ThailandEdit
In Thailand worden de rollen in het beheer van gemeentelijk vast afval (MSW) en het beheer van industrieel afval georganiseerd door de Koninklijke Thaise Regering, die is georganiseerd als centrale (nationale) overheid, regionale overheid, en lokale overheid. Elke regering is verantwoordelijk voor verschillende taken. De centrale overheid is verantwoordelijk voor het stimuleren van regelgeving, beleid en normen. De regionale overheden zijn verantwoordelijk voor de coördinatie tussen de centrale en lokale overheden. De lokale overheden zijn verantwoordelijk voor het afvalbeheer in hun bestuurd gebied. De plaatselijke overheden voeren het afval echter niet zelf af, maar huren daarvoor particuliere bedrijven in die daartoe van het Pollution Control Department (PCD) in Thailand het recht hebben gekregen. De belangrijkste bedrijven zijn Bangpoo Industrial Waste Management Center, General Environmental Conservation Public Company Limited (GENCO), SGS Thailand, Waste Management Siam LTD (WMS), en Better World Green Public Company Limited (BWG). Deze bedrijven zijn verantwoordelijk voor het afval dat zij van hun klanten hebben ontvangen, alvorens het in het milieu te brengen door het te begraven.
Verenigde StatenEdit
The 1976 Resource Conservation and Recovery Act (RCRA) provides for federal regulation of solid waste in the United States. Het U.S. Environmental Protection Agency (EPA) heeft nationale voorschriften uitgevaardigd voor de behandeling, verwerking en verwijdering van afvalstoffen. De EPA heeft de afzonderlijke milieu-instanties van de staten gemachtigd de RCRA-voorschriften uit te voeren en te handhaven door middel van goedgekeurde afvalbeheerprogramma’s.
Op de naleving door de staten wordt toegezien door inspecties van de EPA. Indien niet aan de normen van de afvalbeheersrichtlijnen wordt voldaan, zullen maatregelen tegen de locatie worden genomen. Fouten bij de naleving kunnen worden gecorrigeerd door gedwongen sanering, rechtstreeks door de locatie die verantwoordelijk is voor het afval of door een door die locatie ingehuurde derde partij. Vóór de vaststelling van de Clean Water Act (1972) en de RCRA waren open dumping of het lozen van afvalwater in nabijgelegen watermassa’s gangbare methoden voor afvalverwijdering. De negatieve gevolgen voor de volksgezondheid en het milieu leidden tot de noodzaak van dergelijke regelgeving. Het RCRA-kader bevat specifieke subsecties waarin wordt omschreven wat ongevaarlijke en gevaarlijke afvalstoffen zijn en hoe elk van beide naar behoren moet worden beheerd en verwijderd. Richtlijnen voor de verwijdering van ongevaarlijk vast afval omvatten een verbod op het storten in open lucht. Gevaarlijk afval wordt van “wieg tot graf” gecontroleerd; elke stap in het proces van afvalproductie, -vervoer en -verwijdering wordt gevolgd. Het EPA beheert nu 2,96 miljoen ton vast, gevaarlijk en industrieel afval. Sinds de invoering heeft het RCRA-programma hervormingen ondergaan naarmate inefficiënties ontstonden en afvalbeheerprocessen evolueerden.
De Clean Water Act van 1972 is een breed wettelijk mandaat om oppervlaktewateren (rivieren, meren en kustwateren) te beschermen. Een wet uit 1948 had onderzoek en ontwikkeling van vrijwillige waternormen mogelijk gemaakt en beperkte financiering geboden voor inspanningen van de staat en lokale overheden. De wet van 1972 verbood voor het eerst ongecontroleerde lozingen van industrieel afval en stedelijk afvalwater in de wateren van de Verenigde Staten. De EPA werd verplicht nationale normen te ontwikkelen voor industriële installaties en normen voor gemeentelijke rioolwaterzuiveringsinstallaties. De staten moesten waterkwaliteitsnormen ontwikkelen voor afzonderlijke waterlichamen. De handhaving is voornamelijk gedelegeerd aan staatsagentschappen. De wet werd in 1977 en 1987 ingrijpend gewijzigd.