door Guest Writter: Zoe Dobson van Zwivel.com
Geschat wordt dat 5% van alle vrouwen in de Verenigde Staten een borstvergroting met implantaten heeft ondergaan. Als je dat in termen van volume bekijkt, kijk je naar genoeg implantaten om een heel Olympisch zwembad te vullen.
Geen wonder dat het de top cosmetische chirurgie procedure in dit land is. Borstvergroting is een van de beste manieren om het uiterlijk en gevoel van eigenwaarde te verbeteren. Maar er zijn ook andere dingen te overwegen. Welke invloed hebben implantaten op het vermogen van een vrouw om borstvoeding te geven? Is het veilig om borstvoeding te geven als u ze heeft? Kun je een borstkolf gebruiken om bij te voeden als dat nodig is?
Silicone Versus Saline
Om deze vragen te beantwoorden, moeten we eerst de verschillende soorten implantaten onderzoeken en nagaan welke invloed ze hebben op het geven van borstvoeding. De voornaamste zorg bij borstvoeding met implantaten is de mogelijkheid dat ze barsten en in de moedermelk lekken. Als zoutwaterimplantaten in de moedermelk lekken is dat geen grote reden tot ongerustheid, het lekken zal de baby of de moeder niet schaden.
Silicone-implantaten daarentegen zijn aanmerkelijk gevaarlijker omdat ze van plastic zijn gemaakt. Maar zelfs koemelk bevat een bepaalde hoeveelheid siliconen. Toch is de kans klein dat implantaten moedermelk besmetten.
Tijdens een borstvergrotingsprocedure kunnen chirurgen de implantaten ofwel achter de borstwand ofwel ervoor plaatsen. Sommige vrouwen die nog in de vruchtbare leeftijd zijn, willen in de toekomst misschien borstvoeding geven, maar dit kan niet worden gegarandeerd als de implantaten achter de borstwand worden geplaatst. De kans op complicaties wordt echter sterk verminderd door de ingreep op deze manier te benaderen.
Hoewel er voor- en nadelen zijn aan beide soorten implantaten, geven veel vrouwen de voorkeur aan de siliconenvariant omdat deze er realistischer uitzien en aanvoelen. Zoutoplossing implantaten hebben de neiging om een gerimpeld effect, waardoor ze gemakkelijker te identificeren als kunstmatig.
Het risico van chirurgische zenuwbeschadiging
Er zijn drie chirurgische methoden om borstimplantaten te plaatsen. De eerste methode is via een inframammaire incisie. Degenen die voor deze benadering kiezen, waarbij het implantaat in de plooi onder de borst wordt ingebracht, hebben een grotere kans om er met weinig tot geen zenuwschade uit te komen. Het is de voorkeursmethode voor de meeste mensen omdat het litteken na genezing nauwelijks merkbaar is. Bij deze techniek kunnen de implantaten nog boven of onder de spier komen.
Bij de transaxillaire incisiemethode daarentegen worden de implantaten via de okselstreek geplaatst. Er wordt een kleine pocketzone gecreëerd en het implantaat wordt in deze pocket geplaatst. Ook hier kan de chirurg het implantaat voor of achter de borstwand plaatsen.
Ten slotte is er de periareolaire incisie. Als u borstvoeding wilt geven en deze methode werd gebruikt, is de kans op een incidentie groter. De melkkanalen en klieren worden vaak doorgesneden, en die kunnen niet worden hersteld. Dit betekent niet dat een moeder geen borstvoeding kan geven, alleen dat de kans op beschadiging van deze vitale onderdelen groter is.
Het verlies van gevoel betekent niet dat een moeder geen borstvoeding meer kan geven, maar het kan er wel op wijzen dat andere delen van de borst tijdens de operatie zijn afgeklemd of veranderd. U zult weten of dit is gebeurd of niet als uw melk komt als u dicht bij uw uitgerekende datum komt.
Gebruik van een borstkolf
Moeders met en zonder implantaten worden geconfronteerd met het probleem dat ze niet genoeg melk kunnen produceren om hun baby volledig te voeden. De gemiddelde zuigeling gaat door zes tot acht luiers per dag. Als uw kind minder luiers nodig heeft, produceert u misschien niet genoeg melk. In deze situaties kiezen sommige moeders voor het gebruik van een borstkolf.
Een borstkolf, zoals de Ameda, is geweldig om ervoor te zorgen dat je altijd genoeg melk bij de hand hebt, dat je altijd in staat bent om de hoeveelheid te produceren die je kind nodig heeft. Maar de vraag is: hoe veilig is het om een borstkolf te gebruiken nadat je implantaten hebt gehad?
Er zijn geen aanwijzingen dat afkolven een implantaat kan doen scheuren of andere schade kan veroorzaken. Maar u moet voorzichtig zijn met het plaatsen van de flens, vooral als de periareolaire incisiemethode is gebruikt. Littekenweefsel kan zich ophopen rond de binnenkant van het tepelhof en de flens kan dat weefsel irriteren.
Diegenen die als gevolg van deze procedure een verminderde gevoeligheid hebben, kunnen ontdekken dat ze de flens niet kunnen voelen en zich visueel moeten aanpassen in plaats van alleen door aanraking. Maar of de implantaten nu van siliconen of van zoutoplossing zijn, er is geen reden om bang te zijn dat ze door het pompen beschadigen. De materialen waarvan ze gemaakt zijn, zijn veel te sterk voor een borstkolf om te breken.
De algemene consensus is dat de meeste vrouwen die een borstvergroting hebben ondergaan, hun kinderen nog steeds zonder problemen kunnen verzorgen. Toch zijn er altijd uitzonderingen. Het lichaam van elke vrouw is uniek. Sommigen kunnen van nature een lage melkproductie hebben, terwijl anderen schade kunnen hebben waardoor ze geen borstvoeding kunnen geven.
Mensen zijn soms snel geneigd om chirurgische ingrepen de schuld te geven, maar de waarheid is dat sommige mensen problemen hebben met de melkproductie, met of zonder de implantaten. Het gebruik van een borstkolf zoals de Ameda kan u helpen de hoeveelheid melk te produceren die u nodig hebt en uw baby de juiste hoeveelheid voeding te geven. Bovendien kan een kolf ook helpen om eventuele problemen met uw natuurlijke melkproductie op te sporen en u te laten weten of u moet bijvoeden met flesvoeding.
DISCLAIMER:
Ameda streeft ernaar u nauwkeurige en nuttige informatie over borstvoeding te geven. Dit artikel kan informatie en ideeën bevatten die niet noodzakelijkerwijs de standpunten van Ameda zijn. Het vormt geen medisch advies. Neem bij vragen contact op met uw arts.