Wat is Racketeering?
De term racketeering verwijst in het algemeen naar criminele handelingen, meestal die waarbij afpersing betrokken is. Het wordt gewoonlijk gebruikt in verband met patronen van illegale activiteiten die worden gespecificeerd in de Racketeer Influenced and Corrupt Organizations Act (RICO). Dit is een federale wet in de VS die het illegaal maakt om een bedrijf te verwerven of te controleren door middel van bepaalde misdrijven of inkomsten uit die misdrijven. Het is ook illegaal om deel te nemen, zelfs indirect, aan bepaalde misdaden die door een bedrijf worden gepleegd of om samen te spannen om een van de bovenstaande misdaden te doen onder de wet.
De lijst van federale misdaden die in RICO worden gespecificeerd, omvat omkoping, fraude, gokmisdrijven, het witwassen van geld, financiële en economische misdrijven, het belemmeren van de rechtsgang of van een strafrechtelijk onderzoek, moord op afspraak, en de seksuele uitbuiting van kinderen. Op staatsniveau omvat racketeering misdrijven als moord, ontvoering, gokken, brandstichting, beroving, omkoping, afpersing, handel in obsceen materiaal en drugsmisdrijven.
Key Takeaways
- Racketeering is het verwerven van een bedrijf door middel van illegale activiteiten, het exploiteren van een bedrijf met illegaal verkregen inkomsten, of het gebruiken van een bedrijf om illegale handelingen te verrichten.
- De Amerikaanse regering introduceerde in oktober 1970 de Racketeer Influenced and Corrupt Organizations Act om racketeering in te dammen.
- Racketeering kan op staats- of federaal niveau worden vervolgd.
- Federale delicten van racketeering omvatten omkoping, gokdelicten, witwassen van geld, belemmeren van de rechtsgang of van een strafrechtelijk onderzoek, moord te huur, en seksuele uitbuiting van kinderen.
- Op staatsniveau vallen onder racketeering misdrijven als moord, ontvoering, gokken, brandstichting, beroving, omkoping, afpersing, handel in obsceen materiaal en drugsmisdrijven.
Understanding Racketeering
Georganiseerde groepen kunnen illegale ondernemingen exploiteren, die bekend staan als rackets. Een georganiseerde groep kan ook geld van een legale onderneming gebruiken voor illegale activiteiten. Rackets waren voornamelijk actief in duidelijk illegale bedrijfstakken, zoals prostitutie, mensenhandel, drugshandel, illegale wapenhandel of namaak.
Racketeering kan vele vormen aannemen, waaronder:
- Cyberafpersing: Dit gebeurt wanneer een hacker malware op iemands computer plaatst, waardoor alle computer- en gegevenstoegang wordt geblokkeerd. De hacker eist vervolgens geld om de toegang tot de gebruiker te herstellen.
- Protection rackets: Een criminele entiteit dreigt schade toe te brengen aan een bedrijf of individu tenzij ze een beschermingsvergoeding krijgen.
- Ontvoering: Dit wordt beschouwd als afpersing wanneer een persoon illegaal wordt vastgehouden en zijn ontvoerders ermee instemmen de ontvoerde persoon te bevrijden zodra losgeld wordt betaald.
- Afpersingstruc: Individuen treden op als tussenpersoon om gestolen goederen van dieven te kopen tegen een lage prijs. Ze verkopen ze met winst door aan nietsvermoedende kopers.
Labor unions have also been a frequent target of racketeering allegations. Georganiseerde misdaadgroepen gebruiken doorgaans een of meer vakbonden om geld af te persen van een bedrijf of aannemer(s). In andere gevallen gebruiken groepen vakbonden om werknemers te controleren. De Italiaans-Amerikaanse maffia, La Cosa Nostra, was beroemd om zijn controle over vakbonden. La Cosa Nostra kreeg zo’n sterke positie dat zowel de bedrijfsleiding als de vakbond voor bescherming op de gangsters moesten vertrouwen.
Om illegale samenspanning en woekerhandel door afpersing in te dammen, introduceerde de Amerikaanse regering in oktober 1970 de Racketeer Influenced and Corrupt Organizations (RICO) Act. Op grond van deze wet kunnen handhavingsinstanties personen of groepen aanklagen die betrokken zijn bij diverse vormen van afpersing. Personen die schuldig zijn aan het plegen van RICO-misdrijven kunnen worden vervolgd en kunnen, indien schuldig bevonden, een gevangenisstraf van 20 jaar of meer krijgen voor ernstige misdrijven. Boetes en andere straffen kunnen ook van toepassing zijn.
Speciale overwegingen
Bedrijven kunnen zich ook bezighouden met afpersing. Een geneesmiddelenfabrikant kan bijvoorbeeld artsen omkopen om een geneesmiddel te veel voor te schrijven en zo fraude plegen om zijn winst te verhogen. Roofzuchtige leningen kunnen ook als een vorm van afpersing worden beschouwd. Dit gebeurt wanneer een kredietverstrekker een kredietnemer verleidt tot het aangaan van een lening waarbij zijn vermogen om deze terug te betalen opzettelijk wordt genegeerd of actief wordt belemmerd.
Een officiële persoonlijke lening is altijd veiliger dan wat een woekeraar u kan aanbieden, zelfs als u een slecht krediet hebt.
Autoverzekeraar State Farm werd er bijvoorbeeld van beschuldigd de verkiezingscampagne van rechter Lloyd Karmeier in 2004 illegaal te hebben gefinancierd door geld door te sluizen via belangengroepen die geen donoren bekendmaakten. De zaak houdt verband met een langlopende rechtszaak door klanten van State Farm die beweerden dat zij gedurende meer dan een decennium generieke, ondermaatse auto-onderdelen kregen in plaats van originele apparatuur.
De eisers eisten een schadevergoeding ter waarde van $ 1 miljard, plus $ 1,8 miljard aan rente, naast de schadevergoeding die verdrievoudigd had kunnen worden op grond van de federale RICO Act. De totale gevorderde schadevergoeding naderde de $ 8,5 miljard. In september 2018 stemde State Farm ermee in om $ 250 miljoen te betalen om de afpersingszaak te schikken, vlak voordat openingsverklaringen zouden beginnen
Racketeer Influenced and Corrupt Organizations Act (RICO)
Het ministerie van Justitie (DOJ) geeft een expansieve kijk op RICO-beschuldigingen. Volgens het DOJ moet de overheid, om schuldig te worden bevonden aan overtreding van de RICO-statuten, buiten redelijke twijfel bewijzen dat:
- er een onderneming bestond.
- de onderneming de handel over staatsgrenzen heen beïnvloedde.
- Het individu was geassocieerd met of in dienst van een criminele onderneming.
- De verdachte was betrokken bij afpersingsactiviteiten.
- Het individu nam deel aan afpersing door het plegen van ten minste twee daden van afpersingsactiviteiten.
Officieren van justitie gebruikten de wet in de eerste plaats om de georganiseerde misdaad en criminele organisaties aan te pakken toen deze werd uitgevaardigd. Voordat de wet van kracht werd, waren openbare aanklagers gedwongen maffiagerelateerde afpersing individueel te berechten, ook al kan een groot aantal individuen betrokken zijn geweest bij het plegen van een misdrijf.
RICO stelt rechtshandhavingsfunctionarissen in staat zaken aan te spannen tegen een volledige afpersing. De wet stelt aanklagers in staat beslag te leggen op de activa van een aangeklaagde partij, waardoor de overdracht van fondsen en eigendommen via lege vennootschappen wordt voorkomen.
De wet biedt wetshandhavingsinstanties meer instrumenten om afpersing te bestrijden en stelt aanklagers in staat organisaties of individuen voor elke aanklacht wegens afpersing tot 20 jaar aanhoudende criminele activiteit ten laste te leggen. De wet stelt aanklagers ook in staat leiders van organisaties aan te klagen voor misdrijven die zij anderen hebben laten plegen.
Federale vs. staatsafpersing
Aanklagers kunnen iemand via RICO aanklagen als deze ten minste twee daden van afpersing pleegt, waarvan er een plaatsvond nadat RICO wet werd en de laatste binnen 10 jaar na de vorige daad plaatsvond.
Federale misdrijven leiden tot vervolging op zowel federaal als staatsniveau. Bij het onderzoek naar federale misdrijven zijn nationale instanties betrokken, zoals het Federal Bureau of Investigation (FBI), de Drug Enforcement Agency (DEA), de Border Patrol, het Department of Homeland Security (ministerie van binnenlandse veiligheid), de Internal Revenue Service (IRS), het Bureau of Alcohol, Tobacco and Firearms (ATF), en de Secret Service. In sommige gevallen kan ook de internationale rechtshandhaving deelnemen.
Staatsdelicten zijn in strijd met de wetten van een bepaalde staat en worden onderzocht door de lokale, staats- of provinciale politie. Ontvoering, beroving en aanranding worden beschouwd als misdrijven van de staat, mits zij plaatsvinden binnen de grenzen van een bepaalde staat.
De straffen voor federale misdrijven zijn over het algemeen langer en zwaarder dan de straffen die worden opgelegd voor misdrijven van de staat.
Voorbeelden van afpersing
Het ministerie van Justitie meldde in december 2020 een aanklacht tegen 40 mensen in de grootste federale afpersingszaak in South Carolina. Volgens een persbericht werden aanklachten ingediend tegen bendeleden die deelnamen aan een criminele onderneming. Gevangenen van het South Carolina Department of Corrections gebruikten mobiele telefoons die als smokkelwaar waren verkregen om moorden, ontvoeringen, de distributie van vuurwapens en een wereldwijde drugsring te plannen.
In juni 2018 spanden counties in Kansas en Missouri federale afpersingszaken aan tegen meer dan een dozijn fabrikanten van opioïde pijnstillers. Ze werden beschuldigd van misleidende marketing en het distribueren van pijnstillers onder misleidende voorwendselen. De aanklager beweerde dat de bedrijven de gevaren van verslaving verkeerd voorstelden ten behoeve van hun eigen winst.
Functionarissen en leidinggevenden van bedrijven van de FIFA werden in 2015 aangeklaagd wegens afpersingsamenzwering en corruptie waarbij steekpenningen en smeergeld werden betaald om winstgevende media- en marketingrechten voor internationale voetbaltoernooien veilig te stellen.
In november 2013 werd Kevin Eleby, leider van een bende in Los Angeles, veroordeeld tot 25 jaar federale gevangenisstraf in een RICO-zaak. De bende gebruikte geweld en intimidatie om een woningbouwproject in Zuid-Los Angeles onder controle te krijgen. Het RICO-proces bepaalde dat de onderneming zich bezighield met drugshandel, handel in vuurwapens, moord, intimidatie van getuigen en gewapende overvallen om de woonprojecten te controleren en te terroriseren.
Twee voormalige politieagenten uit Baltimore pleitten in juli 2017 schuldig aan federale aanklachten wegens racketeering. Samen met verschillende andere leden van Baltimore’s Gun Trace Task Force, werden ze beschuldigd van het beramen van het stelen van geld, eigendommen en narcotica door middel van het aanhouden van personen, het binnendringen van woningen, het uitvoeren van verkeersstops, en het zweren van valse huiszoekingsbevel-affidavits.
In juni 2018 kreeg Cornel Dawson, de leider van een gewelddadige straatbende genaamd Black Souls, meerdere levenslange straffen in een afpersingszaak. Nog vijf bendeleden kregen vergelijkbare straffen. De bende werd schuldig bevonden aan het illegaal controleren van een zes-blokken sectie van Chicago. De veroordeling wegens afpersing betrof onder meer vier moorden en betrokkenheid bij drugsdeals.
Veelgestelde vragen over afpersing
Wat zijn voorbeelden van afpersing?
Afpersing kan vele vormen aannemen. Moord, witwassen van geld, financieel-economische misdrijven, ontvoering, seksuele uitbuiting van kinderen, omkoping, beroving, cyberafpersing en drugsmisdrijven zijn voorbeelden van racketeering.
Waar staat RICO voor?
RICO staat voor Racketeer Influenced and Corrupt Organizations, een wet die in oktober 1970 door de regering van de Verenigde Staten werd aangenomen.
Wat zijn de basiselementen van RICO?
De wet geeft wetshandhavers en officieren van justitie de instrumenten die zij nodig hebben om de georganiseerde misdaad effectief te bestrijden. Openbare aanklagers op federaal en staatsniveau moeten de omvang van de gepleegde misdrijven en de betrokkenheid van de betrokkenen zonder gerede twijfel bewijzen, zodat zij de RICO-wet kunnen toepassen wanneer een aanklacht wordt ingediend.
Hoe lang ga je de gevangenis in voor racketeering?
Iedereen die voor RICO-misdrijven is veroordeeld, krijgt een gevangenisstraf van 20 jaar of meer als hij ernstigere misdrijven pleegt. Boetes en straffen kunnen ook van toepassing zijn.
Is de RICO-wet effectief?
De RICO Act is uiterst nuttig in de strijd tegen afpersing en georganiseerde misdaad. Het stelt aanklagers in staat om criminele ondernemingen en organisaties, alsmede de leiders van deze groepen effectief aan te pakken, zelfs als zij andere personen de feitelijke misdrijven laten plegen.