Hoe worden antilichamen geproduceerd?
Hoewel de gedetailleerde mechanismen van de immuunrespons buiten het bestek van deze site vallen, is het nuttig om, in de context van de ontwikkeling van een antilichaam op maat, een overzicht te hebben van hoe antilichamen door het immuunsysteem worden geproduceerd.
Wanneer het immuunsysteem van een organisme voor de eerste keer een vreemd molecuul (meestal een eiwit) tegenkomt, vangen gespecialiseerde cellen zoals macrofagen en dendritische cellen het molecuul en beginnen het af te breken, zodat het deze antigenen kan presenteren aan B-cel lymfocyten.
Zodra de presentatie van het antigeen aan de B cel lymfocyten heeft plaatsgevonden, stelt een proces dat bekend staat als Somatische Hypermutatie de B cel in staat om te beginnen met coderen voor een nieuw antilichaam dat een unieke Antigeen Binding Site zal bevatten in het variabele gebied dat in staat is om specifiek te binden aan een epitoop van het antigeen.
Elke B-cellymfocyt produceert één uniek antilichaam tegen één unieke epitoop.
Zodra antilichamen met voldoende specificiteit voor de epitoop kunnen worden gecodeerd, begint de B-cel antilichamen in de bloedbaan af te geven. Deze antilichamen binden zich dan specifiek met de vreemde molecule en stellen het immuunsysteem in staat de molecule uit het systeem te elimineren.
In sommige gevallen kunnen deze antilichamen door de bindende werking ziekteverwekkers zoals virussen direct uitschakelen. In andere gevallen, zoals bij bacteriële ziekteverwekkers, binden deze antilichamen zich aan oppervlakte-eiwitten op het oppervlak van de bacterie, waardoor zij aan de rest van het immuunsysteem een signaal afgeven dat de ziekteverwekker moet worden vernietigd.
Nadat het vreemde molecuul is geëlimineerd, blijven de B-cellen in de bloedbaan, klaar om antilichamen te produceren als het antigeen opnieuw wordt aangetroffen.
Vanuit het oogpunt van de ontwikkeling van een antilichaam op maat tegen een eiwitantigeen, vangt het immuunsysteem het eiwit op, splitst het op in afzonderlijke epitopen en presenteert deze epitopen aan de B-cellen, zodat de ontwikkeling van antilichamen die specifiek zijn voor die epitopen kan beginnen. Deze antilichamen kunnen dan rechtstreeks in het serum worden verzameld of door de afzonderlijke B-cellen te isoleren die antilichamen produceren tegen de epitoop van belang. Bij een full-length eiwitantigeen zullen er gewoonlijk meerdere B-cellen zijn die antilichamen produceren tegen meerdere epitopen uit verschillende regio’s van het eiwit.
Volgende: Specificiteit van antilichamen