Voorouders
en Notables Project WikiTree Inhoud
- 1 Biografie
- 1.1 Vroeg leven
- 1.2 Carrière
- 1.3 Erfenis
- 2 Bronnen
Biografie
John Candy was een Canadees acteur.
Vroege leven
John Franklin Candy werd geboren op 31 oktober 1950 in Newmarket, Ontario. Hij was de zoon van Sidney Candy en Evangeline Aker. Zijn familie was arbeidersklasse, rooms-katholiek, en van Engelse, Schotse, Poolse, en Oekraïense afkomst.
John ging naar Neil McNeil Catholic High School, waar hij een carrière als voetballer ambieerde. Een blessure verpestte die droom en na zijn afstuderen schreef hij zich in aan het Centennial Community College, waar hij journalistiek studeerde maar ook voortdurend acteerde. Hij bezocht ook de McMaster University.
John trouwde in 1979 met Rosemary Margery (Margaret) Hobor, hun relatie begon met een blind date. Rose is keramiste en abstracte schilderes. John’s twee kinderen beschreven hem als net zo beminnelijk, maf en vertederend als zijn personages op het scherm waren. Hij was ook een dierenvriend, redde vaak weesjes die hij in asiels vond en nam ze mee naar de boerderij van de familie, ondanks enkele allergieën in het gezin. Meer dan wat ook was zijn familie zijn topprioriteit. Zijn kinderen werden later ook acteurs.
Carrière
John’s eerste optreden op het witte doek kwam in de film Class of ’44, gevolgd door nog een aantal low-budget films in de jaren 1970. Hij maakte ook enkele Canadese televisie-optredens, en werd al snel lid van Toronto’s Second City tak, die hem hielp de aandacht van de Amerikaanse TV te krijgen. Hij stond bekend om zijn sympathieke personages, en won zelfs Emmy’s voor het schrijven voor de show in de vroege jaren tachtig.
Mimicry was een van John’s komische talenten, die hij vaak gebruikte bij Second City. Enkele van zijn bekendere persoonlijkheden waren Divine, Orson Welles, Julia Child, Richard Burton, Luciano Pavarotti, Tip O’Neill, Don Rickles, Curly Howard, Jackie Gleason, Tom Selleck, Ed Asner, en Gertrude Stein.
John wordt vooral herinnerd om zijn werk in Hollywoodfilms. Hij verwierf bekendheid als lid van de Toronto tak van Second City en de daaraan verbonden Second City Television series. Enkele van zijn meest memorabele rollen waren in komedie films, waaronder: The Blues Brothers, Stripes, Splash, Cool Runnings, Summer Rental, Home Alone, The Great Outdoors, Spaceballs; Planes, Trains, and Automobiles; en Uncle Buck, evenals een paar meer dramatische rollen zoals in Only the Lonely en JFK. Hij maakte zijn regiedebuut in de komedie Hostage for a Day uit 1994, waarin hij ook een cameo maakte. Hij werkte graag samen met John Hughes, die later Johns familie steunde na Johns dood.
In 1991 werden Bruce McNall, Wayne Gretzky en John eigenaar van de Toronto Argonauts van de Canadian Football League. Het trio van celebrity-eigenaren trok de aandacht in Canada. Het team gaf een aanzienlijk bedrag uit om het team op te bouwen en de Argonauts wonnen in 1991 de Grey Cup. In 1994 verkocht John zijn aandeel in het team.
Samen met Dan Aykroyd en Jim Belushi was hij gedeeltelijk eigenaar van de muziek-restaurantketen House of Blues.
John overwoog de rol van Ignatius J. Reilly in een mogelijke verfilming van John Kennedy Toole’s Pulitzer Prize-winnende roman A Confederacy of Dunces toen hij overleed. Hij had ook interesse getoond in de rol van Atuk in een verfilming van Mordecai Richler’s The Incomparable Atuk en Roscoe “Fatty” Arbuckle in een film over het leven van de stomme-film komiek. Alle drie de filmprojecten zijn sindsdien als “vervloekt” bestempeld omdat John Candy, John Belushi, Sam Kinison en Chris Farley allemaal op de een of andere manier aan de rollen verbonden waren, en alle acteurs stierven voordat de films werden gemaakt. Alle films moeten nog steeds worden gemaakt.
John was ook toegewijd aan het helpen van anderen, vaak hielp hij goede doelen, vooral degenen die kinderen hielpen.
Legacy
Na het koken van een late lasagne diner voor zijn assistenten, belde John zijn mede-sterren vanuit zijn hotel en ging slapen. Ergens na middernacht op 4 maart 1994, werd John dood aangetroffen aan de gevolgen van een vermoedelijk myocardinfarct. Er werd geen autopsie verricht. John was 43 jaar en had een groot deel van zijn leven geworsteld met zijn gewicht. Hij werkte om zijn gezondheid te verbeteren, maar woog 275 pond (hij was 1 meter 80) op het moment van zijn dood. Hij had een familiegeschiedenis van hartproblemen (zowel zijn vader als broer hadden hartproblemen).
John wordt overleefd door zijn vrouw, Rose Hobor, en zijn twee kinderen, Jennifer en Christopher Candy.
John’s begrafenis werd gehouden in de St. Martin of Tours Catholic Church in Los Angeles. Hij werd bijgezet in het mausoleum van de Holy Cross Cemetery in Culver City, Californië. Zijn grafkelder ligt net boven collega acteur Fred MacMurray. Op 18 maart 1994 werd in Canada een speciale herdenkingsdienst voor John uitgezonden, geproduceerd door zijn voormalige improvisatiegezelschap, de Second City.
Johns laatste twee films, Wagons East! en Canadian Bacon, en ook Blues Brothers 2000, werden aan zijn nagedachtenis opgedragen. Wagons East! werd voltooid met behulp van een stuntdubbel en speciale effecten en vijf maanden na John’s dood uitgebracht. Zijn laatste voltooide film was Canadian Bacon, een satirische komedie van Michael Moore die een jaar na John’s dood werd uitgebracht.
John werd opgenomen in Canada’s Walk of Fame. In mei 2006 werd hij als een van de eerste vier entertainers ooit geëerd door een postzegel van Canada Post. Een eerbetoon aan Candy werd gehost door Dan Aykroyd op de 2007 Grey Cup festiviteiten in Toronto in november 2007.
De John Candy Visual Arts Studio op Neil McNeil Catholic High School, in Toronto, Ontario, werd gewijd in zijn eer na zijn dood. John was een van de beroemdste alumni van de school.
Er is steeds meer steun voor om de Canadian Screen Awards de officiële bijnaam “The Candys” te geven, zowel ter ere van de acteur als omdat de naam Canada suggereert.