanger die om de nek van het meisje ging. Bittaker draaide de geïmproviseerde wurgpaal vast met een tang uit een gereedschapskist, waardoor Cindy werd gewurgd. Ze wikkelden haar lichaam in een douchegordijn en tilden haar van een klif in het bergachtige achterland.

Op 8 juli 1979 ging het duo weer op jacht en pikte de achttienjarige Andrea Hall op toen ze aan het liften was langs de Pacific Coast Highway. Zij stapte voorin het busje terwijl Bittaker reed en Norris overmeesterde haar vanuit een schuilplaats achterin het busje. Ze reden naar de plek in de bergen en verkrachtten Andrea herhaaldelijk. Op een gegeven moment nam Bittaker polaroidfoto’s van de geterroriseerde vrouw als aandenken. Bittaker stuurde Norris op een bierronde terwijl hij met het slachtoffer wachtte. Toen hij terugkwam, ontdekte Norris dat Bittaker het meisje met een ijspriem had gestoken, één keer in elk oor, en haar daarna had gewurgd. Haar lichaam werd ook van een klif gegooid.

Op 3 september 1979 pikten Bittaker en Norris de vijftienjarige Jackie Gilliam en de dertienjarige Leah Lamp op toen ze stonden te wachten bij een bushalte in de buurt van de Pacific Coast Highway. Ze vertelden de meisjes dat ze naar het strand gingen, maar de tieners werden achterdochtig toen het busje een bocht nam weg van het strand. Om hun angsten weg te nemen, stopte Bittaker op een tennisveld en beweerde dat het een veilige plaats was om te parkeren en high te worden. Leah voelde hun bedoelingen en was de eerste die probeerde te ontsnappen. Ze trok de zijdeur open en Norris sloeg haar met een honkbalknuppel op het hoofd. Bittaker sprong ertussen en hielp zijn partner de worstelende meisjes te bedwingen door ze vast te binden en tape over hun monden te doen. Een groep tennissers verzamelde zich op de velden om de worsteling gade te slaan. Toen het busje wegreed, gingen de tennissers terug naar hun spel, en men denkt dat ze het vreemde incident nooit hebben gemeld.

Ze reden de meisjes naar de bergplek San Gabriel waar ze de meisjes twee dagen lang verkrachtten en martelden. Ze hielden een geluidsband bij van de verkrachting en marteling, waarop Norris de verkrachting van Jackie vastlegde.

Toen ze moe werden, en het erop leek dat Bittaker zich moest melden voor zijn werk, stak Bittaker Jackie in elk oor met een ijspriem. Opnieuw doodde het steken het slachtoffer niet, dus wurgden ze haar om beurten. Daarna wurgde Bittaker Leah terwijl Norris haar meerdere malen met een voorhamer op het hoofd sloeg. Opnieuw werden de lichamen in het bos gedumpt.

Ze werden bijna gepakt op 3 oktober 1979, toen Shirley Sanders ontsnapte uit het busje nadat ze verkracht was. Bittaker en Norris dachten dat de politie hen elk moment zou vinden, dus hielden ze zich stil op 31 oktober 1979, toen ze besloten weg te sluipen van hun Pacific Coast Highway jachtgebied en zich in plaats daarvan te richten op de woonwijken van San Fernando Valley. Ze zagen de zestienjarige Lynette Ledford liften en boden haar een lift aan. Ze accepteerde en binnen vijf minuten lag ze vastgebonden op de vloer van het Murder Mac busje. Vastbesloten om niet dezelfde fouten te maken die hun laatste slachtoffer hadden laten ontsnappen, reed Bittaker terwijl Norris Lynette achterin het busje verkrachtte. Ze wisselden van plaats en tijdens de aanval namen ze hun marteling en verkrachting op, waarbij ze de vrouw opdroegen harder te gillen. “Schreeuw schat, schreeuw.” “Je kan harder gillen dan dat.” “Schreeuw, of ik laat je schreeuwen. Norris sloeg met de voorhamer meer dan twee dozijn keer op haar ellebogen. Bittaker wikkelde een stuk kleerhanger om haar nek en draaide het vast met zijn tang.

Toen ze klaar waren, wilden ze zien wat er zou gebeuren als ze het lijk in iemands voortuin zouden dumpen. Lynette werd de volgende ochtend ontdekt door een jogger. De reactie van de gemeenschap was snel in Los Angeles, waar slechts enkele dagen daarvoor de Hillside wurger Angelo Buono was gearresteerd.

Hun misdaadgolf ontrafelde omdat Norris opschepte over het “spel” dat hij en Bittaker hadden gespeeld. Voormalig gevangenisvriend Jimmy Dalton vertelde de autoriteiten dat Norris beweerde meerdere vrouwen te hebben ontvoerd en vermoord. Dalton geloofde Norris niet tot het lichaam van Lynette Ledford opdook. Dalton noemde het Murder Mac busje en dat licht gekleurde GMC busje raakte een snaar bij de onderzoekers. Ze ondervroegen opnieuw Shirley Sanders die een gelijkaardig busje had beschreven toen ze ontsnapte aan haar aanvallers. Detectives toonden haar een fotolijn en zij identificeerde onmiddellijk Norris en Bittaker.

Norris was de zwakke schakel en hij werd gearresteerd in een voorwaardelijke overtreding voor de verkoop van marihuana in november 1979. Hij bekende en impliceerde Bittaker, en gaf hem de schuld van de moorden. De in beslag genomen geluidsbanden weerlegden de bewering van Norris dat hij een onwillige deelnemer was. Om de doodstraf te ontlopen, stemde hij in met een getuigenis tegen Bittaker en nam hij onderzoekers mee naar de San Gabriel bergen om de lichamen van hun slachtoffers terug te vinden.

In februari 1980 leidde Norris een team van onderzoekers naar de lichamen van Leah Lamp en Jackie Gilliam. Jackie werd gevonden met de ijspriem nog in haar schedel. Er was geen spoor van Cindy Schaeffer, of Andrea Hall, maar er was genoeg bewijs, met Norris’ getuigenis, en het afspelen van de audio-tape van Lynette Ledford’s marteling om Bittaker te veroordelen.

Bittaker werd ter dood veroordeeld op 24 maart 1981, en Norris werd veroordeeld tot vijfenveertig jaar tot levenslang. Norris komt nu in aanmerking voor voorwaardelijke vrijlating. Ik heb Norris in de loop der jaren verschillende malen ontmoet en hij heeft nooit de verantwoordelijkheid aanvaard voor zijn rol in de moorden. Hij gaf liever zijn misdaadpartner Bittaker de schuld voor de meer brutale aspecten van de misdaden. Zijn daden voordien, en de momenten die op band werden vastgelegd, bewijzen een andere versie van de gebeurtenissen.

Wat Bittaker betreft, hij leek te genieten van zijn bekendheid in de dodencel, speelde regelmatig kaartspelletjes met andere seriemoordenaars, correspondeerde met fans van seriemoordenaars, tot aan zijn dood, en ondertekende zijn brieven met zijn bijnaam-Pliers.

Als je meer wilt weten over de connectie van Californië met misdaad, criminelen en beruchte outlaws, meld je dan aan voor mijn gratis Prison to the Page-nieuwsbrief. Ik beloof dat ik uw e-mailbox niet zal verstoppen.