Posted by lashibes on Nov 30, 2014
Wat is personificatie?
Personificatie is het begiftigen van levenloze objecten of abstracte concepten met bezielde of levende kwaliteiten.
Voorzichtigheid is geboden om een object of concept niet te veel te begiftigen met levende kwaliteiten. Het kan snel onrealistisch worden, of komisch als je niet voorzichtig bent.
Wanneer dit gebeurt, begint je luisteraar te twijfelen aan de betrouwbaarheid van de spreker en als de twijfel wordt versterkt met andere slechte observaties of figuurlijk taalgebruik dat niet in het rijk der mogelijkheden ligt, ligt je luisteraar eruit.
Als personificatie zo’n groot risico is, waarom zou je het dan überhaupt gebruiken?
Zoals alle figuurlijke taal is het bedoeld om de zintuigen aan te spreken en de luisteraar te helpen een band en een grotere betekenis aan de regel te geven.
Door gebruik te maken van de vier primaire soorten figuurlijke taal: toespeling, metafoor, vergelijking en personificatie, om een sterke beeldspraak te creëren, maakt de schrijver een directe verbinding met de herinneringen en gevoelens van de luisteraar.
En, het is geweldig om een sterke beeldspraak voor een liedje te bieden. Laten we er een paar bekijken.
Tim McGraw/Taylor Swift “Highway Don’t Care”: … highway don’t care …
Songwriters: Mark Irwin, Josh Kear, Brad Warren & Brett Warren
The highway won’t hold you tonight
The highway don’t know you’re alive
The highway don’t care if you’re all alone
But I do, I do.
The highway won’t dry your tears
The highway don’t need you here
The highway don’t care if you’re coming home
But I do, I do.
Wat ik leuk vind aan dit lied is: de hele titel van het lied is personificatie!
Wat de personificatie zo goed laat werken in dit lied is dat de eerste twee regels ware beweringen zijn. Het zijn feiten. Tegen de tijd dat je bij de derde regel en de snelweg niet schelen dat een persoon alleen is, de feiten hebben al onderbouwd als een feit.
Je takeaway als luisteraar is dat de snelweg is een koude en eenzame plek, dat wil zeggen, niets goeds in vergelijking met de persoon die thuis op de “jij” wacht.
Grappig gebruik van personificatie!
Green Day “Good Riddance”: Time grabs you by the wrist, directs you where to go
Songwriter: Billie Joe Armstrong
An another turning point, a fork stuck in the road.
Time grabs you by the wrist, directs you where to go.
So make the best of this test and don’t ask why.
Het is geen vraag maar een les geleerd in de tijd.
Ik vind dit een mooi vers om verschillende redenen van figuurlijke taal.
“De tijd grijpt je bij de pols” is vrij letterlijk: je draagt een horloge is om je pols, en je kijkt daar om te leiden wat je doet in een dag. Tijd heeft ook de neiging ons leven te beheersen, dus het “stuurt” je soms wel.
Omdat het hele eerste couplet teruggrijpt op Robert Frost’s “The Road Not Taken”, werkt het gebruik van tijd goed. Het gedicht gaat over spijt, dus een mooi stukje toespeling. Het lied gebruikt de tijd als een pad naar een les.
Nou, als de zin “Time took me by the nose” was gekozen, zou het waarschijnlijk lang niet zo sterk zijn geweest, vooral gezien het terugkeren van het woord “tijd” aan het eind van het couplet. En zou een beetje over de top zijn geweest.
Sting “Fields Of Gold”: . . . de zon in zijn jaloerse hemel . .
Songwriter: Sting
Je herinnert je mij als de westenwind beweegt
Over de velden van gerst
Je vergeet de zon in zijn jaloerse lucht
Als we lopen in velden van goud
So nam zij haar liefde mee om even te staren
Op de velden van gerst
In zijn armen viel zij terwijl haar haren naar beneden kwamen
Tussen de velden van goud
Wil je bij me blijven, wil je mijn liefde zijn?
Tussen de velden van gerst
We zullen de zon vergeten in zijn jaloerse lucht
Als we liggen in velden van goud
Hoe kan de zon in een jaloerse lucht staan? Wat is in hemelsnaam een jaloerse hemel? Op zichzelf lijkt de personificatie hier op zijn best onhandig, grenzend aan onzin. Maar in de context, werkt het.
Waarom? Omdat de rest van het liedje gegrond blijft in duidelijke, heldere details en geen andere vormen van figuurlijke taal gebruikt om de scène over te brengen.
Dus, ook al heb ik als luisteraar geen vertrouwen in het eerste gebruik van de zin, de rest van de beeldspraak van het liedje behoudt mijn vertrouwen. Ik ben bereid om de verwerping op te schorten en in plaats daarvan, me te concentreren op het detail. Dit geeft de zin betekenis omdat ik begrijp dat dit een liefdesliedje is, en de zon ziet alles, maar heeft er niets van – “jaloerse hemel.”
Mooi geschreven dat niet alleen poëtisch is, maar ook de luisteraar vasthoudt!
Het grootste gevaar van alle figuurlijke taal is schandalige, oneerlijke of komische vergelijkingen.
Als een vergelijking eenmaal onredelijk of lachwekkend is in de oren van je luisteraar, is er geen weg meer terug.
Er is gewoon geen tijd meer, en erger nog, ze kunnen gewoon blijven hangen op de slechte figuurlijke taal en de rest van het lied niet horen.
Dus laten we teruggaan naar de snelweg voor een voorbeeld van wat je niet moet doen.
Fictieve songtekst: “
Het is moeilijk te geloven dat een verkeersbord naar je lacht, laat staan dat het in lachen uitbarst. Op dit punt, verandert het in een cartoon-achtige situatie omdat je aan een beeld denkt. Een soort zaterdagochtend tekenfilmbeeld.
Daar komt andere figuurlijke taal om de hoek kijken. Wat als er een snee in het midden zit en dat is waarom je denkt dat het eruit ziet alsof het lacht? In dat geval heb je gewoon de verkeerde figuurlijke taal gekozen.
In het bovenstaande voorbeeld zou je personificatie probleem opgelost kunnen worden door gewoon een simile te gebruiken “de roestige jaap van het verkeersbord zag eruit alsof het me uitlachte…”