Er zijn duizenden klei lichamen te koop, maar de 3 basistypen zijn porselein, steengoed en aardewerk. De rijptemperatuur, verwerkbaarheid, en kleur van deze 3 categorieën kunnen variëren op basis van wat is toegevoegd. Voordat we het over de specifieke klei lichamen hebben, is het nuttig om te praten over de eigenschappen die hen definiëren.
Eigenschappen
Temperatuur
Verschillende klei lichamen “rijpen” bij verschillende temperaturen. Met “rijpen” bedoelen we bakken tot het punt waarvoor ze werden geformuleerd. In het algemeen geldt dat hoe hoger een klei is gebakken, hoe glaziger deze is.
Wanneer een klei glazig is, betekent dit dat er geen water in de klei kan worden geabsorbeerd wanneer deze tot volle wasdom is gebakken. Dit is belangrijk omdat het kan beïnvloeden hoe gevoelig de klei is voor bevriezing.
Stel bijvoorbeeld dat u in een gebied woonde waar het ’s nachts vaak vroor en u wilde een fontein maken met keramische tegels. Als u een kleilichaam koos dat niet glazig was, kon er overdag, als het warm was, water in de poriën van het kleilichaam komen. s Nachts, wanneer de temperatuur daalt, zou het water bevriezen en in ijs veranderen. Aangezien water uitzet wanneer het in ijs verandert, zou de klei meer vatbaar zijn voor barsten.
Wanneer we het hebben over de baktemperaturen van klei verwijzen we naar laag vuur, midden vuur en hoog vuur. Dit zijn de temperaturen waarop u de klei brandt tijdens het bakken. U zult merken dat alleen de gebruikelijke kegel bereiken zijn vermeld. Hier zijn de temperatuurbereiken:
Laag Vuur – Kegel 06 – Kegel 04 (1828 F – 1945 F)
Midden Vuur – Kegel 5 – Kegel 6 (2167 F – 2232 F)
Hoog Vuur – Kegel 8 – Kegel 10 (2280 F -2345 F)
Werkbaarheid
De werkbaarheid van een klei verwijst over het algemeen naar hoe gemakkelijk het te vormen is zonder problemen. Als er problemen optreden, kunt u met een bewerkbare klei deze problemen oplossen en verder gaan. Bijvoorbeeld, als u een grote plater op de draaischijf gooit, zou de bewerkbaarheid van de klei van invloed zijn op hoe gemakkelijk het is om de klei te centreren, het in een cilinder te openen, en de vorm vast te houden als het gevormd is.
Kleur
De kleur van een klei wordt beïnvloed door de materialen die er in zitten. Bijvoorbeeld, een klei lichaam dat veel ijzer heeft het zal rood zijn. Een klei met veel mangaan zal zwartachtig van kleur zijn. De tint van deze kleuren kan wat veranderen als je het brandt, maar voor het grootste deel, in tegenstelling tot glazuren, blijven ze dezelfde basiskleur houden.
Porselein
Een hoogvurende fijnkorrelige witte klei die brandt tot een duurzame, sterke, glasachtige keramiek. Het is gewoonlijk zuiver wit door het hoge kaoliengehalte en het ontbreken van andere ingrediënten zoals ijzer die de kleur en de eigenschappen kunnen veranderen. Aangezien kaolien de zuiverste vorm van klei is, ontbreken bij porselein enkele additieven die klei plastischer (rekbaarder) maken, waardoor het niet de meest plastische kleisoort is. Hierdoor heeft porselein de reputatie moeilijk te bewerken te zijn, hoewel moderne formules hier iets aan hebben gedaan.
Steengoed
Een grofkorrelige klei met een gemiddelde of hoge brandgraad, die varieert van bufferkleur tot grijs tot donkerbruin, vanwege het variërende gehalte aan ijzer en andere “onzuiverheden”. Het is ongelooflijk duurzaam na het bakken, met weinig tot geen absorptie (glasachtig).
Aardewerk
Een laag-bakkende fijnkorrelige klei die typisch wordt gevonden in beekbeddingen en andere afzettingen die door wind en/of water zijn vervoerd vanaf hun plaats van herkomst. Dit transport helpt bij het verweren en afbreken van het brongesteente tot klei, en voegt ook “onzuiverheden” toe zoals ijzer, dat is wat aardewerk bruin, oranje of rood maakt, zowel in ruwe staat, als na het bakken.
Omdat het laag wordt gebakken, is het poreuzer en relatief minder duurzaam dan steengoed of porselein, maar dat kan in sommige gevallen een voordeel zijn. Terra cotta tuinbakken zijn bijvoorbeeld een soort aardewerk klei, en het feit dat ze poreus zijn en kunnen “ademen” is een ontwerpvoordeel.