Het soort inkomstenmodel dat een onderneming ter beschikking staat, hangt grotendeels af van de activiteiten die de onderneming verricht, en van de wijze waarop zij deze in rekening brengt. Verschillende modellen waarmee inkomsten kunnen worden gegenereerd, zijn onder meer de volgende.
ProductiemodelEdit
In het productiemodel verkoopt het bedrijf dat het product of de dienst maakt, het aan klanten die er waarde aan hechten en er dus voor betalen. Een voorbeeld zou een bedrijf zijn dat papier produceert, dat het vervolgens verkoopt aan het directe publiek of aan andere bedrijven, die voor het papier betalen en zo inkomsten voor het papierbedrijf genereren.
ProductiemodelEdit
Fabricage is de productie van koopwaar met behulp van arbeid, materialen en apparatuur, resulterend in eindproducten. Inkomsten worden gegenereerd door de verkoop van de eindproducten. Deze kunnen worden verkocht aan andere fabrikanten voor de productie van complexere producten (zoals vliegtuigen, huishoudelijke apparaten of auto’s), of verkocht aan groothandelaren, die ze op hun beurt verkopen aan detailhandelaren, die ze vervolgens verkopen aan eindgebruikers en consumenten. Fabrikanten kunnen rechtstreeks aan consumenten verkopen, maar doen dat in het algemeen niet, vanwege de voordelen van specialisatie.
ConstructiemodelEdit
Bouw is het proces van het bouwen van een gebouw of infrastructuur. Constructie verschilt van fabricage in die zin dat bij fabricage doorgaans sprake is van massaproductie van soortgelijke artikelen zonder een aangewezen koper, terwijl constructie doorgaans op locatie plaatsvindt voor een bekende opdrachtgever, maar speculatief kan worden uitgevoerd voor verkoop op de onroerendgoedmarkt.
Huur- of leasemodelEdit
Huren is een overeenkomst waarbij een betaling wordt gedaan voor het tijdelijk gebruik van een goed, dienst of eigendom van een ander. Er is sprake van een brutohuurovereenkomst wanneer de huurder een vast huurbedrag betaalt en de verhuurder alle kosten van het eigendom betaalt die regelmatig worden gemaakt. Zaken die kunnen worden gehuurd of geleased zijn onder meer grond, gebouwen, voertuigen, gereedschappen, apparatuur, meubilair, enz.
ReclamemodelEdit
Het advertentiemodel wordt vaak gebruikt door mediabedrijven die hun platforms gebruiken waar inhoud aan de klant wordt aangeboden als advertentieruimte. Mogelijke voorbeelden zijn kranten en tijdschriften die inkomsten genereren via de diverse advertenties die in hun uitgaven voorkomen. Internetbedrijven die vaak diensten aanbieden, zullen ook advertentieruimte op hun platformen hebben. Voorbeelden hiervan zijn Google en Taobao. Mobiele applicaties maken ook gebruik van dit specifieke inkomstenmodel om inkomsten te genereren. Door advertentieruimte in te bouwen, hebben veel populaire apps zoals Twitter en Instagram hun mobiele inkomstenpotentieel versterkt nadat ze eerder geen echte inkomstenstroom hadden.
Gesponsord rangschikkingsmodelEdit
Het gesponsorde ranking model is een variant van het Advertising model. Het gesponsorde rangschikkingsmodel wordt vooral gebruikt door zoekmachine platforms zoals Google en gespecialiseerde producten- en IT-diensten platforms waar gebruikers gratis zoekfunctionaliteit wordt aangeboden in ruil voor gesponsorde resultaten vóór andere zoekresultaten. De sponsor betaalt vaak per klik, per view of als Abonnementsmodel
CommissiemodelEdit
Het commissiemodel is vergelijkbaar met het markup-model, omdat het wordt gebruikt wanneer een bedrijf een vergoeding vraagt voor een transactie die het tussen twee partijen bemiddelt. Makelaarsbedrijven of veilingbedrijven maken er vaak gebruik van, aangezien zij een dienst verlenen als tussenpersoon en inkomsten genereren door middel van commissies op de verkoop van ofwel aandelen ofwel producten.
E-commerce modelEdit
Dit verdienmodel is de implementatie van een van de andere verdienmodellen online
Fee-for-service modelEdit
In het fee-for-service-model, anders dan in het abonnementsmodel, brengt het bedrijf klanten alleen in rekening voor de hoeveelheid dienst of product die zij gebruiken. Veel telefoonmaatschappijen bieden pay-as-you-go-diensten aan waarbij de klant alleen betaalt voor het aantal minuten dat hij daadwerkelijk gebruikt.
LicentiemodelEdit
Met het licentiemodel behoudt het bedrijf dat eigenaar is van een bepaalde inhoud het auteursrecht, terwijl het licenties verkoopt aan derden. Software-uitgevers verkopen licenties om hun programma’s te gebruiken in plaats van rechtstreeks kopieën van het programma te verkopen. Ook mediabedrijven verwerven op deze wijze hun inkomsten, evenals octrooihouders van bepaalde technologieën.
SoftwarelicentiemodelEdit
In plaats van eenheden software te verkopen, verkopen uitgevers van software over het algemeen het recht om hun software te gebruiken door middel van een beperkte licentie waarin is vastgelegd wat de koper er wel en niet mee mag doen.
Shareware-modelEdit
In het shareware-model worden gebruikers aangemoedigd kopieën van een softwareproduct te maken en te delen, wat de verspreiding ervan ten goede komt. Betaling kan volledig worden overgelaten aan de goodwill van de klant (donationware), of optioneel zijn met een incidentele herinnering (nagware), of de software kan zo zijn ontworpen dat het na een proefperiode niet meer werkt tenzij de gebruiker een licentievergoeding betaalt (trialware of demoware), of het kan zo zijn ontworpen dat de belangrijkste functies niet werken. Of het kan een gratis feature-limited “lite” versie zijn (freemium), met een meer geavanceerde versie beschikbaar tegen betaling.
DonationwareEdit
Donationware is een licentiemodel dat volledig operationele software zonder beperkingen aan de gebruiker levert en vraagt om een optionele donatie te betalen aan de programmeur of een derde begunstigde (meestal een non-profit). Het bedrag van de donatie kan ook worden bepaald door de auteur, of het kan worden overgelaten aan het oordeel van de gebruiker, gebaseerd op individuele percepties van de waarde van de software. Aangezien donationware volledig operationeel wordt geleverd (d.w.z. niet crippleware), waarbij betaling optioneel is, is het een soort freeware.
NagwareEdit
Nagware is een type shareware dat de gebruiker er voortdurend aan herinnert (nags) om het te registreren door een vergoeding te betalen. Meestal doet het dit door een bericht te tonen wanneer de gebruiker het programma start, of af en toe terwijl de gebruiker de toepassing gebruikt. Deze berichten kunnen verschijnen als vensters die een deel van het scherm verduisteren, of als berichtvensters die snel kunnen worden gesloten. Sommige nagware houdt het bericht gedurende een bepaalde tijd, waardoor de gebruiker wordt gedwongen om te wachten om verder te gaan met het gebruik van het programma.
Crippleware modelEdit
In software betekent crippleware dat “vitale functies van het programma, zoals afdrukken of de mogelijkheid om bestanden op te slaan, zijn uitgeschakeld totdat de gebruiker een registratiesleutel koopt”. Dit stelt gebruikers in staat de functies van een programma van dichtbij te bekijken zonder het te kunnen gebruiken om output te genereren.
Freemium modellenEdit
Freemium werkt door een product of dienst gratis aan te bieden (meestal digitaal aanbod zoals software, inhoud, games, webdiensten of andere), terwijl een premie wordt gevraagd voor geavanceerde functies, functionaliteit, of gerelateerde producten en diensten. Zo kan bijvoorbeeld een volledig functionele versie met beperkte functionaliteit (“lite”) gratis worden weggegeven, waarbij geavanceerde functies zijn uitgeschakeld totdat een licentievergoeding is betaald. Het woord “freemium” is een portmanteau waarin de twee aspecten van het bedrijfsmodel worden gecombineerd: “gratis” en “premium”. Het is een zeer populair model geworden, met opmerkelijk succes.
Markup modelEdit
In het markup-model koopt het bedrijf, anders dan bij eerdere modellen, een product of dienst in en verhoogt de prijs ervan alvorens het aan klanten door te verkopen. Dit model is kenmerkend voor groothandelaren en detailhandelaren, die producten van fabrikanten kopen, hun prijzen verhogen, en deze doorverkopen aan eindafnemers.
GroothandelEdit
De groothandel, jobbing, of distributie is de verkoop van goederen of koopwaar aan detailhandelaren; aan industriële, commerciële, institutionele, of andere professionele zakelijke gebruikers; of aan andere groothandelaren en aanverwante ondergeschikte diensten. In het algemeen is het de verkoop van goederen aan iemand anders dan de eindconsument. Groothandel kan online worden uitgevoerd via elektronische transacties.
DetailhandelEdit
Retailhandel is het proces van het verkopen van consumptiegoederen of diensten aan klanten via meerdere distributiekanalen om winst te maken. De vraag wordt vastgesteld en vervolgens via een toeleveringsketen vervuld. Door middel van reclame wordt getracht de vraag te vergroten.
Brick and mortar retailEdit
Conventionele detailhandel of brick and mortar retail is het verkopen van producten vanuit een fysiek verkooppunt of winkel.
PostorderEdit
Het verdienmodel en de distributiemethode van postorder houdt in dat goederen per post worden verzonden. De koper plaatst een bestelling voor de gewenste producten bij de handelaar via een of andere methode op afstand, zoals via een telefoontje of een website. Vervolgens worden de producten aan de klant geleverd, meestal op een huisadres, maar soms worden de bestellingen geleverd op een nabijgelegen detailhandelslocatie waar de klant ze kan afhalen. Sommige handelaren staan ook toe dat de goederen rechtstreeks naar een derde consument worden verzonden, wat een effectieve manier is voor iemand om een cadeau te kopen voor een ontvanger buiten de stad.
E-tailEdit
E-tail is on-line detailhandel. Detailhandel is het proces van de verkoop van consumptiegoederen en / of diensten rechtstreeks aan eindverbruikers om winst te maken. De vraag wordt gecreëerd door promotie en door op effectieve wijze aan de wensen en behoeften van de consument te voldoen (waardoor mond-tot-mondreclame ontstaat).
In de 21e eeuw is steeds meer detailhandel e-tailing, dat wil zeggen online met elektronische betaling en levering via een koerier of per post. Via e-tail kan de klant winkelen en bestellen via het internet en wordt de koopwaar bij de klant voor de deur afgeleverd. Dit formaat is ideaal voor klanten die niet willen reizen naar winkels en geïnteresseerd zijn in thuiswinkelen.
De online retailer kan de merchandize direct afhandelen, of gebruik maken van de drop shipping techniek waarbij zij de betaling voor het product accepteren, maar de klant ontvangt het product rechtstreeks van de fabrikant of een groothandel.
AbonnementsmodelEdit
In het abonnementsmodel levert het bedrijf een product of dienst aan een klant die in ruil daarvoor een vooraf bepaalde vergoeding in gecontracteerde perioden aan het bedrijf betaalt. De klant moet de vergoeding betalen totdat het contract met het bedrijf wordt beëindigd of afloopt, zelfs als hij het product of de dienst niet gebruikt, maar zich nog steeds aan het contract houdt. Mogelijke voorbeelden zijn forfaitaire cellulaire diensten, tijdschriften en kranten.