Prodromale weeën, opschieten en wachten

Ik was ongeveer 37 weken zwanger van mijn eerste kind. Ik werkte parttime in een baan waarbij ik door de hele stad moest rijden en ook uren achter elkaar in kinderstoelen moest zitten. Ik voelde me enorm en ongemakkelijk en omdat ik nog maar net bevallen was, wist ik niet goed wanneer ik mijn bevallingsteam moest waarschuwen dat het babytijd was. Ik herinner me dat ik in de keuken stond van onze eclectisch ingerichte eenkamerflat, een lasagne aan het maken was die ik van plan was in de nabije toekomst te verorberen en…whoa….Ik voelde een gevoel in mijn buik dat me zei te stoppen. Mijn lichaam leek om mijn aandacht te vragen. Het was geen pijnscheut, of een adembenemend gevoel, het was een: wacht even, laat me even gaan zitten pijn in mijn onderrug en buik die niet langer dan 30 seconden duurde, maar het voelde anders dan elke andere zwangerschapsgerelateerde sensatie die ik tot op dat moment had gehad.

Ik had geen idee wat prodromale bevalling was. Ik had nog nooit van het woord prodroom gehoord. Het kostte me zelfs een paar pogingen om het correct uit te spreken toen ik er 2,5 jaar later tijdens mijn doula-opleiding over leerde.

Bijna elke nacht gedurende de laatste 3 weken van mijn eerste zwangerschap voelde ik hetzelfde soort weeën gedurende 3-5 uur elke nacht, tussen 19:00 en 12:00 uur. Ik heb zelfs een aantal van hen getimed in de eerste week, waarbij ik merkte dat ze tussen 10-15 minuten uit elkaar lagen, soms regelmatiger werden, maar altijd stopten rond middernacht. Ik ging zelfs naar het ziekenhuis, niet één keer, maar TWEE keer, alleen om te horen te krijgen dat ik nog niet ver genoeg in het begin van de bevalling was om te blijven. Eerlijk gezegd was ik er kapot van dat ik naar huis moest, maar achteraf ben ik blij dat ik die extra dagen heb gehad om mijn lichaam de kans te geven de dingen zelf op gang te brengen.

Dit artikel geeft een goede beschrijving en verschillende voorbeelden van prodromale weeën:

Prodromale weeën worden meestal gedefinieerd als weeën die beginnen en stoppen, soms dagen achtereen. Prodromale weeën voelen aan als echte weeën, ze gedragen zich als echte weeën en in veel opzichten zijn het ook echte weeën. Helaas stopt de bevalling uiteindelijk en wordt er geen baby geboren, zoals bij actieve bevalling wel het geval is.

Ik wil hier echter aan toevoegen dat prodromale bevalling wel degelijk deel uitmaakt van echte bevalling. Het is een van de vele manieren waarop het lichaam zich voorbereidt op de geboorte van een baby. Het is geldig, het kan vervelend en ongemakkelijk zijn, en het vertegenwoordigt actieve stappen op weg naar je einddoel: je baby in je armen. Het lastige is dat er geen manier is om te zeggen hoe lang je lichaam zal prodromen voordat de bevalling begint. Zwangerschap, vooral de laatste weken, zijn een delicaat en vaak frustrerend wachtspel, wat moeilijk is voor ons die leven in een cultuur die onmiddellijkheid belangrijk vindt.

De precieze oorzaken van prodromale weeën zijn niet duidelijk. In sommige gevallen kan het zijn dat de baby zich niet in de optimale positie bevindt en dat uw lichaam bezig is de baby langzaam maar zeker rond te draaien. Het is echter niet omdat je een prodromale bevalling hebt, dat je baby in een niet-optimale positie ligt. Elk lichaam is anders en elke bevalling is uniek, soms is prodromale bevalling gewoon een deel van de manier waarop je lichaam zich voorbereidt op de bevalling.

Wat de reden ook is, de beste tip die ik heb gehoord voor het omgaan met prodromale bevalling is van Thérèse Hak-Kuhn, de oprichter van toLabor: just do life.

Doe het leven – ga door met je dagelijkse routines terwijl je de signalen van je lichaam erkent door extra voor jezelf te zorgen op de manieren die voor jou het beste werken. Voor sommigen kan dat zijn om een lekkere maaltijd met je partner te bereiden en ervan te genieten, lekker te knus met een boek en een kop thee, een film te gaan kijken, of een voetmassage van je partner te vragen of een acupunctuurafspraak te maken. Wat je ook doet, haal diep adem, doe een stapje terug, en doe het rustig aan. Je zult al je energie snel genoeg nodig hebben als je die baby op de wereld zet.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.