Pitch Perfect (2012)

“Pitch Perfect” is eigenlijk “Bring It On”, maar dan met a capella zanggroepen in plaats van cheerleaders en het is ook nog eens een miljoen keer grappiger. Geregisseerd door Jason Moore en aangepast door Kay Cannon van Mickey Rapkin’s roman, vertelt “Pitch Perfect” het verhaal van Beca (gespeeld door Anna Kendrick) een aspirant DJ die naar Barden University gaat. Haar hobby’s zijn onder andere afzondering, non-conformisme en het luisteren naar Mashups (wat haar een beetje conformistisch maakt). In een poging Beca sociaal actiever te maken, dringt haar vader (die ook professor is aan de universiteit) er bij haar op aan om lid te worden van een club op de campus. Maar bij het bekijken van elke club (vooral de glee clubs) besluit ze al snel dat de eenzame levensstijl veel minder vernederend is. Dat wil zeggen, tot een nogal gênante naakte ontmoeting met een van de leden van de The Bellas, een a capella groep op de campus die niets anders zingt dan Ace of Base. En omdat The Bellas na een beschamend verlies bij de zangwedstrijd van het jaar ervoor komen, worden Beca en een heleboel andere “a-capella-losers”, waaronder Fat Amy (zoals geadverteerd) en Lilly, het meisje dat blijkbaar niet hoger dan fluisterend kan praten, gevraagd om mee te doen in de wanhopige hoop dat een groep buitenbeentjes net datgene kan zijn wat de conservatieve Bellas helemaal naar de finale van de nationale Glee-esque wedstrijd stuurt. En als dit nog niet algemeen genoeg klinkt, is er ook nog een liefdesverhaal rond Beca en een jongen die sprekend op Dane Cook lijkt. OK, dus als dit klinkt als elke tienerfilm die je ooit hebt gezien, over een onbegrepen buitenbeentje dat eindigt met het helpen van de populaire kinderen (die gemeen tegen haar waren in het begin van de film) om hun iets-of-iets kampioenschap/toernooi te winnen, om uiteindelijk te ontdekken dat ze allemaal hetzelfde zijn, ongeacht hun sociale status, dan is dat alleen maar omdat, alleen al op basis van de synopsis, “Pitch Perfect precies dat is. Maar voordat je deze donkere paard af te schrijven, laat me gewoon zeggen dat als gevolg van een scherp satirisch script en een verrassend hilarische, excentrieke en enorm boeiende cast, die de wil van Brittany Snow, Hana Mae Lee, Rebel Wilson (als Fat Amy) Skylar Astin en Anna Kendrick, met een prestatie die haar niet alleen bevestigt als een echte hoofdrolspeelster in elk genre, maar ook als de nieuwe Kristen Bell, maar met talent, verheft “Pitch Perfect” zichzelf ver boven de alledaagsheid van je alledaagse tienerkomedie. In feite, van de non-stop lachen, tot de vrij satirische tiener dialoog, tot de perfect hilarische “Best in Show”-achtige pesterijen van Elizabeth Banks en John Michael Higgins, die de twee commentatoren van de nationale a capella competitie spelen, “Pitch Perfect”, afgezien van een merkwaardig abrupt einde, werkt op ELK niveau; zelfs in zijn zeldzaamste van sappige momenten.
“Pitch Perfect” vs. “Glee”: De belangrijkste reden waarom “Pitch Perfect” zo goed werkt is eigenlijk heel simpel. Waar “Glee” zo verliefd is op zijn zelfbenoemde perceptie dat glee clubs de nieuwe “cool” zijn, is dit een komedie die niet bang is om de draak te steken met a capella groepen, glee clubs en mensen die willekeurig in gezang uitbarsten, terwijl het tegelijkertijd interessante personages presenteert waar het publiek voor wil wroeten. Dus, als je denkt om deze film te vermijden op basis van uw afkeer van “Glee” (of die vreselijke show “The Sing-Off”), maar vind je jezelf gesleept om het toch te zien, geen zorgen te maken, want de kans is groot dat je blij verrast door wat “Pitch Perfect” te bieden heeft.
Eindgedachte: Hoewel het grootste deel van de komedie hier aan de grovere kant is, is dit nog steeds een PG-13 onderneming. Kortom, “Pitch Perfect” is niet de raunchy vrouwelijke buddy-komedie, gevuld met te lange sketches over uitwerpselen die “Bridesmaids” was. Maar goed nieuws “Pitch Perfect” is zo veel grappiger en (nog belangrijker) toegankelijker dan “Bridesmaids” ooit zal zijn. Wat ik bedoel met “toegankelijk” is dat mannen deze film zullen kunnen bekijken zonder de zin te horen: “Je zou het niet snappen omdat je een man bent.” Alle gekheid op een stokje, ik heb sinds “Easy A” geen komedie meer gezien met zoveel slimme tiener persoonlijkheid. Dus, in de komische beerput die 2012 is geweest, gevuld met halfbakken pogingen zoals “That’s My Boy” en “The Watch”, is “Pitch Perfect” niet alleen mijn keuze voor de grootste verrassing die dit jaar uit het genre is gekomen, maar ook de grappigste film van het jaar (tot nu toe); nipt voor “21 Jump Street”.
Schreven door Markus Robinson, bewerkt door Nicole I. Ashland
Volg me op Twitter @moviesmarkus