Review: M.C. Perkins Cove

Vertel ons over uw eerste indrukken toen u aankwam.
Het is onmogelijk om niet meteen de oceaan op te merken net buiten de uitgestrekte ramen. M.C. Perkins is geen gewoon uitzicht op het water; de kracht van de Atlantische golven beukt en rolt op een steenworp afstand van uw tafel, terwijl meeuwen over mosselschelpen spetteren, en de zon en wind de hele ervaring om de paar minuten veranderen. Als je daar eenmaal overheen bent, begin je de boeiende details van de eetzaal op te merken. De koperen tafels glanzen tegen het grijsblauw van de oceaan, houten balken en gebogen glazen vangen het licht van de op de zee geïnspireerde armaturen. Alles is eenvoudig gehouden, bijna sober, zodat de zee centraal blijft staan. Hoe was het publiek?
Paartjes (en sommige dubbele afspraakjes) vullen de meeste plaatsen, laser-gefocust op zowel hun diner als elkaar. Oudere gezinnen, zonder kinderen, zijn ook te zien, die een speciale bijpraatmaaltijd delen. Er is een algemene sfeer van opwinding en waardering, en veel discussie over het eten. Wat moeten we drinken?
Hoewel de bar zowat elke cocktail kan maken (en een verkorte lijst van huisgemaakte klassiekers heeft), is het de wijn die hier centraal staat. Als aanvulling op de grote rol die zeevruchten op het menu spelen, zijn er veel Sancerres en Grüner Veltliners, evenals een goed uitgebalanceerd rooster van rode wijnen die van Cabs naar Zins gaan. De meeste bieren van de tap komen uit de streek. Hoofdzaak: het eten. Geef ons de diepte – vooral wat niet te missen.
Zelfs als ze niet een van de meest buzzed-about hamburgers in New England (de $ 26 Kobe hamburger heeft zijn eigen, zeer toegewijde aanhang), mede-eigenaren en James Beard Award-winnende chef-koks Mark Gaier en Clark Frasier zou worden verpakking het huis op de sterkte van de rest van hun chique bistro menu. Mark en Clark (of M.C., zoals ze samen bekend staan) wierpen de handschoen op bij Ongunquit’s inmiddels verdwenen Arrows, het in de tuin gelegen fine dining destination restaurant dat hun naam vestigde en hen talloze onderscheidingen opleverde. Na de sluiting van Arrows hebben ze zich toegelegd op de meer informele keuken van M.C. Perkins, maar ze zijn niet vergeten om op de details te letten, zoals iedereen kan zien in gerechten als hun Maine chowder met schelvis, mosselen, hominy maïscake, en rokerige tomatenboter. Of de verrukkelijke, zoetzure gekonfijte eend met perzik-citroengrassaus en tamarinde. En wat vond je van de bediening?
Het was moeilijk om een misstap te ontdekken; deze jongens zijn op hun spel. Ze lopen met je door het menu, beantwoorden vragen over de herkomst van de ingrediënten en nemen graag speciale verzoeken aan (die allemaal worden gehonoreerd) zonder ook maar een wenkbrauw op te trekken.
Wat is de echte reden waarom we hier komen?
Neem papa of mama hierheen om een speciale gelegenheid te vieren. Neem een vriend hier om hem of haar te feliciteren met het maken van een partner. En bovenal, neem je partner hier mee naartoe als je hem of haar eraan wilt herinneren hoe betoverend het leven kan zijn.