De term werd voor het eerst gebruikt door Karel V, die van mening was dat hij na zijn verkiezing tot Heilig Rooms Keizer in 1519 een stijl verdiende die groter was dan die van Hoogheid, die eerdere keizers en koningen hadden gebruikt. Weldra volgden Frans I van Frankrijk en Hendrik VIII van Engeland zijn voorbeeld.
Na de val van het Heilige Roomse Rijk werd Majesteit gebruikt om een vorst van de allerhoogste rang aan te duiden – het werd in het algemeen toegepast op God. Variaties, zoals “Katholieke Majesteit” (Spanje) of “Britannische Majesteit” (Verenigd Koninkrijk) worden vaak gebruikt in diplomatieke kringen waar anders dubbelzinnigheid kan ontstaan (zie een lijst).
Een persoon met deze titel wordt gewoonlijk aangesproken als “Uwe Majesteit”, en aangeduid als “Zijne/Hare Majesteit”, afgekort “HM”; het meervoud “Hunne Majesteiten” is “TM”. Keizers (en keizerinnen) gebruiken “Keizerlijke Majesteit”, “HEM” of “TIM”.
Prinselijke en hertogelijke hoofden gebruiken gewoonlijk “Zijne Hoogheid” of een variatie daarop (bijv. Zijne Serene Hoogheid). In de Britse praktijk werden hoofden van prinselijke staten in het Britse Rijk aangeduid als Hoogheid.
In monarchieën die niet de Europese traditie volgen, kunnen monarchen Majesteit worden genoemd, ongeacht of zij formeel de titel Koning of Koningin dragen, zoals het geval is in bepaalde landen en bij bepaalde volkeren in Afrika en Azië.
In Groot-Brittannië en het GemenebestEdit
In het Verenigd Koninkrijk werden of worden verschillende afleidingen van Majesty gebruikt, hetzij om de Britse vorst te onderscheiden van koningen en koninginnen op het vasteland, hetzij als verder verheven aanspreekvormen voor de vorst in officiële documenten of de meest formele situaties. Richard II was, volgens Robert Lacey in zijn boek Great Tales from English history, de eerste Engelse koning die de titel ‘Hoogheid’ of ‘Majesteit’ eiste. Hij merkte ook op dat, ‘…eerdere Engelse koningen er genoegen mee hadden genomen te worden aangesproken als “My Lord” ‘.
Most Gracious Majesty wordt alleen gebruikt in de meest formele gelegenheden. Rond 1519 besloot koning Hendrik VIII dat Majesteit de stijl van de soeverein van Engeland moest worden. Majesteit werd echter niet uitsluitend gebruikt; het werd willekeurig afgewisseld met zowel Hoogheid als Genade, zelfs in officiële documenten. Bijvoorbeeld, een rechterlijk vonnis uitgevaardigd door Hendrik VIII gebruikt alle drie zonder onderscheid; Artikel 15 begint met, “The Kinges Highness hath ordered,” Artikel 16 met, “The Kinges Majestie” en Artikel 17 met, “The Kinges Grace.”
Voor de unie werden Schotse vorsten alleen aangesproken met “Your Grace”. Tijdens het bewind van James VI en I, werd Majesteit de officiële stijl, met uitsluiting van andere. Voluit wordt de vorst nog steeds aangeduid als His (Her) Most Gracious Majesty, eigenlijk een samenvoeging van zowel de Schotse Grace als de Engelse Majesty.
Britannic Majesty is de stijl die wordt gebruikt voor de monarch en de kroon in de diplomatie, het volkenrecht, en de internationale betrekkingen. In het Mandaat voor Palestina van de Volkenbond bijvoorbeeld, was het Zijne Britannische Majesteit die werd aangewezen als het Mandaat voor Palestina. Britannic Majesty wordt beroemd in alle Britse paspoorten, waar de volgende zin wordt gebruikt:
Her Britannic Majesty’s Secretary of State Requests and requires in the Name of Her Majesty all those whom it may concern to allow the bearer to pass freely without let or hindrance, and to afford the bearer such assistance and protection as may be necessary.
Most Excellent Majesty wordt voornamelijk gebruikt in parlementaire aktes, waar de uitdrukking “The King’s (or Queen’s) Most Excellent Majesty” wordt gebruikt in de bepaling van het wetsbesluit. De standaard is als volgt:
BE ENACTED by the Queen’s most Excellent Majesty, by and with the advice and consent of the Lords Spiritual and Temporal, and Commons, in this present Parliament assembled, and by the authority of the same, as follows:
In het oude ChinaEdit
In het keizerrijk China alleen een ereteken (陛下) van keizer van China (皇帝).
In JapanEdit
In Japan alleen een ereteken (陛下) van Regeerend Keizer (今上天皇).
In BruneiEdit
In Brunei is een Maleise titel voor de sultan van Brunei officieel Kebawah Duli Yang Maha Mulia Paduka Seri Baginda (KDYMMPSB) of onofficieel gewoon Kebawah Duli. Het betekent letterlijk “Onder het stof van de Meest Verhevene , De Overwinnende Soeverein”.
Het weerspiegelt de titel van Zilullah-fil-Alam (“Schaduw van God op Aarde”), verwijzend naar de Sultan als hebbende een klein beetje van Gods immense macht. De titel paduka betekent “overwinnaar” uit het Oud Maleis, terwijl seri een eerbetoon uit het Sanskriet is. De titel baginda is een derde-persoons zelfstandig naamwoord voor vorsten en profeten.
In MaleisiëEdit
In Maleisië is de Maleise stijl voor de Yang di-Pertuan Agong en de Raja Permaisuri Agong Kebawah Duli Yang Maha Mulia Seri Paduka Baginda of gewoon Seri Paduka Baginda. De Sultan van Johor en de Permaisuri van Johor gebruiken sinds 2017 de Maleisische stijl Duli Yang Maha Mulia (DYMM), wat gelijk staat aan Zijn/Haar Majesteit. Daarvoor werden ze in het Engels aangesproken als His/Her Royal Highness, vergelijkbaar met de andere acht koninklijke staat-Maleise heersers in Maleisië.