Discussie
Als depressie niet wordt behandeld, leidt dit tot een hoger gebruik van de gezondheidszorg, wat resulteert in bezoeken aan de spoedeisende hulp vanwege een slechte kwaliteit van leven en zelfverwondend gedrag (10). Dit heeft op zijn beurt een negatieve invloed op de economie door een verhoogd ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheid (11). Het verstoort het gezin door het veroorzaken van “failure to thrive” symptomen bij kinderen van moeders die co morbide depressie en middelenmisbruik stoornissen hebben.
Er bestaat momenteel geen specifiek archetype voor het beschrijven van de etiologie van depressie. Er zijn verschillende denkrichtingen, variërend van organische en fysiologische factoren tot biologische markers en neurotransmitter-deficiënties. De meest aanvaardbare theorie voor depressie beschouwt deze als een product van een complexe interactie tussen psychologische en biologische factoren. Er bestaat een positieve relatie tussen depressie en stressvolle levensgebeurtenissen en een negatieve relatie tussen depressie en sociale steun (33). De oorzaken kunnen van psychologische of somatische aard zijn, maar het kan ook gaan om genetische of verworven aanleg.
Volgens het rapport van de Wereldgezondheidsorganisatie, “The Global Burden of Disease” (13) wordt depressie beschouwd als de grootste last bij vrouwen in vergelijking met alle andere ziekten. Vrouwen in het algemeen hebben een hoger risico op een eerste episode en een vroeger begin van depressie in vergelijking met mannen (12). Afro-Amerikaanse vrouwen bezoeken jaarlijks drie miljoen keer de geestelijke gezondheidszorg.
Afro-Amerikanen hebben een unieke geschiedenis, omdat zij als slaven in dit land werden geïntroduceerd (8). Zij hebben onderscheidende tradities en praktijken samen met buitengewone individuele en collectieve identiteiten (14). Zij zijn zich bewust van hun rol als moeder en huisvrouw, maar voelen zich schuldig wanneer zij zich bezighouden met activiteiten ter bevordering van hun zelfontplooiing. Dit rolconflict in persoonlijke ontwikkelings- en gezinsoverlevingsbehoeften resulteert vaak in depressie bij Afro-Amerikanen (15).
Diagnostiek en beoordeling van cultuurgebonden symptomen van depressie bij Afro-Amerikanen is een grote zorg. Verschillen in symptoompresentaties tussen Afro-Amerikanen en andere groepen kunnen worden bepaald door cultureel gebonden uitingen. Culturele competenties zijn essentieel voor een accuraat diagnostisch en behandelingsproces dat specifiek voor elke bepaalde raciale of etnische groep is aangewezen. Een cultuurgebonden syndroom dat bij Afro-Amerikanen wordt waargenomen is een plotselinge ineenstorting na een episode van duizeligheid die vaak wordt aangeduid als “uitvallen”. Slaapverlamming, die wordt gekenmerkt door een onvermogen om te bewegen bij het ontwaken of in slaap vallen, wordt ook soms waargenomen bij Afrikaanse Amerikanen (16).
Volgens een schatting zal tegen het jaar 2052 bijna de helft van de gehele bevolking van de V.S. bestaan uit etnische en raciaal diverse mensen (6). Binnen dit groeiende tempo van divers ras, is het daarom belangrijk om te beseffen dat statistieken die eigen zijn aan blanken niet voldoende zijn om geestelijke gezondheidsproblemen onder Afro-Amerikanen aan te pakken (17). De ervaringen van racisme, seksisme en armoede hebben het risico op depressie bij Afro-Amerikanen verhoogd.
Prevalentie van depressie bij Afro-Amerikanen is naar verluidt twee keer zo hoog in vergelijking met blanken (18).
National study of American life (NSAL) (20) onderzoek meldt dat de lifetime-prevalentie van depressie hoger is voor blanken (17,9%) dan voor Afro-Amerikanen (10,4%) en Caribische zwarten (12,9%), maar wanneer het verloop van depressie in aanmerking wordt genomen, blijft depressie bij Afro-Amerikanen langer aanhouden. Deze persistentiegraad bedroeg 56,5% voor Afro-Amerikanen, 56% voor Caribische zwarten, en 38,6% voor blanken. Bijgevolg wordt depressie voor zwarten als een chronische aandoening beschouwd. Door de grotere blootstelling aan geweld in de gemeenschap en huiselijk geweld hebben Afro-Amerikanen een hoger risico op depressieve co-morbiditeiten, zoals middelenmisbruik, gegeneraliseerde angst en posttraumatische stressstoornissen (19).
Ondanks drie decennia van onderzoek blijft de behandeling van depressie en de co-morbiditeiten ervan nog steeds een belangrijk volksgezondheidsprobleem in de Verenigde Staten. De behandeling van depressie en co morbiditeiten wordt beschouwd als de meest voorkomende en dringende zorg waarmee professionals in de geestelijke gezondheidszorg tegenwoordig worden geconfronteerd (21). Definitieve studies over de behandeling van depressie bij Afro-Amerikanen zijn schaars. Het hogere risico van aanhoudende depressie bij zwarten vraagt om een focus op behandelingsmodaliteiten en het identificeren van oorzakelijke factoren.
In de Verenigde Staten wordt slechts 57% van de volwassenen met MDD behandeld (22). Er wordt beweerd dat succesvolle psychotherapeutische behandelingen voor depressie universeel zijn en gelijkelijk kunnen worden toegepast op alle raciale en etnische groepen, wat wel eens een ongeldige veronderstelling zou kunnen zijn (23).
In een vergelijking van cognitieve psychotherapie en farmacotherapiebehandelingen voor depressie, bleek cognitieve psychotherapie even effectief of effectiever te zijn dan farmacotherapie bij de eerste behandeling en bij follow-up (24). Er is een significante vermindering van depressieve symptomen na 12 sessies cognitieve therapie bij Afro-Amerikanen in vergelijking met analytisch georiënteerde therapiesessies van vergelijkbare duur (25).
Holistische therapieën richten zich op fysieke en psychologische symptomen in zowel diagnostische als behandelingsmodaliteiten (6). Bij Afro-Amerikanen blijken holistische behandelingen succesvol te zijn in het verminderen van depressieve symptomen (26). Een benadering om problemen en depressie te overwinnen is door problemen onder ogen te zien in plaats van ze te vermijden. Probeer hulp te zoeken bij familie, vrienden, buren en religieuze leiders (14). Onderzoekers kunnen hun voordeel doen met deze bijzondere bevinding bij Afro-Amerikanen om hun begrip van de psychologisch-sociale strategie te verbreden.
De invloed van religie in de Afro-Amerikaanse inventarisatie kan niet worden genegeerd. Bidden is een veel voorkomende coping-respons voor Afrikaanse Amerikanen in nood. Vandaag de dag beschrijft bijna 85% van de Afro-Amerikanen zichzelf als “tamelijk religieus” (27) of “zeer religieus” en “religieuze betrokkenheid” kan een moderator zijn om het begin van depressie te verminderen (28).
Ethniciteit is een verwaarloosd aspect van de heterogeniteit van de zwarte bevolking (29). Hoewel het belangrijk is om raciale verschillen in behandelingsresultaten te bestuderen, worden verschillen tussen blanke/Caukasische Amerikanen en zwarte/Afrikaanse Amerikanen niet typisch bestudeerd. Als ze wel worden gerapporteerd, hebben de onderzoekers meestal vergelijkingen achteraf gemaakt op basis van steekproeven die niet even representatief zijn.
Het is opgevallen dat zwarten die wel toegang hebben tot de geestelijke gezondheidszorg, kwalitatief slechte zorg krijgen in vergelijking met blanken (30). Er moeten maatregelen worden genomen om deze raciale ongelijkheden weg te werken. Door iedereen gelijke en kwalitatief goede toegang te bieden, kunnen discriminatie en ongelijkheden worden weggewerkt. Belangrijke kloven in de geestelijke gezondheidstoestand van Afrikaanse Amerikanen blijven bestaan, zelfs na 150 jaar van de volkstelling van 1840 (31).