Veel mensen dromen van roem en stellen zich voor hoe geweldig het is om een beroemdheid te zijn. Voor veel artiesten die het hebben gemaakt tot de grote tijden, heeft het alleen maar geleid tot hartzeer, en in sommige gevallen, moord. Marvin Gaye, bekend van zijn hit Mercy Mercy Me (The Ecology), was een van die artiesten.
Hij werd op het hoogtepunt van zijn carrière vermoord door iemand van wie hij hield, en de wereld rouwt nog steeds om hem.
Wie is Marvin Gaye?
Zoals veel zangers en songwriters die met niets zijn begonnen, groeide Marvin Gaye, geboren op 2 april 1939, op uit een bescheiden gezin. Zijn muziekcarrière begon in de kerk van zijn vader, waar Gaye zong. Hij had een natuurlijk talent dat niet in een eenvoudige muziekles kan worden aangeleerd. Muziek werd Gaye’s veilige plek, en hij blonk er in uit.
Volgens Biography.com “vond Gaye in zijn jeugd vaak rust in de muziek en beheerste hij op jonge leeftijd de piano en drums. Tot de middelbare school was zijn zangervaring beperkt tot kerkrevivals, maar al snel ontwikkelde hij een liefde voor R&B en doo-wop die de basis zou leggen voor zijn carrière.”
Nadat Gaye de kans kreeg om het kerkkoor achter zich te laten, sloot hij zich aan bij een vocale groep genaamd The New Moonglows aan het eind van de jaren vijftig. Hoewel de groep in die tijd niet groot was, was Gaye’s talent onmiskenbaar, en hij werd getekend bij Motown Records.
Gaye was dan wel getekend bij een grote platenmaatschappij, maar hij kreeg nog steeds niet de kans om zijn eigen solowerk te doen tot 1962. In de tussentijd liet Gaye zijn talent zien door samen te werken met andere artiesten zoals Stevie Wonder en The Supremes. Toen hij de kans kreeg om voor zichzelf te zingen, bracht Gaye de single Hitch Hike uit.
Daarna zou Gaye nog vele solo acts doen, maar ook duetten met vrouwelijke artiesten als Diana Ross en Tammi Terrell.
Gaye had zo’n groot bereik dat hij elke stijl kon zingen die hij maar wilde, wat niet altijd goed viel bij de platenmaatschappijen waar hij onder contract stond. Later begon hij politiek actief te worden, en doorbrak hij vele barrières, zowel in de muziek als in de wereld.
Familiale problemen achtervolgden hem al sinds zijn jeugd
GERELATEERD: How Marvin Gaye Pissed Off Diana Ross When Recording Their Duets Album
Om te zeggen dat Gaye geen gelukkige jeugd heeft gehad, zou een understatement zijn. Naar verluidt was zijn vader zeer controlerend, en geloofde in lijfstraffen, of die nu verdiend waren of niet. Dit ging jarenlang ongecontroleerd door, en toen Gaye de kans kreeg om weg te gaan, greep hij die kans.
Het had daar kunnen eindigen, want Gaye woonde nu op zichzelf, maar zo liep het niet. Op het moment dat hij in nood verkeerde, wendde Gaye zich tot zijn ouders voor hulp, en dat liep uit op een tragedie.
Marvin Gaye’s fans rouwen om zijn dood
Na de dood van Tammi Terrell begon Gaye zich te verdiepen in drugs. Hij werd ook erg depressief, en dit bleef hem de rest van zijn leven achtervolgen. Na twee echtscheidingen was zijn bankrekening leeg, en Gaye was in wezen berooid.
In het laatste jaar van zijn leven koos Gaye er uit noodzaak voor om weer bij zijn ouders in te trekken, aldus History.com. Als hij dacht dat dingen anders zouden zijn nu hij een volwassen man was, had hij het mis.
Gaye en zijn vader Marvin Gay, Sr zouden vaak in gevechten verwikkeld raken die vaak fysiek waren. Gaye was niet langer de jonge jongen die het moest pikken. Hij was nu een man, ook al had hij geen cent.
Velen menen dat Gaye’s succes ook een pijnpunt was voor Gaye Sr., die jaloers was. Dit gooide waarschijnlijk alleen maar olie op het vuur dat al woedde sinds Gaye’s kindertijd.
Op de ochtend van 1 april 1984 hadden vader en zoon weer eens ruzie. Gaye ging naar zijn kamer, en zijn moeder volgde hem daarheen in een poging hem te kalmeren. Zijn vader stormde de kamer binnen, en schoot hem drie keer in de borst met het pistool dat Gaye hem cadeau had gedaan.
De muziekwereld was geschokt door de dood van Gaye, die 45 jaar zou zijn geworden als hij nog één dag had geleefd. Fans waren er ook kapot van, en velen rouwen nog steeds om het verlies van dit muziekgenie dat veel te vroeg van ons werd weggenomen.