Beschrijving
Een 30-jarige vrouw met een voorgeschiedenis van symptomatische ziekte van Osgood-Schlatter (OSD) in haar kindertijd kwam bij haar huisarts met pijn in haar rechterknie, die de afgelopen 6 maanden geleidelijk verergerde. Tot deze periode van aanhoudende pijn meldde de patiënte in de loop der jaren af en toe intermitterende pijn in haar rechterknie die vanzelf weer overging, waardoor een bezoek aan de dokter onmogelijk was. De patiënte had geen trauma aan de knie opgelopen. Ze was een voormalig universiteitsatlete en deed dagelijks aan zware oefeningen, waaronder hardlopen, gewichtheffen en plyometrische activiteiten. Conservatieve therapie, waaronder rust, aanpassing van de activiteiten, ijs en ontstekingsremmende medicatie, had de pijn niet kunnen verlichten.
Bij onderzoek was er een aanzienlijke benige uitstulping over de tuberositeit van het scheenbeen in de rechterknie, afwezig in de linkerknie. Er was geen zwelling, effusie of atrofie van de omliggende spieren. De knieschijfpees bleef de middellijn volgen zonder laterale of mediale translatie. Crepitus van de knieschijf werd waargenomen bij extensie en flexie. Gevoeligheid bij palpatie boven de tuberositas tibialis werd waargenomen, elders afwezig. Het volledige bewegingsbereik was intact. Er was geen pijn bij zittend passief of actief bewegen, maar een scherpe pijn boven de tuberositeit van het scheenbeen werd waargenomen bij hurken.
Er werden platte films verkregen die opmerkelijk waren voor diffuse benige gehoorbeentjes van fragmentatie van de apofyse in de aangedane knie, met oedemateuze veranderingen rond de gehoorbeentjes in het vlak van de patellapees (figuur 1), vooral in vergelijking met de niet-aangedane knie (figuur 2). Aangezien de pijn gelokaliseerd was in de tuberositas en het gebied boven de gefragmenteerde ossicula, werd aangenomen dat de pijn van de patiënt veroorzaakt werd door persisterende symptomatische OSD.