De amygdala bestaat uit meerdere subnuclei die input ontvangen, direct of indirect, van alle zintuiglijke systemen. Belangrijke wederzijdse verbindingen met de insula zijn relevant voor interoceptie en emotioneel bewustzijn bij de mens.
Lesiestudies tonen aan dat de amygdala het klassieke paradigma van angstconditionering onderhoudt, bij dier en mens. De moderne neurowetenschappen beloven een gedetailleerd inzicht in de mechanismen bij dieren. Bij de mens worden zeldzame laesies van de amygdala geassocieerd met een verlies van zowel de subjectieve ervaring van angst als het vermogen om uitingen van angst door anderen te detecteren. Bovendien is er stoornis in sociale cognitie en besluitvorming.
Brain imaging bij de mens heeft bevestigd dat angst subliminaal en onafhankelijk van andere niet-emotionele signalen kan worden geregistreerd: zo wordt een angstige uitdrukking onafhankelijk van gezichtsherkenning verwerkt. Prominente angstige ervaring in een psychiatrische stoornis impliceert noodzakelijkerwijs de amygdala. Geneesmiddelen die serotonine in de hersenen verhogen hebben een vroege werking in het verminderen van neuronale reacties in de amygdala.