Privacy & Cookies
Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan, gaat u akkoord met het gebruik ervan. Meer informatie, inclusief hoe u cookies kunt beheren.
*** Deze post is een deel van mijn serie waarin ik dit jaar alle inheemse kikkers en padden van de verschillende staten onder de aandacht zal brengen. Kijk op deze pagina om alle inheemse kikkers van de Verenigde Staten per staat te zien.
Hier zijn de kikkers en padden die in North Carolina voorkomen:
Amerikaanse brulkikker (Lithobates catesbeianus)
De Amerikaanse brulkikker is de grootste kikker in Noord-Amerika. Ze kunnen tot 8″ lang worden en tot 1,5 pond wegen. De brulkikker is uniek, want hij komt voor in zoetwatervijvers, meren en moerassen in heel Canada, de Verenigde Staten en zo ver zuidelijk als Mexico en Cuba. Ze zijn meestal groen of grijs-bruin met bruine vlekken. De Amerikaanse brulkikker kan in de hele staat worden aangetroffen. Ze komen momenteel voor in veel laaggelegen gebieden en leven in meren, vijvers meestal in het water of aan de oeverlijn.
De brulkikker broedt van maart tot augustus. Hij heeft een zeer diepe roep die lijkt op het loeien van een koe. Bekijk de video hieronder om het te horen! Beide geslachten van de brulkikker kwaken. Hun roep kan dag en nacht worden gehoord.
Amerikaanse pad (Anaxyrus americanus)
De Amerikaanse pad is voornamelijk nachtactief en is het meest actief bij warm en vochtig weer. Tijdens de winter graaft de pad zich diep in de grond in, onder de vorstgrens. Naarmate de vorstgrens dieper wordt, graven de padden zich dieper onder de grond in. Ze komen voor in de hele westelijke helft van North Carolina, samen met een klein deel in de uiterste noordoostelijke hoek van de staat.
De meeste Amerikaanse padden overleven niet langer dan een jaar in het wild, maar sommigen zijn wel 10 jaar oud geworden. In gevangenschap zijn ze 36 jaar oud geworden. De pad heeft een hoge muzikale triller die meer dan 30 seconden kan duren. De Amerikaanse pad is zeer terrestrisch en kan alleen gedurende een korte periode in het water worden aangetroffen tijdens de voortplanting en het leggen van eieren. Hieronder staat een video waarop te zien is hoe de Amerikaanse pad roept.
Blaffende boomkikker (Hyla gratiosa)
De blaffende boomkikker kan 3″ lang worden. Hij is bekend om zijn heldergroene kleur met donkerbruine vlekken. Hij komt vooral voor in het zuidelijke gebied van North Carolina.
Hun roep is een luid ‘Tonk’-geluid dat vanuit de verte kan klinken als blaffende honden. Het broeden duurt van april tot september en het is een polygame soort; het vrouwtje kiest het mannetje op basis van zijn roep. De blaffende boomkikker kan hoog in de boomtoppen worden aangetroffen, maar graaft zich ook in in het zand als het warm wordt. Luister hieronder naar hun roep.
Brimley’s Chorus Frog (Pseudacris brimleyi)
Deze 1″ lange kikker is bruingeel van kleur met een opvallende zwarte streep aan weerszijden van zijn lichaam. Hij is te vinden in lage gebieden bij loofbossen en moerassen bij rivieren of beken. De Brimley’s Chorus kikker komt voor in de oostelijke helft van North Carolina.
Het mannetje roept met een schorre triller van december – april. Luister er hieronder naar:
Carolina gopherkikker (Lithobates capito)
Deze kikker heeft een groot en stomp lichaam met een duidelijke bult op zijn rug als hij rust. Hij is bedekt met vele onregelmatig gevormde vlekken op zijn rug en een gevlekte buik. De gopherkikker komt voor in beboste gebieden waar hij de daglichturen doorbrengt in holen van andere dieren. In North Carolina komen ze voor in het zuidelijke deel van de staat.
De gopherkikker is een explosieve voortplanter en alle gezonde volwassen dieren planten zich in één keer voort. Vrouwtjes leggen eimassa’s tot wel 7.000 eieren. De gopherkikker heeft een zeer lage snurkende roep die een paar seconden duurt. Beluister ze hieronder:
Carpenter Frog (Lithobates virgatipes)
De Carpenter frog is algemeen bekend om zijn donkerbruine kleur met (2) lichtgele strepen aan weerszijden. Deze kikker komt alleen voor in het zuidelijke en oostelijke deel van het kustgebied van North Carolina. Ze broeden in moerassen, cipresmoerassen en natte prairies.
Ze zijn te horen van april-augustus met een roep die klinkt als bouwvakkers die aan het hameren zijn, vandaar hun naam. Luister hieronder naar hun roep. Kikkervisjes zijn uniek omdat ze ongeveer een jaar lang een kikkervisje blijven. De timmermanskikker gedijt in zuur water en nu het water in de wetlands minder zuur wordt, nemen andere grotere kikkers hun habitat over.
Cope’s grijze boomkikker (Hyla chrysoscelis)
De Cope’s grijze boomkikker is kleiner en heeft een gladdere huid dan de grijze boomkikker. De grijze boomkikker en de Cope’s grijze boomkikker kunnen tijdens het broeden moeilijk uit elkaar te houden zijn omdat ze beide gevlekt zijn. Meestal echter heeft de Cope’s grijze boomkikker een effen lime groen gekleurde rug. Deze kikkers kunnen in heel North Carolina worden aangetroffen.
Cope’s grijze boomkikkers broeden van maart – juli en kunnen worden horen roepen tussen april en augustus. Een andere manier waarop de Cope’s grijze boomkikker van de grijze boomkikker kan worden onderscheiden is door zijn roep. De roep van de Cope’s grijze boomkikker is kort en rasperig. Luister naar de video hieronder om het te horen.
Oostelijke smalbekpad (Gastrophryne carolinensis)**
**Hoewel hij de naam “pad” draagt, wordt hij eigenlijk beschouwd als een kikker.
Deze kikker is typisch 1″ lang, waarbij de vrouwtjes iets groter zijn. Een kenmerkende eigenschap van deze kikker is de huidplooi op de achterkant van de kikkerkop. De oostelijke smalbekpad is grijs of bruin van kleur met een gladde dikke huid. Hij kan worden gevonden in met gras begroeide gebieden op rotsachtige hellingen en in met rotsen gevulde ravijnen. Ze verbergen zich onder rotsen en kunnen soms samen met vogelspinnen worden gevonden. Zoals op de foto hieronder is te zien, komen ze voor in het centrale en oostelijke deel van North Carolina.
De buik van het mannetje van de oostelijke smalbekpad maakt een substantie aan die het paarpaar aan elkaar plakt. Het vrouwtje legt tot 850 eitjes op het wateroppervlak. Het duurt 2 dagen om ze uit te broeden en binnen 30-60 dagen zijn ze padden. Zijn roep klinkt als een blatend schaap met een baaaaa. Meerdere roepende kikkers samen klinken als bijen of een stel speelgoedvliegtuigjes. Ik was erg verrast door de toonhoogte van hun roep. Luister hieronder maar eens:
Oostelijke Spadevoet (Scaphiopus holbrookii)
De Oostelijke Spadevoet heeft een gladdere en vochtigere huid dan de meeste padden en is gespikkeld met heel kleine wratjes. Deze soort heeft meestal een lichtbruine tot geelbruine kleur, gevlekt met donkerbruin. De rug van de oostelijke spadepoot kan donkerbruin zijn met uitzondering van een paar lichtgele strepen. De strepen zijn meestal beter zichtbaar bij de mannetjes. De oostelijke spadevoet heeft een verticale pupil in het oog, vergelijkbaar met een kat. Ze zijn te vinden in de zandgronden langs de uiterwaarden van beken en rivieren. De Oostelijke Spadevoet geeft de voorkeur aan droge habitats met zandige bodem, maar broedt in overstroomde velden of sloten bij warm regenweer. Hij komt voor in het hele oostelijke deel van North Carolina, samen met een paar verspreide populaties in het binnenland.
Deze spadekikkers brengen bijna de hele tijd onder de grond door, met uitzondering van de broedtijd. Tijdens de broedtijd komen de spadefoots uit hun holen tevoorschijn en laat het mannetje een korte explosieve “wank” roep horen die klinkt als de roep van een kraai. Iets vreemds aan deze jongens is dat sommige mensen geloven dat de oostelijke spadevoet naar pindakaas ruikt.
Fowler’s Toad (Anaxyrus fowleri)
De Fowler’s toad is meestal bruin, grijs, olijfgroen en roestrood van kleur met donkere wratachtige vlekken. Als deze padden volwassen worden, vormt zich een bleke streep over de rug. De buik is meestal witachtig met één donkere vlek. Deze padden komen voor in het grootste deel van North Carolina.
Deze pad heeft een lange, luide, hoge W-A-A-H-H-roep. Luister ernaar in de video hieronder! Er wordt gezegd dat ze kunnen worden aangezien voor een kudde schapen die ’s nachts roepen. De Fowler’s pad maakt een aantal snelle, korte hupjes, terwijl de Amerikaanse pad een paar grotere hupjes maakt. De Fowler’s pad zal amplexuseren in maart – augustus. Het vrouwtje kan 7.000 -10.000 bevruchte eieren vrijlaten, die 2-7 dagen later uitkomen.
Grijze boomkikker (Hyla versicolor)
De grijze boomkikker kan in kleur variëren van groen tot bruin tot grijs (zoals hierboven afgebeeld). Overdag kunnen ze slapend op boomtakken of bladeren worden aangetroffen. Hun tenen hebben een kleverig kussen waardoor ze gemakkelijk verticaal langs ramen, boordstenen, bomen, enz. omhoog kunnen klimmen. Er zijn twee zeer kleine, centraal gelegen populaties in North Carolina.
De vrouwelijke grijze boomkikkers kunnen 1.000-2.000 eieren leggen in clusters van 10-40. Kikkervisjes zijn te herkennen aan hun rood-oranje staart. Mannelijke grijze boomkikkers hebben een korte melodieuze triller die slechts een seconde duurt. Ze roepen over het algemeen op warme en vochtige avonden tussen april & juli. Hieronder staat een video van de Grijze boomkikker die roept:
Groene kikker (Lithobates clamitans)
De groene kikker is typisch groenbruin met donkere vlekken op zijn kop, borst en onder zijn poten. De keelkleur varieert van geel voor een mannetje tot wit voor de vrouwtjes. De groene kikker is vergelijkbaar met de brulkikker, maar de brulkikker is groter en mist de huidplooi achter het oog tot halverwege de romp. De groene kikker wordt bijna overal gezien.
Deze kikkers kunnen wel 6 verschillende roepjes produceren – maar het meest kenmerkende geluid is een keelachtige boink die klinkt als een losse banjo snaar die wordt getokkeld. Luister naar de video hieronder om het te horen!
Groene boomkikker (Hyla cinerea)
De groene boomkikker is een slanke kikker die varieert van heldergroen tot dofgroen met een witte streep langs zijn zijkant. Deze kikkers kunnen 2,5″ groot worden en kunnen gemakkelijk schrikken. Ze worden meestal aangetroffen in moerassen, moerassen, kleine vijvers en beken, maar kunnen ook in brakke waterbronnen worden gevonden. Ze komen voor in het oosten en zuiden van North Carolina.
Gemiddeld legt een vrouwtje 400 eieren. Het broeden vindt plaats van maart tot oktober. Er is opgemerkt dat de groene boomkikker zijn prooi niet kiest op basis van grootte, maar op basis van activiteitsniveau. De meest actieve wordt het eerst gegeten. De roep van het mannetje is een enkele noot die steeds herhaald wordt en klinkt als een “queenk”. Luister hieronder naar hun roep.
Kleine graskikker (Pseudacris (Limnaoedus) ocularis)
De kleine graskikker heeft een treffende naam, want hij is meestal maar een halve centimeter lang. Hij is meestal bruingrijs, bruin, roodachtig of grijs van kleur met donkere lijnen van de neus tot de poten. De borst is meestal wit of crèmekleurig. De kleine graskikker komt voor in de centrale en kustgebieden van North Carolina.
Het broeden gebeurt van januari tot september. De roep van het mannetje klinkt als een hoog piepend wiel. Luister er hieronder naar!
Bergkoorkikker (Pseudacris brachyphona)
De bergkoorkikker is een kleine soort die varieert van geelbruin tot lichtbruin met een donkerbruin vlekkenpatroon. Deze soort wordt niet geassocieerd met water en wordt meestal aangetroffen in de buurt van bosgebieden. De bergkoorkikker komt voor in het uiterste westen van North Carolina. Men dacht dat hij verdwenen was, want hij werd niet meer gemeld tussen 1954-2001, maar hij werd herontdekt in 2001.
De bergkikkerkikker heeft een hoge roep die klinkt als een brandalarm. Beluister de roep hieronder!
Noordelijke beekkikker (Acris crepitans)
De beekkikker is gemiddeld 1″ lang, waarbij de vrouwtjes iets groter zijn. Deze kikkers kunnen verrassend ver springen (5-6′) voor hun kleine formaat. Ze kunnen variëren een combinatie van zwart, geel oranje of rood op een basis van bruin of groen. Deze kikker komt voor in het hele centrale gebied van North Carolina. Ze kunnen worden gevonden in de buurt van permanente waterbronnen zoals langzaam bewegende beken, randen van meren en vijvers of rond moerassige gebieden.
Deze kikker is genoemd naar zijn broedroep die erg lijkt op een tsjirp of triller van een krekel die ongeveer 20 tellen wordt herhaald of als 2 tegen elkaar geklikte kiezelstenen. Luister hieronder naar zijn roep.
Eikenpad (Anaxyrus quercicus)
De eikenpad is de kleinste pad in Noord-Amerika – hij wordt 1,75″ lang. Ze zijn zo klein dat ze oorspronkelijk werden geclassificeerd als halfvolgroeide zuidelijke padden. Ze zijn meestal zwart of bruin van kleur met een witte, crèmekleurige of gele streep op de rug. Ze hebben ook 4-5 paar donker gekleurde vlekken op de rug. De bulten op hun rug hebben meestal een rode, oranje of bruine kleur die ze een ruwe textuur geven. Hun buik is grijsachtig wit. Ze kunnen worden gevonden in graslanden of gebieden met zandgrond of zoetwater wetlands. In North Carolina komen ze voor in het kustgebied.
De eikenpad heeft een tsjilpende roep die van april – augustus te horen is. De vrouwtjes leggen 300-500 eitjes in een aan gras vastgehechte streng. De roep is hieronder te horen:
Ornate chorus frog (Pseudacris ornata)
De Ornate Chorus frogs zijn klein en kunnen tot 1,5″ groot worden. Hun kleur kan variëren van grijs, groen en een roodbruine kleur. Ze dragen een zwarte maskerachtige streep over hun ogen en kunnen een gele verkleuring in hun liesstreek hebben. Ze zijn te vinden in graslanden, bossen en wetlands. In North Carolina zijn ze te vinden in de meest zuidelijke graafschappen.
De sierlijke koorkikker is nachtactief en is te horen van december tot maart. Vrouwtjes kunnen tot 1000 eieren leggen in ondiep water. De roep van de mannetjes is een scherpe metalen tink die vaak herhaald wordt. Luister er hieronder naar:
Pickerelkikker (Lithobates palustris)
De Pickerelkikker lijkt erg op de Noordelijke Luipaardkikker; maar de pickerelkikker heeft 2 parallelle rijen vierkante vlekken op zijn rug. Ze worden vaak gevonden in de buurt van bevervijvers met een dichte begroeiing. De pikhalskikker kan bijna overal in North Carolina worden aangetroffen.
De vrouwelijke pikhalskikkers leggen tussen 700 en 2.900 eitjes in een bolvormige massa die vastzit aan een ondergedompelde stok of stengel. De kikkervisjes veranderen rond half mei in kikkers, afhankelijk van de watertemperatuur. Als verdediging produceert de huid van de pikhalskikker een giftige stof die hen onaantrekkelijk maakt voor de meeste roofdieren. Luister naar de video hieronder om hun roep te horen. Het klinkt als een laag en traag gesnurk.
Pine Barrens Treefrog (Hyla andersonii)
Deze boomkikker is heldergroen van kleur met lavendelachtige strepen en oranje gedeelten verborgen op de poten. De Pine Barrens boomkikker komt voor in het zuidelijke deel van North Carolina, zoals hieronder is te zien.
De Pine Barrens boomkikker geeft de voorkeur aan ondiepe poelen en tijdelijke stroompjes. Deze soort kan worden gevonden door de broedende roep in april-september. Hun roep klinkt als een repeterend toeterend geluid. Luister naar de roep hieronder. Na het broeden keren ze terug naar een meer terrestrische habitat.
Pinewoods boomkikker (Hyla femoralis)
De Pinewoods boomkikker is ongeveer 1.5″ lang en kan variëren van bruingrijs tot roodbruin tot grijsgroen van kleur met donkere vlekken op zijn rug en kleine oranje of gelige vlekjes op de achterkant van zijn dijbeen. Hij kan hoog in bomen worden aangetroffen, maar ook op grondniveau in rotte boomstammen of spleten in bomen. Hij komt voor in het kustgebied van North Carolina.
De mannetjes hebben de bijnaam “morse-code kikker” omdat hun roep bestaat uit sporadisch gekwetter. Hij is te horen van maart tot oktober. Luister hieronder naar zijn roep:
Rivierkikker (Rana heckscheri)
De rivierkikker heeft een groenachtig zwarte rug met een wratachtige en gerimpelde huid. De buik heeft netvormige markeringen. De lippen zijn gemarkeerd met lichte vlekken. De Amerikaanse brulkikker ziet er ongeveer hetzelfde uit, maar de buik van de rivierkikker is donker met lichte vlekken, terwijl de buik van de brulkikker licht is met donkere vlekken. Deze kikkers zijn te vinden in het zuidelijke deel van North Carolina in de buurt van moerassen, meren en bij rivierranden.
Het vrouwtje legt haar eieren tussen april & augustus op een oppervlaktefilm. De roep van het mannetje klinkt als een knor en een snurk tegelijk. Luister er hieronder naar:
Zuidelijke Choruskikker (Pseudacris nigrita nigrita)
De zuidelijke choruskikker heeft meestal een witgrijze tot bruine rug met donkere onderbroken lijnen van vlekken. Een lichte streep is zichtbaar op de bovenlip. Deze kikkers kunnen tot 1,25″ lang worden. Ze zijn te vinden in het zuidelijke kustgedeelte van North Carolina en graven zich meestal in in de losse zandgronden bij zandheuvels, overstroomde sloten en akkers.
Deze kikkers kunnen zich voortplanten van januari tot maart. Het vrouwtje legt trossen van ongeveer 15 eieren. De roep van het mannetje is een herhaalde triller. De mannetjes roepen meestal vanuit een goed verborgen plaats, zodat ze moeilijk te vinden zijn.
Southern Cricket Frog (Acris gryllus)
De Southern Cricket frog meet gemiddeld 1″ in lengte, waarbij de vrouwtjes iets groter zijn. Deze kikkers kunnen verrassend ver springen (5-6′) voor hun kleine formaat. Ze kunnen variëren een combinatie van zwart, geel oranje of rood op een basis van bruin of groen, maar ze hebben allemaal een heldere streep van kleur lopen van het puntje van hun snuit naar beneden hun rug, onderbroken met een driehoekig patroon tussen de ogen. Hij kan worden gevonden in de buurt van permanente waterbronnen zoals traag bewegende beken, randen van meren en vijvers of rond moerassige gebieden. Ze zijn te vinden in het hele kustgebied van North Carolina.
Deze kikker is genoemd naar zijn voortplantingsroep die veel lijkt op een tsjirp of triller van een krekel die ongeveer 20 tellen wordt herhaald of als 2 tegen elkaar geklikte kiezelstenen. Luister hieronder naar zijn roep.
Zuidelijke luipaardkikker (Lithobates sphenocephala)
De zuidelijke luipaardkikker heeft 2-3 ongelijkmatig verdeelde rijen van onregelmatige, ovaalvormige stippen op zijn rug. De zuidelijke luipaardkikker is gevonden in het centrale en kustgedeelte van North Carolina. Hij heeft 3 verschillende habitats nodig om aan zijn levensstijl te voldoen – permanent water om te overwinteren, uiterwaarden & moerassen om te broeden & weiden en velden om te foerageren.
Deze kikkers zijn opportunistische eters, wat betekent dat ze alles eten wat in hun mond past, inclusief kevers, mieren, kleinere kikkers – inclusief hun eigen soort, vogels en zelfs kousenbandslangen. Zijn roep lijkt op een laag en rommelend gesnurk en gegrom. Hij schreeuwt ook luid wanneer hij door een roofdier wordt gegrepen of bang wordt gemaakt. Luister hieronder naar hun roep.
Zuidelijke pad (Anaxyrus terrestris)
De zuidelijke pad is typisch 3″ lang en is meestal bruin, maar kan ook zwart, grijs of rood zijn. Hij leeft in gebieden met een zandbodem en brengt zijn dagen door in zijn hol. Hij komt voor in het centrale en kustgedeelte van North Carolina.
Het broeden gebeurt in het voorjaar wanneer de mannetjes van hun hooglandhabitat naar de moerassen, sloten en plassen trekken om te broeden. Elk vrouwtje kan tot 4.000 eitjes leggen die er 55 dagen over doen om in jonge kikkertjes te veranderen. Luister hieronder naar de roep van de mannetjes:
Lentepiepers (Pseudacris crucifer)
De lentepiepers zijn 3/4″ tot 1-1/4″ groot. Hij is te herkennen aan de donker gekleurde “X” over zijn rug. Deze kikker is algemeen in het grootste deel van North Carolina; in bossen naast begroeide moerassen en moerassen.
Het refrein van zijn schrille hoge roep is tot op een halve mijl afstand te horen! Luister naar zijn roep in de video hieronder. De gluurder is een van de vroegste kikkersoorten die in dit gebied broedt, en dat al in november tijdens warme perioden. Vergelijkbaar met de Amerikaanse pad, brengen deze kikkers het grootste deel van hun tijd op het land door en zijn alleen in het water om te broeden en eieren te leggen. Zoals de meeste boomkikkers is de lentekikker een nachtdier dat ’s avonds graag op mieren, spinnen en andere kleine insecten jaagt.
Eekhoornboomkikker (Hyla squirella)
De eekhoornboomkikker is meestal groen, maar kan ook bruin of bruingekleurd zijn met talrijke vlekken. Langs hun zij loopt een geelachtige crèmestreep. De onderkant van hun poten kan geel zijn. Ze zijn te vinden in overstroomde gebieden, visloze vijvers en ondiepe poelen. In de staat North Carolina komen ze alleen in het kustgebied voor.
De eekhoornboomkikker broedt van april tot augustus, omdat de roep gepaard gaat met zware regenval en warme temperaturen. De broedroep is een hese kwaak die klinkt als een wilde eend. Beluister hem hieronder:
Upland Chorus Frog (Pseudacris feriarum)
Upland chorus frogs zijn meestal bruin, grijsbruin of roodbruin van kleur met donkerder vlekken. Ze hebben 3 strepen die over hun rug lopen met een donkere driehoekige vlek tussen de ogen. Deze kikkers zijn geheimzinnig en worden zelden gezien of gehoord, behalve onmiddellijk na een regenbui. Ze kunnen worden gevonden in een verscheidenheid van habitats met inbegrip van begroeide gebieden niet ver van een permanente waterbron. In North Carolina zijn ze te vinden in de centrale regio van de staat.
De roep van de upland chorus frog is een rasperig trillend geluid dat hoger opklimt in toonhoogte, vergelijkbaar met een vinger over de tanden van een kam laten gaan. Luister hieronder naar de roep van het mannetje.
Woudkikker (Lithobates sylvaticus)
De boskikker staat bekend als een bruine, tan of roestkleurige kikker met een donkere kleur rond de ogen. Sommigen noemen het een “roversmasker”. Deze kikkers komen voor in de bossen van het uiterste westen van North Carolina en een klein gedeelte aan de kustzijde.
Hun roep klinkt als het kwaken van een eend. Bekijk de video hieronder om het te horen! Twee interessante feiten over de boskikker, is dat hoewel de kikkers geen vaderlijke zorg aan hun jongen tonen, men heeft ontdekt dat kikkervisjes die van de ouders gescheiden zijn, hun ouders eruit kunnen pikken en zich om hen heen kunnen verzamelen. Ten tweede, de boskikker is zeer verdraagzaam bij koude temperaturen. Deze kikkers kunnen een volledige bevriezing van tot 65% van hun lichaam verdragen, omdat zij al het water in hun lichaam naar hun extremiteiten pompen en tegelijkertijd grote hoeveelheden glucose uit de lever in hun cellen pompen. Dit creëert een stroperige suikeroplossing die werkt als antivries in hun lichaam. Hun bloed bevriest, hun hart stopt met kloppen en alle ademhalings- en spierbewegingen stoppen tot het vroege voorjaar, wanneer ze beginnen te ontdooien en weer tot leven komen.
Bedankt voor het lezen! Bekijk alle inheemse kikkers en padden van de Verenigde Staten hier.
Fotokredieten:
Omslagfoto gebruikt onder de creative commons licentie. Tekst is toegevoegd. Zie Originele foto door Hathcock hier.
- Foto van Wikimedia Commons gebruikt onder de Creative Commons licentie. Foto gemaakt door Brian Gratwicke. Originele foto hier.
- Foto van Wikimedia Commons gebruikt onder de Creative Commons licentie. Foto genomen door Brian Gratwicke. Originele foto hier.
- Foto van Flickr Wikimedia Commons gebruikt onder de Creative Commons licentie. Foto genomen door Todd Plerson. Originele foto hier.
- Foto genomen op Flickr Wikimedia Commons onder de Creative Commons licentie. Foto genomen door Greg Schechter. Originele foto hier.
- Foto genomen op Flickr Wikimedia Commons onder de Creative Commons licentie. Foto genomen door Todd Pierson. Originele foto hier.
- Foto van Wikimedia Commons gebruikt onder de Creative Commons licentie. Foto genomen door USGS. Originele foto hier.
- Foto van Wikimedia Commons gebruikt onder de Creative Commons licentie. Foto genomen door Fredlyfish4. Originele foto hier.
- Foto van Flickr Wikimedia Commons gebruikt onder de Creative Commons licentie. Foto genomen door Rusty Clark. Originele foto hier.
- Foto van Connecticut Department of Energy & Milieubescherming. Originele foto hier.
- Foto van Wikipedia Commons gebruikt onder de Creative Commons licentie. Foto genomen door Perlick Laura. Originele foto hier.
- Foto van Flickr Wikimedia Commons gebruikt onder de Creative Commons licentie. Foto genomen door U.S. Department of Agriculture. Originele foto hier.
- Foto genomen op Flickr Wikimedia Commons en gebruikt onder de Creative Commons licentie. Foto genomen door Brian Gratwicke. Originele foto hier.
- Foto genomen op Flickr Wikimedia Commons en gebruikt onder de Creative Commons licentie. Foto genomen door Jarek Tuszynski. Originele foto hier.
- Foto van Wikimedia Commons gebruikt onder de Creative Commons licentie. Foto genomen door Brian Gratwicke. Originele foto hier.
- Foto van Flickr Wikimedia Commons gebruikt onder de Creative Commons licentie. Foto genomen door FWC Fish and Wildlife Research Institute. Originele foto hier.
- Foto genomen van Wikimedia Commons en gebruikt onder de Creative Commons licentie. Foto genomen door Andy Reago & Chrissy McClarren. Originele foto hier.
- Foto van Wikimedia Commons gebruikt onder de Creative Commons licentie. Foto genomen door Andy Reago & Chrissy McClarren. Originele foto hier.
- Foto van Flickr Wikimedia Commons gebruikt onder de Creative Commons licentie. Foto genomen door Bob Peterson. Originele foto hier.
- Foto van Wikimedia Commons gebruikt onder de Creative Commons licentie. Foto genomen door Brian Gratwicke. Originele foto hier.
- Foto van Wikimedia Commons gebruikt onder de Creative Commons licentie. Foto genomen door Brian Gratwicke. Originele foto hier.
- Foto van Flickr Wikimedia Commons gebruikt onder de Creative Commons licentie. Foto genomen door Tom Spinker. Originele foto hier.
- Foto genomen van Flickr Wikimedia Commons gebruikt onder de Creative Commons licentie. Foto genomen door Florida Fish & Wildlife. Originele foto hier.
- Foto genomen van Flickr Wikimedia Commons gebruikt onder de Creative Commons licentie. Foto genomen door Judy Gallagher. Originele foto hier.
- Foto genomen van Flickr Wikimedia Commons en gebruikt onder de Creative Commons licentie. Foto gemaakt door Tom Spinker. Originele foto hier.
- Foto genomen op Flickr Wikimedia Commons onder de Creative Commons licentie. Foto genomen door Andrew Hoffman. Originele foto hier.
- Foto van Wikimedia Commons gebruikt onder de Creative Commons licentie. Foto gemaakt door Stephen Friedt. Originele foto hier.
- Foto van Wikimedia Commons gebruikt onder de Creative Commons licentie. Foto genomen door Bob Warrick. Originele foto hier.
- Foto van Flickr Wikimedia Commons gebruikt onder de Creative Commons licentie. Foto genomen door Tom Spinker. Originele foto hier.
- Foto genomen op Flickr Wikimedia Commons onder de Creative Commons licentie. Foto genomen door Matt Reinbold. Originele foto hier.
- Foto van Wikimedia Commons gebruikt onder de Creative Commons licentie. Foto gemaakt door Judy Gallagher. Originele foto hier.
- Foto van Flickr Wikimedia Commons gebruikt onder de Creative Commons licentie. Foto genomen door Andrew Hollander. Originele foto hier.
- Foto van Wikimedia Commons gebruikt onder de Creative Commons licentie. Foto genomen door Brian Gratwicke. Originele foto hier.
Like “The Frog Lady” op facebook of volg aapanaro op instagram om wat sneak peeks te krijgen in de kikkerdame’s kikkerkamer!