Independent Lens . FEBRUARI EÉN . The Greensboro Four | PBS

Met de leden van de Greensboro Four.

Joseph McNeil

Als inwoner van Wilmington, North Carolina, verhuisde McNeil met zijn familie naar New York na het behalen van zijn middelbare schooldiploma. Hij keerde al snel terug naar de Carolinas om naar de North Carolina A&T State University te gaan met een volledige beurs, maar vond het moeilijk om in het gesegregeerde Zuiden te leven. Zoals te zien is in FEBRUARI ONE, kwam McNeil’s frustratie tot een hoogtepunt toen hij na de kerstvakantie van New York terugkeerde naar North Carolina en geweigerd werd bij de busterminal in Greensboro. Deze gebeurtenis bracht hem en zijn vrienden ertoe de sit-in bij Woolworth’s te organiseren. McNeil behaalde in 1963 een graad in technische natuurkunde aan de A9552>T. Dertig minuten na zijn afstuderen werd hij in dienst genomen van de Amerikaanse luchtmacht en bracht hij zes jaar door als officier en bereikte de rang van kapitein. Tijdens zijn diensttijd bij de luchtmacht startte hij een reeks diversiteitsprogramma’s en werkte hij ook in de computerverkoop voor IBM, als handelsbankier voor Bankers Trust in New York City en als effectenmakelaar voor E.F. Hutton in Fayetteville, NC. Hij is onlangs gepensioneerd bij de Air Force Reserves, na de rang van generaal-majoor te hebben bereikt, en woont nu in Hempstead, NY met zijn vrouw Ina, met wie hij vijf kinderen heeft.

Jibreel Khazan (voorheen Ezell Blair, Jr.)

Geboren als Ezell Blair, Jr., in Greensboro, NC, behaalde Khazan in 1963 een B.S. in sociologie aan de North Carolina A&T State University. Tijdens zijn studie aan de universiteit was hij voorzitter van de juniorklas, het studentenbestuur, de NAACP van de campus en het Greensboro Congress for Racial Equality. Hij ging rechten studeren aan Howard University en vond het moeilijk om een baan te krijgen in Greensboro vanwege zijn reputatie als een van de Greensboro Four. In 1965 verhuisde Khazan naar New Bedford, MA. Drie jaar later werd hij lid van het New England Islamic Center en nam hij zijn huidige naam aan. Khazan werkt nu met mensen met een ontwikkelingsachterstand in New Bedford en heeft ook gewerkt voor de AFL/CIO Trade Council in Boston en in het Opportunities Industrialization Center en in het Rodman Job Corps Center. Hij en zijn vrouw Lorraine hebben drie kinderen, van wie er een is afgestudeerd aan de A&T.

Franklin McCain

McCain is opgegroeid in Washington, D.C. en behaalde in 1964 een B.S. in scheikunde en biologie aan de North Carolina A&T State University. Tijdens zijn studie aan de A9552>T, woonde hij bij David Richmond, om de hoek bij Ezell Blair Jr. en Joseph McNeil. Na zijn afstuderen bleef hij in Greensboro om te studeren en trouwde met Bettye Davis, met wie hij drie zonen kreeg. In 1965 trad McCain in dienst bij de Celanese Corporation in Charlotte, NC als chemicus, en is nu met pensioen. Als inwoner van Charlotte heeft hij in vele besturen gezeten en zich ingezet voor veranderingen in het plaatselijke onderwijs-, burger-, geestelijk en politieke leven.

David Richmond

Richmond werd geboren in Greensboro en studeerde af aan de Dudley High School, waar hij in het atletiekteam het staatsrecord hoogspringen vestigde. Aan de North Carolina A&T State University studeerde hij af in bedrijfskunde en boekhouding. Na zijn studie werd hij adviseur-coördinator voor het CETA-programma in Greensboro. Gedwongen om Greensboro te verlaten omdat zijn leven werd bedreigd, woonde hij negen jaar in de berggemeenschap van Franklin en keerde terug naar Greensboro om voor zijn bejaarde ouders te zorgen. Vechtend tegen het stigma dat hij tot de “Greensboro Four” behoorde en daarom als “onruststoker” werd bestempeld, vond Richmond het uiterst moeilijk om in Greensboro werk te vinden, uiteindelijk vond hij werk als conciërge in het Greensboro Health Care Center. In 1980 kende de Kamer van Koophandel van Greensboro hem de Levi Coffin Award toe voor zijn leiderschap op het gebied van de mensenrechten. Richmond was twee keer getrouwd en gescheiden en had drie kinderen, maar vocht tegen vele demonen, waaronder alcoholisme en het verdriet dat hij niet meer kon doen om de wereld waarin hij leefde te verbeteren. Hij stierf in Greensboro op 7 december 1990, 49 jaar oud, en A&T kende hem postuum een eredoctoraat toe.

Lees meer over de Greensboro sit-in >>