Lisinopril. A review of its pharmacology and use in the management of the complications of diabetes mellitus

Lisinopril verlaagt, net als andere ACE-remmers, de bloeddruk en behoudt de nierfunctie bij hypertensieve patiënten met niet-insuline-afhankelijke of insuline-afhankelijke diabetes mellitus (NIDDM of IDDM) en beginnende of open nefropathie, zonder de glykemische controle of het lipidenprofiel nadelig te beïnvloeden. Op grond van de beschikbare gegevens lijken de renoprotectieve effecten groter te zijn met lisinopril dan met de vergelijkbare calciumkanaalblokkers, diuretica en bètablokkers, ondanks een vergelijkbare antihypertensieve werking. Zoals blijkt uit de EUCLID (EUrodiab Controlled trial of Lisinopril in Insulin-Dependent Diabetes) trial, is lisinopril ook renoprotectief bij normotensieve patiënten met IDDM en microalbuminurie. Het effect bij normotensieve patiënten met normoalbuminurie was kleiner dan bij patiënten met microalbuminurie, en er kunnen nog geen conclusies worden getrokken over het gebruik bij patiënten met normoalbuminurie. Bij andere complicaties dan nefropathie heeft lisinopril enig voordeel aangetoond. De progressie naar retinopathie werd vertraagd gedurende 2 jaar behandeling met lisinopril in de EUCLID studie. Hoewel nog niet volledig gepubliceerd, leveren deze resultaten het meest overtuigende bewijs tot nu toe voor een effect van een ACE-remmer bij retinopathie. Het geneesmiddel kan ook de neurologische functie verbeteren, maar deze bevinding is voorlopig. Tenslotte blijkt uit een post hoc analyse van de GISSI-3 trial dat lisinopril de 6-weekse mortaliteit bij diabetespatiënten vermindert wanneer het wordt gestart als vroege behandeling na een acuut myocardinfarct. Het verdraagbaarheidsprofiel van lisinopril is typisch voor ACE-remmers en lijkt vergelijkbaar te zijn bij diabetici en niet-diabetici. Hypoglykemie is met een vergelijkbare frequentie opgetreden met lisinopril en placebo, zoals aangetoond in de EUCLID trial. Daarnaast geeft de GISSI-3 studie aan dat de incidentie van persisterende hypotensie en nierdisfunctie verhoogd is met lisinopril in het algemeen, maar de aanwezigheid van diabetes lijkt geen extra risico op deze gebeurtenissen te geven bij diabetische patiënten met acuut myocardinfarct die lisinopril krijgen. Samenvattend kan gesteld worden dat lisinopril de bloeddruk verlaagt en een renoprotectief effect heeft bij patiënten met IDDM en NIDDM zonder dat dit ten koste gaat van de glykemische controle of het lipidenprofiel. Net als andere ACE-remmers moet lisinopril dus worden beschouwd als een eerstelijnsmiddel voor bloeddrukverlaging en preventie of afzwakking van nefropathie bij hypertensieve diabetespatiënten met IDDM of NIDDM en microalbuminurie of openlijke nierziekte. De EUCLID-studie, waarbij lisinopril wordt gebruikt, levert nieuwe gegevens op die een aanvullende plaats voor de behandeling van normotensieve patiënten met microalbuminurie en IDDM ondersteunen. Deze bevindingen, samen met enig bewijs voor een effect van lisinopril bij het vertragen van de progressie van retinopathie en bij het verminderen van de mortaliteit, suggereren een bredere rol voor het geneesmiddel bij het beheersen van diabetische vasculaire complicaties.