Als u niet bekend bent met Shark Tank, is het een show op ABC waarin een aantal ondernemers hun producten of bedrijven presenteren voor een panel van investeerders. Ze zijn daar om fondsen te werven voor uitbreiding of welk doel dan ook van een groep die miljardair Mark Cuban, modegigant Daymond John, internetmagnaat Robert Herjavec en een verscheidenheid aan andere deelnemers omvat.
De show is een Amerikaanse versie van de ‘Dragons’ Den-serie die in Japan is ontstaan, en het formaat blijft relatief vergelijkbaar. De hoopvolle ondernemers komen op, pitchen hun product of dienst en betwisten het met de haaien, die een voor een beslissen of ze in het product investeren of niet.
Een paar maanden geleden kreeg Garrett Gee, oprichter van Scan, een oproep om op Shark Tank te komen en zijn startup aan de oprichters te pitchen. Gee was op zoek naar $ 1M voor een aandeel van 5% in het bedrijf en – lang verhaal kort – de haaien zagen de visie in het bedrijf niet. Dat pakte goed uit, want Scan kondigde uiteindelijk een ronde van $ 7M aan van Entree en bestaande investeerders, slechts een dag voordat de aflevering op tv werd uitgezonden.
Maar ik sprak een beetje met Gee over zijn ervaringen op Shark Tank, wat ik echt interessant vond. De urenlange opnametijd wordt teruggebracht tot een segment van 15 minuten en blijkbaar slepen ze je echt door alle permutaties wanneer je aan dek bent.
Eén van de bepalingen die je krijgt als je aan de show meedoet, is dat je tijdens het filmen geen URL op het scherm mag laten zien. Gee en zijn team moesten een speciale versie van hun logo ontwerpen waarin de ‘.me’ van ‘Scan.me’ was weggelaten, alleen maar om door te gaan. Als onderdeel van zijn presentatie, die je hieronder kunt zien, was er een groot QR-code-presentatiebord dat werd gebruikt als demo van wat het bedrijf ermee doet.
Als je TechCrunch leest, zie je waarschijnlijk al de implicaties van het verbieden van URL’s, maar het toestaan van een volledig configureerbare QR-code op het scherm.
“Ze verbieden webadressen uit al het materiaal,” vertelde Gee me, “maar ze vonden het prima dat ik een QR-code had, een URL die voor altijd kan worden bijgewerkt.”
Toen Scan de QR-code maakte voor gebruik in de show, wees deze oorspronkelijk naar een dummy URL die nergens heen ging, en controleerden ze deze op hun dashboard, alleen om ervoor te zorgen dat de demo’s zouden werken. In feite stonden alle apparaten van Gee tijdens het filmen in de vliegtuigmodus, dus ze zouden in de eerste plaats nergens naartoe zijn gegaan.
Maar maanden later, vlak voordat de aflevering werd uitgezonden, kreeg Gee een plotselinge ingeving. Scan had net een nieuwe functie gelanceerd waarmee bedrijven gebruikers naar hun Instagram-accounts konden verwijzen voor eenvoudige abonnementen. Dus tweakte hij de bestemming van de code om naar zijn Instagram-feed te wijzen en smakte op de updateknop. Daarna vergat hij het prompt.
“Het was niet mijn bedoeling om hun systeem te ‘hacken’ of hun regels te breken,” zegt Gee, “maar…tot mijn verbazing, en die van iedereen, scanden mensen het ook echt.”
De volgende ochtend vond Gee meer dan 3.100 scans die op hem wachtten in het dashboard, en ook een groot aantal nieuwe Instagram-abonnees. Gebruikers begonnen commentaar te geven op zijn foto’s en zeiden dat ze de app hadden gedownload (ondanks dat er geen downloadlinks werden getoond) tijdens de aflevering en de code hadden gescand – springend naar zijn Instagram-feed.
In de daaropvolgende dagen zag Gee uitbarstingen van mensen die de aflevering bekeken op DVR’s, abonnementen of ABC.com.
“Ik heb per ongeluk ons nieuwste product op een zeer succesvolle manier gebruikt”, zegt Gee.
Er waren nog een paar andere voordelen van de uitzending. Scan’s app knalde terug naar nummer één betaalde app in hun categorie. Elke volgende herhaling levert ook een uitbarsting van downloads en recensies op. En, Gee zegt, het was een geweldige ervaring al met al – ook al was het een aanzienlijk andere dan het daadwerkelijk krijgen van hun investering was.
{{title}}
{{date}}{{author}}