Sex is everywhere. Toen ik opgroeide, hoorde ik volwassenen klagen dat rapmuziek vrouwen vernedert. Nu ik ouder ben, luister ik naar allerlei soorten muziek – rap, pop, country, rock – en overal komt seks in voor. Seks komt voor in elk televisiegenre, van sitcoms tot reality-tv tot misdaadprogramma’s, en zelfs kinderfilms bevatten toespelingen voor volwassen kijkers. Advertenties op TV en online benadrukken de seksuele aantrekkingskracht van de producten die ze verkopen.
Hier volgt wat de constante stroom van seksualiteit in de media doet:
1. Seksualiteit in de media maakt het acceptabel om andere mensen te objectiveren. Het leert mensen – mannen en vrouwen – om zich op de buitenkant te richten. We worden aangemoedigd om te verlangen naar iedereen die voldoet aan de arbitraire normen van de samenleving voor seksuele aantrekkingskracht. De media maken het ook goed om iedereen belachelijk te maken die niet meedoet aan deze seksueel geladen cultuur.
2. De sekscultuur heeft een competitieve seksualiteit gecreëerd. Als alleenstaande vrouw voel ik constant de druk om mooier en flitsender te zijn dan andere meisjes. Als ik de aandacht trek van een knappe jongen, heb ik gewonnen. Omdat onze cultuur zegt dat aantrekkelijke seksuele partners onze persoonlijke waarde vervullen, voel ik me ontoereikend of onwaardig voor de liefde als een jongen een ander meisje kiest in plaats van mij. Onze cultuur legt dezelfde druk op mannen om een fysieke relatie te hebben met een aantrekkelijke vrouw, om een “echte man” te zijn.”
3. Onze overgeseksualiseerde samenleving draagt bij aan de sekshandel.
Omdat als het objectiveren van andere mensen acceptabel is, dan is er niets mis met porno. (Acteur Russell Brand heeft onlangs een video geplaatst waarin hij de schadelijke effecten van porno bespreekt.)
Omdat als ons fysieke voorkomen een advertentie is voor onze seksuele beschikbaarheid, dan weerhoudt niets ons ervan om daadwerkelijk seksdiensten te verkopen. Alles is te koop in Amerika, inclusief seks.
En omdat als we succes definiëren in termen van seksuele partners en seksuele handelingen, dan is sekshandel logisch. Als pooiers slachtoffers kopen van mensenhandelaren, kopen ze geen ander mensenleven. Ze kopen een bedrijfsfranchise om hun persoonlijke winst uit de verkoop van koopwaar, in dit geval seks, te vergroten. En als mensen prostituees inhuren of porno kopen, azen ze niet op andermans lichaam. Ze doen een financiële investering in hun eigen succes als seksueel wezen.
Dit klinkt misschien als een gladde-helling-redenering, waarbij iemand een apocalyptisch worst-case scenario beschrijft om een punt te maken. Dat is het niet. De VS heeft een van de hoogste vraag naar sekshandel in de wereld. De meerderheid van de porno die wereldwijd wordt geconsumeerd wordt geproduceerd in Californië. Prostitutie en sekshandel zijn een realiteit in dit land.
We denken graag dat we niet bijdragen aan dit probleem, dat de keuzes die we maken onschadelijk zijn. Maar we zijn deel van het probleem. Ik ben een deel van het probleem. Ook al heb ik nooit porno bekeken, en ook al had ik nooit seksueel expliciete muziek gekocht, dan nog zou ik deel uitmaken van deze overgeseksualiseerde cultuur. Actieve deelnemers zijn niet de enige bijdragers. We vormen de cultuur evenzeer door onze zelfgenoegzaamheid en achteloosheid als door onze regelrechte daden.
Hier zijn twee manieren om te stoppen met bijdragen aan de overgeseksualiseerde samenleving en te beginnen met het definiëren van een nieuwe cultuur waarin seks wordt gewaardeerd, niet verkocht:
1. Denk na over waarom.
Ik hou ervan me mooi te voelen. Ik draag veel grote, bungelende oorbellen, strakke jeans en mascara. Maar zijn mijn vijf-inch stiletto’s echt comfortabel, of probeer ik alleen maar om mannen op te laten vallen? Kiezen we onze kleding en onze media omdat ze productief en nuttig zijn, of omdat we ons verlangen naar seksuele inhoud voeden? Denk na over hoe je omgaat met media en hoe je jezelf presenteert. Als je motieven verkeerd zijn, denk dan na over manieren om je gedrag te veranderen.
2. Raak betrokken.
Het veranderen van onszelf is een goede plek om te beginnen, maar het is niet genoeg. Ook al kiezen we ervoor niet mee te doen, de sekscultuur zal om ons heen blijven bestaan, tenzij we het laten stoppen. Aankopen en organisaties als I Am A Treasure en Restored Love Project maken een impact in de VS. Anderen, zoals Destiny Rescue, helpen slachtoffers van mensenhandel overzee.
De oversekste cultuur is een realiteit, net zo goed een deel van ons leven als het voedsel dat we eten of de mensen met wie we praten. We zijn in deze cultuur geboren, zowel in de VS als in het buitenland. Maar dat betekent niet dat we erin moeten blijven leven.
Schrijven door Megan Emily. Megan is een senior Engels / Schrijven major aan de Indiana Wesleyan University. Ze is begonnen met een deel van haar werk te wijden aan de kwestie van de sekshandel en heeft ook een blog over het zoeken naar hoop en veiligheid.