Hindoes vieren Janmashtami door te vasten, te zingen, samen te bidden, speciaal voedsel te bereiden en te delen, nachtwaken te houden en Krishna- of Vishnu-tempels te bezoeken. Grote Krishna tempels organiseren recitatie van de Bhagavata Purana en Bhagavad Gita. Veel gemeenschappen organiseren dans-drama-evenementen die Rasa Lila of Krishna Lila worden genoemd. De traditie van de Rasa Lila is bijzonder populair in de regio Mathura, in de noordoostelijke staten van India zoals Manipur en Assam, en in delen van Rajasthan en Gujarat. Het wordt opgevoerd door talrijke teams van amateurartiesten, toegejuicht door hun lokale gemeenschappen, en deze drama-dansspelen beginnen enkele dagen voor elke Janmashtami.
MaharashtraEdit
Janmashtami (in de volksmond “Gokulashtami” zoals in Maharashtra) wordt gevierd in steden als Mumbai, Latur, Nagpur en Pune. Dahi Handi wordt gevierd in augustus/september, de dag na Krishna Janmashtami. Hier breken de mensen de Dahi Handi die deel uitmaakt van dit festival. De term Dahi Handi betekent letterlijk “aarden pot met yoghurt”. Het festival dankt deze populaire regionale naam aan de legende van baby Krishna. Volgens die legende zou hij melkproducten zoals yoghurt en boter zoeken en stelen en zouden de mensen hun voorraden hoog buiten het bereik van de baby verstoppen. Krishna zou allerlei creatieve ideeën uitproberen in zijn achtervolging, zoals het maken van menselijke piramides met zijn vrienden om deze hoog hangende potten te breken. Dit verhaal is het thema van talrijke reliëfs op hindoetempels in heel India, evenals van literatuur en dans-drama repertoire, symbool van de vreugdevolle onschuld van kinderen, dat de liefde en het spel van het leven de manifestatie van god is.
In Maharashtra en andere westelijke staten in India, wordt deze Krishna legende uitgespeeld als een gemeenschapstraditie op Janmashtami, waar potten yoghurt hoog worden opgehangen, soms met hoge palen of aan touwen die hangen aan de tweede of derde verdieping van een gebouw. Volgens de jaarlijkse traditie gaan teams van jongeren en jongens, de “Govindas” genaamd, naar deze hangende potten, klimmen over elkaar heen en vormen een menselijke piramide, breken dan de pot. Meisjes omringen deze jongens, juichen hen toe en plagen hen terwijl ze dansen en zingen. De gemorste inhoud wordt beschouwd als Prasada (feestelijk offer). Het is een openbaar spektakel, dat wordt toegejuicht en verwelkomd als een gemeenschapsgebeuren.
In de hedendaagse tijd wordt dit jaarlijkse hindoe-ritueel in veel Indiase steden gevierd. Jeugdgroepen vormen Govinda pathaks, die met elkaar wedijveren, vooral om prijzengeld op Janamashtami. Deze groepen worden mandals of handi’s genoemd en zij trekken rond in de lokale wijken, in een poging om elke augustus zoveel mogelijk potten te breken. Sociale beroemdheden en media wonen de festiviteiten bij, terwijl bedrijven delen van het evenement sponsoren. Geld en geschenken worden aangeboden voor Govinda-teams, en volgens The Times of India werden in 2014 alleen al in Mumbai meer dan 4.000 handi’s hoog opgehangen met prijzen, en talloze Govinda-teams namen deel.
Gujarat en RajasthanEdit
Mensen in Dwarka in Gujarat – waar Krishna naar verluidt zijn koninkrijk heeft gesticht – vieren het festival met een traditie vergelijkbaar met Dahi Handi, Makhan Handi genaamd (pot met vers gekarnde boter). Anderen voeren volksdansen op bij tempels, zingen bhajans, bezoeken de Krishna-tempels zoals in de Dwarkadhish-tempel of Nathdwara. In het district Kutch versieren boeren hun ossenkarren en trekken Krishna-optochten, met groepszang en dans.
De carnavaleske en ludieke poëzie en werken van Dayaram, een geleerde van de Pushtimarg van het vaishnavisme, is bijzonder populair tijdens Janmashtami in Gujarat en Rajasthan.
Noord-IndiaEdit
Janmashtami is het grootste festival in de Braj-regio in Noord-India, in steden zoals Mathura waar Krishna volgens de hindoetraditie werd geboren en in Vrindavan waar hij opgroeide. Vaishnava-gemeenschappen in deze steden in Uttar Pradesh, evenals andere in de deelstaat, en locaties in Rajasthan, Delhi, Haryana, Uttarakhand en het noorden van de Himalaya vieren Janmashtami. Krishna tempels zijn versierd en verlicht, ze trekken veel bezoekers op de dag, terwijl Krishna toegewijden bhakti evenementen houden en nachtwaken.
Het festival valt meestal als de moessons in Noord-India zijn begonnen zich terug te trekken, de velden zijn beladen met gewassen en de plattelandsgemeenschappen hebben tijd om te spelen. In de noordelijke staten wordt Janmashtami gevierd met de Raslila traditie, wat letterlijk betekent “spel (Lila) van verrukking, essentie (Rasa)”. Dit komt tot uiting in solo- of groepsdans- en drama-evenementen op Janmashtami, waarbij Krishna-gerelateerde composities worden gezongen, muziek de voorstelling begeleidt, terwijl acteurs en publiek de voorstelling delen en vieren door in de handen te klappen om de beat aan te geven. De kinderstreken van Krishna en de liefdesaffaires van Radha-Krishna zijn bijzonder populair. Volgens Christian Roy en andere geleerden zijn deze Radha-Krishna liefdesverhalen Hindoe-symboliek voor het verlangen en de liefde van de menselijke ziel voor het goddelijke principe en de werkelijkheid die zij Brahman noemt.
In Jammu is vliegeren vanaf daken een onderdeel van de viering op Krishna Janmashtami.
Oost- en Noordoost-IndiaEdit
Janmashtami wordt op grote schaal gevierd door de hindoeïstische Vaishnava-gemeenschappen van Oost- en Noordoost-India. De wijdverbreide traditie van het vieren van Krishna in deze regio’s wordt toegeschreven aan de inspanningen en leringen van 15e en 16e eeuw Sankardeva en Chaitanya Mahaprabhu. Zij ontwikkelden filosofische ideeën, evenals nieuwe vormen van podiumkunsten om de hindoegod Krishna te eren, zoals Borgeet, Ankia Naat, Sattriya en Bhakti yoga die nu populair zijn in West-Bengalen en Assam. Meer naar het oosten ontwikkelden de inwoners van Manipur de Manipuri dansvorm, een klassieke dansvorm die bekend staat om zijn hindoeïstische vaishnavistische thema’s, en die net als Sattriya op liefde geïnspireerde dansdramatische kunsten van Radha-Krishna omvat, Raslila genaamd. Deze dansdramatische kunsten maken deel uit van de Janmashtami traditie in deze regio’s, en zoals bij alle klassieke Indische dansen, zijn hun contextuele wortels in de oude Hindoe Sanskriet tekst Natya Shastra, maar met invloeden van de cultuurfusie tussen India en Zuidoost-Azië.Krishna Janmashtami Puja methode
Op Janmashtami verkleden ouders hun kinderen als personages uit de legenden van Krishna, zoals gopi’s en als Krishna. Tempels en gemeenschapscentra worden versierd met regionale bloemen en bladeren, terwijl groepen het tiende hoofdstuk van de Bhagavata Purana en de Bhagavata Gita reciteren of beluisteren.
Janmashtami is een belangrijk festival dat in Manipur wordt gevierd met vasten, waken, het reciteren van geschriften en Krishna-gebeden. Dansers die Raslila uitvoeren zijn een opmerkelijke jaarlijkse traditie tijdens Janmashtami in Mathura en Vrindavan. Kinderen spelen het Likol Sannaba spel in de Meetei Vaishnava gemeenschap.
De Shree Govindajee Tempel en de ISKCON tempels markeren in het bijzonder het Janmashtami festival. Janmashtami wordt in Assam thuis gevierd, in gemeenschapscentra die Namghars worden genoemd (Assamees: নামঘৰ), en in de tempels meestal al Janmashtami. Volgens de traditie zingen de toegewijden de Nam, verrichten zij puja’s en delen zij voedsel en Prasada.
Odisha en West-BengalenEdit
In de oostelijke deelstaat Odisha, met name in de regio rond Puri en in Nabadwip, West-Bengalen, wordt het festival ook Sri Krishna Jayanti of kortweg Sri Jayanti genoemd. De mensen vieren Janmashtami door te vasten en te aanbidden tot middernacht. De Bhagavata Purana wordt gereciteerd vanaf het 10e hoofdstuk, een gedeelte gewijd aan het leven van Krishna. De volgende dag wordt “Nanda Utsav” genoemd of de vreugdevolle viering van Krishna’s pleegouders Nanda en Yashoda. Toegewijden vasten de hele dag van Janmashtami. Ze brengen water van de Ganga om Radha Madhava te baden tijdens hun abhisheka ceremonie. Een grote abhisheka wordt uitgevoerd om middernacht voor de kleine Radha Madhava Beeldgedaanten, terwijl voedsel (bhoga) van meer dan 400 items met toewijding wordt aangeboden aan Hunne Lordships.
Zuid-IndiaEdit
Gokula Ashtami (Janmashtami of Sri Krishna Jayanti) viert de geboortedag van Krishna. Gokulashtami wordt in Zuid-India met grote vurigheid gevierd. In Kerala viert men het feest op september volgens de Malayalam kalender. In Tamil Nadu versiert men de vloer met kolams (decoratieve patronen getekend met rijstbeslag). Geetha Govindam en andere devotionele liederen worden gezongen ter ere van Krishna. Dan tekenen ze de voetafdrukken van Krishna vanaf de drempel van het huis tot in de pooja-kamer, wat de aankomst van Krishna in het huis uitbeeldt. Een recitatie van de Bhagwadgita is ook een populair gebruik. Tot de offers die aan Krishna worden gebracht behoren vruchten, betel en boter. Hartige lekkernijen, die Krishna’s favorieten zouden zijn, worden met grote zorg bereid. De belangrijkste zijn Seedai, Sweet Seedai, Verkadalai Urundai. Het festival wordt ’s avonds gevierd omdat Krishna om middernacht is geboren. De meeste mensen houden zich op deze dag aan een streng vasten en eten pas na de middernachtpuja.
In Andhra Pradesh zijn het reciteren van shloka’s en devotionele liederen de kenmerken van dit festival. Een ander uniek kenmerk van dit festival is dat jonge jongens zich verkleden als Krishna en dat zij buren en vrienden bezoeken. Verschillende soorten vruchten en zoetigheden worden eerst aan Krishna aangeboden en na de puja, worden deze zoetigheden onder de bezoekers verdeeld. De mensen van Andhra Pradesh houden ook een vastenperiode. Op deze dag worden verschillende soorten zoetigheden gemaakt om Gokulnandan aan te bieden. Eetwaren worden samen met melk en wrongel bereid om Krishna offers te brengen. In heel wat tempels van de staat wordt de naam van Krishna vreugdevol gezongen. Het aantal aan Krishna gewijde tempels is gering. De reden hiervoor is dat mensen hem zijn gaan aanbidden door middel van schilderijen en niet door middel van idolen.
Populaire Zuid-Indiase tempels gewijd aan Krishna zijn de Rajagopalaswamy Tempel in Mannargudi in het Tiruvarur district, de Pandavadhoothar tempel in Kanchipuram, de Sri Krishna tempel in Udupi, en de Krishna tempel in Guruvayur zijn gewijd aan de nagedachtenis van Vishnu’s incarnatie als Krishna. Volgens de legende is het Sree Krishna-idool dat in Guruvayur is geplaatst afkomstig uit Dwarka, waarvan wordt aangenomen dat het in zee is ondergedompeld.