Maine Lobster Boat Tour | Dingen om te doen in Portland, Maine

Let op: bedrijven in heel New England zijn gesloten of werken onder aangepaste omstandigheden in reactie op de COVID-19-gezondheidscrisis. Ga op verantwoorde wijze op reis en raadpleeg de richtlijnen van de staat en individuele bedrijven voordat u reisplannen maakt.

Heeft u zich ooit afgevraagd hoe het is om op een kreeftenboot in Maine te zitten? Afgelopen herfst had ik het genoegen om deel te nemen aan een “Lobster Immersion” ervaring met de Maine Lobster Marketing Collaborative, en een commerciële Maine kreeft boottocht was slechts een van de vele activiteiten op de kreeft gevulde agenda.

Klaar om te zien hoe het werkt?

Ik wist al (weten we dat niet allemaal?) dat Maine beroemd is om zijn kreeft (in 2013 werd 85% van de in de Verenigde Staten gevangen kreeft in Maine gevangen), maar sommige dingen die u ook tijdens een boottocht met kreeft ziet, zijn het bewijs van de inzet voor duurzaamheid van zowel de staat Maine als degenen die bij de sector betrokken zijn. Wist u bijvoorbeeld dat Maine kreeften van aanvaardbare grootte (waarover later meer…) 100% met de hand worden geoogst vanaf kleine dagboten, één val per keer? En dat er niet alleen een vangstbeperking is voor de hele staat, maar ook vangstbeperkingen binnen individuele kreeftengebieden? Geen fabriekskweek hier…

We gingen aan boord van de Lucky Catch, onderdeel van Lucky Catch Cruises, in Portland, Maine, en voeren naar de wateren van Casco Bay. Laat de Maine kreeftenboottocht beginnen!

Toen we eenmaal op zee waren, leerden we hoe we een nieuwe kreeftenval moesten zetten. Dit vereiste een netzak en een trouwe voorraad aasvis. Ook rubberen schorten en handschoenen werden op prijs gesteld.

Toen gingen we op de motor naar een van de fuiken van de Lucky Catch. Hier haalt kapitein Dave een fuik op om te kijken wat erin zit. In Maine moeten nieuwe commerciële kreeftenvissers (en kreeftenvrouwen) in de leer bij veteranen om de gereguleerde, duurzame praktijken te leren. Je kunt niet zomaar besluiten om een commerciële kreeftenvisser te worden en dan aan de slag gaan – je moet de kneepjes van het vak leren!

Binnen waren een paar kreeften klaar om gemeten te worden.

Maine heeft minimum- en maximummaten om zowel de jonge kreeften als de grote, gezonde kwekers te beschermen. Kreeftenvissers hebben een handige meter bij zich die de kreeft meet vanaf de oogkas tot aan de achterkant van het pantser (waar de staart begint). Kreeften die kleiner zijn dan 3,5 centimeter of groter dan 5 centimeter, gaan terug het water in. Ongelukkige kreeften tussen 3-1/4 inch en 5 inch gaan in de tank aan boord, en later, in uw buik.

Velen vinden dat de beste kreeften ter wereld uit Maine komen, en schrijven het zuivere zeewater uit de Golf van Maine toe aan de speciale smaak van het vlees. Met name “New Shell”-kreeften uit Maine (kreeften die hun oude schaal hebben verloren en nieuwe hebben gekregen) worden gewaardeerd om hun zoete vlees en dunnere schelpen, die gemakkelijker te kraken zijn. De piekoogst voor New Shell kreeften loopt van ongeveer juni tot november.

Op een Lucky Catch kreeften boottocht leert u ook hoe u het verschil kunt zien tussen mannelijke en vrouwelijke kreeften.

Kreeften hebben gevederde aanhangsels genaamd zwemmersets (of pleopoden) aan hun onderzijde. Deze zwemvliezen helpen de kreeft zwemmen, maar waar ze zich bevinden, is ook waar het vrouwtje haar eieren draagt. Het eerste paar zwemmeretten (het paar dat zich het dichtst bij de kop bevindt) is bij een vrouwtje zacht, maar bij een mannetje hard en benig.

Het kan in de kreeftenwereld voordelig zijn om een vrouwtje te zijn. In alle Amerikaanse en Canadese wateren moeten broedende vrouwtjes (dat zijn kreeften met eitjes, zoals op de foto hieronder) worden teruggezet in zee, zodat ze baby’s kunnen blijven krijgen. Deze praktijk is een van de beste beschermingen voor een gezonde toekomst van de kreeftenindustrie, en wordt dan ook strikt nageleefd.

Als het vrouwtje dat broedt, voor het eerst wordt gevangen door een commerciële kreeftvisser, krijgt ze ook een “v-notch” op haar staartflipper om haar te identificeren en te beschermen als een bekende kweekster. Op die manier kunnen andere kreeftenvissers, zelfs als haar eieren zijn uitgekomen, aan de inkeping zien dat zij een fokker is, zodat zij weten dat zij haar moeten terugzetten. Deze praktijk stamt uit het begin van de 20e eeuw!

Onze kreeftenvrouw had nog geen v-inkeping, dus gaf kapitein Dave haar er een. Deze kreeftenboottocht was een werktocht! De v-notch zit altijd op de eerste staartflipper rechts van de middelste flipper.

Sommige kreeften in onze fuiken waren jonge dingen en gingen terug de oceaan in (phew!)

De meeste fuiken bevatten ook een levendige variëteit aan zeeleven dat zich een weg naar binnen heeft gebaand en er vervolgens niet meer uit kon komen. Tot de meest voorkomende bezoekers behoren rotskrabben, slakken, zeesterren en heremietkreeften.

Als een kreeft aan de groottecriteria voldeed, werden de scharen van de kreeft gebandeerd met een handig instrument voor het binden van kreeftenklauwen, waarna de kreeft in de tank aan boord ging. Het inbinden van de scharen beschermt niet alleen de kreeftvisser, maar ook de andere kreeften. Kreeften eten elkaar normaal gesproken niet op, maar in gevangenschap, met beperkt voedsel en krappe ruimtes, zou dat wel eens kunnen gebeuren… als ze dat kunnen. Dus, de bandjes.