Toen ik opgroeide, bestond mijn blootstelling aan aubergine niet uit een knapperige coating van broodkruimels onder een deken van kaas en marinara.
Mijn moeder gooide stukken van de jumbo paarse Globe aubergines in pinakbet, wat je zou kunnen zien als Filipijnse “ratatouille,” maar op smaak gebracht met garnalenpasta en varkensvlees. Ze verkoolde magere Chinese aubergines op de branders van ons elektrische fornuis, pelde ze, stapelde ze op een bord en overgoot ze met vissaus. In beide gevallen, alles wat je nodig had om de maaltijd te voltooien was rijst.
Op dit moment, in het hoogseizoen van aubergine, is het moeilijk om niet te steunen een gerecht waar aubergine is de ster: klassieke ratatouille, een sprightly caponata, of, natuurlijk, aubergine Parm. Maar ik zal niet ontkennen dat het verlangen naar de auberginegerechten van mijn moeder nu ook op zijn hoogtepunt is.
Waar je aubergine ook vandaan komt, het is nu de beste tijd om een voorraadje aan te leggen.
Piekseizoen
Akkerplanten behoren tot de Solanaceae of nachtschadefamilie, samen met paprika’s en tomaten. Ze houden van heet, daarom zijn de boerenmarkten er zo vol mee in de hondsdagen van de zomer, en ze zijn een hardwerkende partij, die fruit blijft produceren (ja, omdat aubergine zaden heeft is het botanisch een vrucht) tot het te koud wordt. Reken op een gestage stroom aubergines tot de eerste vorst, zegt Robert Westerfield, een tuinbouwer bij de University of Georgia Extension.
Paarse heerschappij
Er is een indrukwekkend aanbod van aubergines, vooral voor boerenmarktkopers. Sommige zijn klein genoeg om in de palm van je hand te passen, andere wedijveren met een Nerf-voetbal in grootte, en niet allemaal zijn ze paars.
De Black Beauty-aubergine, ook wel bol-aubergine genoemd, is de supermarktstandaard, groot en bolvormig met een donkerpaarse, bijna zwarte schil die vaak wordt gepeld voordat hij wordt gekookt. Deze variëteit heeft de neiging om meer zaden te bevatten dan sommige van de andere variëteiten hieronder.
Dunne schil Aziatische variëteiten, die niet hoeven te worden geschild, variëren van lange en slanke Japanse en Chinese aubergines tot ronde, limoengrote, groen-en-witte Thaise variëteiten.
Fairy Tale aubergines zijn hooguit een paar centimeter lang, met een lichtpaarse, witgestreepte schil.
Witte aubergines zijn de variëteit die oorspronkelijk de naam aubergine inspireerde vanwege hun ivoorkleurige schil. Ze variëren van eivormig tot ovaal tot lang en slank. Ze hebben meestal romiger vruchtvlees en een zoetere smaak dan hun paarse tegenhangers.
Meer ongebruikelijk zijn de Turkse aubergines met oranje schil. Het is echter beter om deze ronde aubergines te eten als ze nog in het groene stadium zijn. Ze worden zaadrijker als ze groeien en oranje worden.
Glans op
Glanzende schil is uw belangrijkste tip voor een goede aubergine. Dit geldt ongeacht de grootte of kleur, zegt Westerfield.
Een aubergine moet ook stevig en dicht aanvoelen en een “bladkap” hebben die meer groen dan bruin is.
Bitterheid, ieders minst favoriete aubergine-eigenschap, komt met de leeftijd, opnieuw ongeacht de grootte of variëteit. “Als je hem te lang aan de wijnstok laat hangen, krijgt hij de neiging melig en houterig te worden en wordt de schil taaier”, zegt Westerfield. En als een aubergine te lang van de wijnstok in een bak heeft gelegen, wordt hij ook bitter. Als een aubergine zacht aanvoelt of een gerimpelde schil of uitgedroogde bladeren heeft, moet u hem doorgeven.
Hoe bewaar je aubergine
Het is prima om aubergine op kamertemperatuur te bewaren als je weet dat je hem binnen een dag gaat eten. Maar de beste plek om aubergine te bewaren is in de groentelade van de koelkast, bij voorkeur in een papieren, niet plastic, zak. “Dat voorkomt dat het zo veel zweet, wat kan leiden tot meer bederf,” zegt Westerfield.
Egeplant begint na vier of vijf dagen naar het zuiden te gaan, dus plan om het te gebruiken-voor uw (of je moeder’s) favoriete gerecht-binnen die tijd.