Pijn in de benen met kramp: Een pijnlijke, kramperige, vermoeide en soms brandende pijn in de benen die komt en gaat – hij treedt meestal op bij lopen en gaat weg met rust – als gevolg van een slechte bloedcirculatie in de slagaders van de benen. Medisch bekend als claudicatio intermittens.
Intermitterende claudicatio kan in één of beide benen optreden en kan in de loop der tijd verergeren. Sommige mensen klagen echter alleen over zwakte in de benen bij het lopen of een gevoel van “vermoeidheid” in de billen. Bij zeer ernstige claudicatio kan de pijn gevoeld worden ar rust. Impotentie is een incidentele klacht bij mannen.
De meestal intermitterende aard van de pijn is te wijten aan vernauwing van de slagaders die het been van bloed voorzien, waardoor de toevoer van zuurstof naar de beenspieren wordt beperkt, een beperking die vooral wordt gevoeld wanneer de zuurstofbehoefte van deze spieren bij inspanning toeneemt.
Intermitterende claudicatio kan het gevolg zijn van een tijdelijke vernauwing van de slagader door vasospasme (spasme van de slagader), een blijvende vernauwing van de slagader door atherosclerose, of een volledige afsluiting (afsluiting) van een slagader naar het been. De aandoening komt vrij vaak voor, meer bij mannen dan bij vrouwen. Het treft 1-2% van de bevolking onder de 60 jaar, 3-4% van de personen tussen 60 en 70 jaar en meer dan 5% van de mensen boven de 70.
De polsslagaders in de benen en voeten worden geëvalueerd bij het klinisch onderzoek. Diagnostische tests omvatten bloeddrukmetingen om de armen en benen te vergelijken, Doppler-echografie van de benen, duplex Doppler/ultrasoononderzoek van de extremiteiten om de arteriële bloedstroom zichtbaar te maken, een ECG, en arteriografie (injectie van kleurstof die zichtbaar kan worden gemaakt in de slagaders).
De prognose bij claudicatio intermittens is over het algemeen gunstig omdat de aandoening zich vaak stabiliseert of na verloop van tijd verbetert. Conservatieve therapie is aan te bevelen. Wandelen helpt vaak om de afstand die de patiënt kan lopen zonder klachten te vergroten. Een programma van dagelijkse korte wandelingen, waarbij gestopt wordt bij pijn of kramp, helpt vaak de functie te verbeteren door het stimuleren van de ontwikkeling van collaterale circulatie, dat wil zeggen de groei van nieuwe kleine bloedvaten die het gebied van de obstructie in de slagader omzeilen. Het is essentieel om te stoppen met roken. Vermijd warmte- of koudetoepassingen op de benen. Vermijd strakke schoenen.
Twee geneesmiddelen zijn beschikbaar voor de behandeling van claudicatio intermittens: pentoxifylline (merknaam: Trental) en cilostazol (merknaam: Pletal). Deze geneesmiddelen werken verschillend. Trental vermindert de “kleverigheid” (viscositeit) van het bloed en verbetert daardoor de doorstroming ervan naar de benen. Pletal verwijdt de slagaders door de werking van een enzym, fosfodiësterase III, te verminderen. Het vermindert ook het vermogen van bloed om te stollen.
Als conservatieve therapie niet afdoende is, kan correctie van de vernauwing in de aangetaste slagader worden voorgesteld. Deze optie is afhankelijk van de plaats en de ernst van de vernauwing in de slagader en de onderliggende medische toestand van de patiënt. Procedures die worden gebruikt om de vernauwing van slagaders te corrigeren zijn onder meer chirurgie (zoals bypass grafting) en interventionele radiologie (zoals ballonangioplastie). Wanneer de claudicatio ernstig en aanhoudend is, kunnen deze procedures nodig zijn om de aandoening en de pijn uiteindelijk te verlichten.
Het woord “claudicatio” komt van het Latijnse “claudicare”, wat mank lopen betekent (de Romeinse keizer Claudius, die regeerde van 41-54 na Christus, werd zo genoemd omdat hij mank liep, waarschijnlijk als gevolg van een aangeboren afwijking). Er is ook veneuze claudicatio, die het gevolg is van onvoldoende veneuze drainage.
QUESTION
Lopen kan uw lichaamsgewicht op peil houden en veel gezondheidsrisico’s verminderen. Waar of onwaar? Zie antwoord