Objectives
Geelekoortsvirus was historisch gezien een frequente bedreiging voor de Amerikaanse en Europese kusten. Medische mijlpalen zoals de ontdekking van muggen als vectoren en vervolgens een doeltreffend vaccin hebben de incidentie ervan aanzienlijk verminderd, maar desondanks doen zich nog regelmatig duizenden gevallen van deze dodelijke ziekte voor in Afrika ten zuiden van de Sahara en in het Amazonebekken in Zuid-Amerika, die gewoonlijk niet worden gemeld. Een stedelijke uitbraak in Angola, opeenvolgende jaren van toenemende incidentie in de buurt van grote Braziliaanse steden, en geïmporteerde gevallen in China, Zuid-Amerika en Europa, hebben dit virus weer wereldwijd in de schijnwerpers gezet. Het doel van dit artikel is te onderstrepen dat de preventieve YFV-maatregelen, zoals vaccinatie, zorgvuldig moeten worden herzien om de risico’s van nieuwe uitbraken van YFV tot een minimum te beperken, vooral in stedelijke of immunologisch kwetsbare gebieden. Bovendien vestigt dit artikel de aandacht op de verschillende factoren die de verspreiding van andere met Aedes spp. geassocieerde arbovirale ziekten zoals knokkelkoorts, chikungunya en Zika naar noordelijke breedtegraden hebben bevorderd en epidemieën hebben veroorzaakt in de Verenigde Staten en Europa, waarbij de nadruk wordt gelegd op de mogelijkheid dat YFV het pad van deze virussen zou kunnen volgen, tenzij dringend werk wordt gemaakt van versterkte surveillance en efficiënte controlesystemen.