Huidige geneesmiddelen voor de behandeling van droge hoest

Hoest is een van de meest voorkomende symptomen van infecties van de luchtwegen en is een veelvoorkomend probleem dat zowel in de algemene praktijk als in de ziekenhuispraktijk wordt aangetroffen. Een groot aantal ziekteprocessen kan gepaard gaan met hoest en de definitieve behandeling hangt af van het vaststellen van de oorzaak en de diagnose. Een specifieke behandeling van de oorzaak zou de hoest onder controle moeten krijgen, maar dit gebeurt niet in alle gevallen en bij een aanzienlijk deel van de patiënten kan geen geassocieerde oorzaak worden gevonden. Een verhoogde gevoeligheid van de hoestreflex kan worden waargenomen bij patiënten met droge hoest. Symptomatische verlichting moet worden overwogen wanneer de hoest de dagelijkse activiteiten van de patiënt belemmert; dit kan doeltreffend worden behandeld met antitussieve preparaten die beschikbaar zijn als combinaties van codeïne of dextromethorfan met antihistaminica, decongestiva en expectoriva Antitussiva worden gebruikt voor doeltreffende symptomatische verlichting van droge of niet-productieve hoest. Antihistaminica van de eerste generatie, zoals chloorfeniramine, en centraal werkende opioïde derivaten, zoals codeïne, worden vaak alleen of in combinatie gebruikt bij de behandeling van aspecifieke hoest. Sedatie veroorzaakt door deze middelen is waardevol, vooral als de hoest de slaap verstoort. Hoewel er uitgebreide experimentele gegevens zijn over antitussiva en antitussieve combinaties, is er een groot gebrek aan gepubliceerde literatuur over deze combinaties bij aspecifieke hoest. De behandeling van droge hoest blijft een uitdaging bij sommige patiënten en dit artikel bespreekt de reikwijdte van de huidige geneesmiddelen en de combinatie van codeïne en chloorfeniramine bij de effectieve behandeling van droge hoest.