Als je aan de naam Jack Kerouac denkt, denk je aan de ultieme beatnik van de Amerikaanse jaren ’40 en ’50. Je denkt misschien ook aan een alcoholist, een drugsverslaafde en een hedonist. Maar, één ding waar we het misschien allemaal over eens zijn, is dat Kerouac in feite een genie was.
Niet alleen muntte hij een uitdrukking die een literaire stroming zou bedenken die op zijn beurt de literatuur van de VS voor een zeer lange tijd zou overnemen (en ja, Slam en Beat poëzie gaan tot op de dag van vandaag door dankzij Kerouac). Maar hij hielp ook het idee te bestendigen dat poëzie en literatuur niet alleen voor rijke, blanke mensen hoefden te zijn. Hij hielp met een constante beweging, of hij het wist of niet, dat literatuur voor iedereen kon zijn, ongeacht geslacht, ras, sociale achtergrond, of opleiding.
Kerouac was een stralend licht van geniale literatuur die zich rechtstreeks op de massa richtte, op zoek naar het grootste publiek dat beschikbaar was – de werkende mens. Kerouac’s intense methodologie en schrijfstijlen zijn vertederende kenmerken geworden van post-modernistische poëzie die doorvloeien in de huidige systemen van muzikale lyriek in iedereen van Bob Dylan tot Lana Del Rey. Over mediums heen heeft Kerouac geheerst als een van de nummer één invloeden op de folk rock en alternatieve muziek scenes.
Allen Ginsberg, de grote dichter en een goede vriend van Jack Kerouac, schreef ooit brieven aan de King of the Beats en verklaarde het volgende als voorbeeld van Kerouac’s effect op het schrijven van anderen, niet alleen van zichzelf:
“Ik wil je zien. I feel more and more at with you now actually than ever before, I feel you more, actually more clarity, more confidence, more trust.”
Het is een prachtig citaat en in een van zijn teksten verwoordt Ginsberg zijn emotie, of het gebrek daaraan, toen Kerouac overleed. Het is een rauw en meedogenloos gedicht dat je hart zal breken.
Laten we nu verder gaan met onze lijst. Hier zal ik mijn top vijf romans van Jack Kerouac doornemen, waarbij ik ze stuk voor stuk bespreek en uitleg waarom je ze zou moeten lezen. We zullen ook wat praten over degenen die de lijst net niet gehaald hebben en ik hoop echt dat je wat Kerouac meeneemt en als je hem nog niet gelezen hebt, begin daar dan mee. Ongeveer tien jaar geleden begon ik Kerouac te lezen en ik heb er sindsdien geen spijt van gehad.
5. Big Sur
“En in de roes van de eerste dagen van vreugde zeg ik vol vertrouwen tegen mezelf (niet verwachtend wat ik over drie weken pas zal doen) ‘geen losbandigheid meer, het is tijd voor mij om rustig naar de wereld te kijken en er zelfs van te genieten, eerst in bossen als deze, dan gewoon rustig wandelen en praten tussen de mensen van de wereld, geen drank, geen drugs, geen eetbuien, geen vlagen met beatniks en dronkaards en junkies en iedereen, niet meer stel ik mezelf de vraag O waarom martelt God mij, dat is het, wees een eenling, reis, praat met obers, loop rond, geen zelfopgelegde lijdensweg meer…het is tijd om na te denken en te kijken en geconcentreerd te blijven op het feit dat na alles dit hele oppervlak van de wereld zoals we die nu kennen bedekt zal zijn met het slib van een miljard jaar in de tijd…Yay, for this, more alonesess”
Ik wilde dit citaat met jullie delen omdat het de reden is dat ik dit boek zo graag gelezen heb. Het thema van eenzaamheid en alleen zijn komt in de hele roman Big Sur terug en het idee dat je in de buurt van andere mensen en op gevulde plaatsen kunt zijn en toch eenzaam kunt zijn, is iets introspectiefs en moois. Kerouac heeft een methode om zichzelf zo ongelooflijk romantisch te laten klinken (in termen van het tijdperk, niet in de liefde) dat ik op de beste manier verrast was en bepaalde passages steeds opnieuw las. Het is echt de taal van deze roman die hem in de top vijf plaatst.
4. On the Road
“En heel even had ik het punt van extase bereikt dat ik altijd al had willen bereiken, namelijk de volledige stap over chronologische tijd heen naar tijdloze schaduwen, en verwondering over de kilte van het sterfelijke rijk, en de sensatie van de dood die me op de hielen zat om verder te gaan, met een spook dat zichzelf op de hielen zat, en ikzelf die me haastte naar een plank waar alle engelen vanaf doken en vlogen in de heilige leegte van ongeschapen leegte, de krachtige en onvoorstelbare stralingen die schenen in heldere Geestesessentie, ontelbare lotus-landen die openvielen in de magische motten-warmte van de hemel.-Sal Paradise”
On the Road is misschien wel het boek waar Kerouac het meest beroemd om is. Dat het op nummer vier staat, wil niet zeggen dat ik het niet waardeer. Ik heb er echt van genoten en tien jaar geleden was het de eerste roman van Kerouac die ik ooit las. Ik zie deze roman als een van de boeken die echt de ontheemding van de jaren vijftig hebben gedefinieerd en dat naoorlogse nihilisme dat schuilging onder de opkomende rock-‘n-roll-culturen hier, de jazz-culturen daar en de literatuurculturen zowat overal elders. Als je het echt leest, heeft dit boek iets melancholisch en het veroorzaakt het idee dat je het beste kunt hopen, maar het slechtste kunt verwachten. Het is een ongelooflijke roman.
3. Tristessa
“Ik weet dat alles goed is, maar ik wil bewijs en de Boeddha’s en de Maagd Maria’s zijn er om me te herinneren aan de plechtige belofte van geloof in deze harde en domme aarde waar we ons zogenaamde leven woeden in een zee van zorgen, vlees voor Chicagos of Graves – op dit moment liggen mijn vader en mijn broer zij aan zij in de modder in het noorden en ik word verondersteld slimmer te zijn dan zij – want snel ben ik dood.”
Tristessa is een van die boeken die je leest, het raakt je en dan vergeet je het nooit meer. Vanaf het moment dat je te horen krijgt dat haar naam droefheid betekent, hangt er een sfeer van romantiek (in termen van liefde, niet het tijdperk) door de hele roman. Een destructieve liefde zonder cliché te zijn, Kerouac echoot de romantiek van paren gezien in Shakespeareaanse toneelstukken om deze relatie te vormen gebouwd op een tragische, soms onbeantwoorde liefde. Het boek, hoewel kort, is perfect geschreven.
2.
“Toen de hele familie in slaap was gestild, toen de straatlantaarn op een paar passen van het huis ’s nachts scheen en groteske schaduwen van de bomen op het huis maakte, toen de rivier zuchtte in de duisternis, toen de treinen toeterden op hun weg naar Montreal ver stroomopwaarts, als de wind gierde in de zachte boombladeren en iets klopte en rammelde aan de oude schuur, kon je op de weg staan en naar dit huis kijken en weten dat er niets spookachtigers is dan een huis ’s nachts als de familie slaapt, iets vreemds tragisch, iets moois voor altijd.”
The Town and the City, totdat ik The Sea is My Brother las, was mijn favoriete Kerouac-roman vanwege de taal van de stad zelf. Een kokende pot van ontheemding, een plaats van gemak maar onrust, een plaats van constant lawaai en er is geen uitweg voor de meesten. Het is een bijna-perfect boek en heeft een aantal ongelooflijke citaten die ervoor zorgen dat je het boek opnieuw wilt lezen, puur omwille van die genoemde citaten.
1. The Sea is My Brother
“Ik visualiseerde mezelf in Norma’s huis, languit op haar bank, mijn ogen gesloten, en zij aan de piano een krachtig deel spelend uit een of andere Symfonie in D-groot van Beethoven, van Brahms, van Sibelius, van Tschaikowsky, van wie dan ook, door Thomas Wolfe, door Ernest Hemmingway, door William Saroyan, door Jack Kerouac, door George Apostolos, door Sebastian de Prins, door Liefde, door Aarde, door Vuur, door Water, door Alles, Liefde jij en ik, mijzelf, egoïst, Aarde, Vuur, een waanzinnig en wild samenraapsel van al het Leven, en van het allesomvattende Al.”
Mijn favoriete Kerouac roman aller tijden, dit boek concentreert zich op Kerouac’s dienstjaren in het leger en wat hij daar deed. De taal van de zee is altijd een zwak voor me geweest in de literatuur omdat zoveel schrijvers er zulke mooie dingen over te zeggen hebben, vooral Kerouac in dit stuk. Ik moet zeggen dat Kerouac’s roman, in vergelijking met veel literatuur over de zee uit soortgelijke tijden, zonder veel vergelijking veel beter is. The Sea is My Brother is een meesterwerk van de Beat Literature voordat de term zelfs maar bestond.
Novels die de lijst niet hebben gehaald:
- Maggie Cassidy
- Satori in Paris
- Lonesome Traveller
- Pic
- The Dharma Bums