Delen
Nadat de opioïdenepidemie voortwoedt, zien sommige artsen het probleem frontaal onder ogen door in de spiegel te kijken – het verminderen van de hoeveelheid opioïden en opioïdenvoorschriften die worden uitgedeeld na operaties, waaronder keizersnedes.
Anesthesioloog Eric Chiang, MD, staat in de frontlinie en helpt het voortouw te nemen bij het veranderen van de pijnmedicatie die na een keizersnede wordt voorgeschreven in de Cleveland Clinic. Hij legt de redenen achter deze trend uit – en wat het betekent voor moeder en kind.
Q: Waarom schrijven artsen minder opioïden voor bij pijn na een keizersnede?
A: In de VS hebben we ons de afgelopen twee decennia, en ook nu nog, gericht op opioïden als het belangrijkste pijnmedicijn. En niet alleen voor na een keizersnede – voor na elke operatie.
Maar deze eenzijdige aanpak heeft geleid tot overmatig voorschrijven, wat de opioïdencrisis voedt: Overmatig voorschrijven betekent dat mensen vaak met extra pillen blijven zitten. De medicijnen worden vaak omgeleid en op straat verkocht. Veel mensen worden blootgesteld aan deze verdovende middelen, die hen uiteindelijk naar heroïne en andere drugs leiden.
Overmatig voorschrijven is een gewoonte geworden voor artsen. Er was druk om ze voor te schrijven. Er was druk van de overheid om pijn te behandelen. En er is een vraag naar deze medicijnen van patiënten. Cultureel gezien, denken Amerikaanse patiënten dat opioïden een sterker pijn medicijn zijn. Het sneeuwbaleffect.
Hoewel het gebruik van opioïden overal ter wereld toeneemt, blijft de VS een extreme uitschieter. In andere landen zijn Tylenol® en Motrin® de eerstelijns medicijnen. Je hoort statistieken over hoe de VS 5% van de wereldbevolking heeft en 80% van de opioïden in de wereld gebruikt. Het is helemaal waar.
Q: Welke opioïden hebben artsen traditioneel voorgeschreven tijdens het herstel van een keizersnede?
A: Een van de belangrijkste pijnmedicijnen die we vroeger gaven na een keizersnede is Percocet®. Het was heel gebruikelijk om Percocet voor te schrijven na elke vorm van chirurgie. Percocet is een combinatiemedicijn. Het is een opioïde (oxycodon) plus 325 milligram Tylenol. Vicodin® is vergelijkbaar – het is een opioïde (hydrocodon) plus Tylenol.
Eén probleem is dat als je Percocet aan je patiënten voorschrijft, dit hun favoriete pijnstiller wordt. Als ze 2 van de 10 keer pijn hebben, nemen ze Percocet. Als ze 10 van de 10 keer pijn hebben, nemen ze Percocet.
We hebben enorm veel succes gehad door deze medicijnen te scheiden in plaats van een combinatiepil te geven. Deze aanpak biedt opties: De patiënt kan zoveel mogelijk niet-narcotische medicijnen nemen (4.000 mg acetaminophen plus Motrin) en alleen opioïden nemen als ze het echt nodig heeft – als ze “doorbraakpijn” heeft.
Wat gebeurt er als je een combinatiepil voorschrijft? Patiënten moeten ingewikkelde berekeningen maken en de dosering bijhouden. “Hoeveel Tylenol zit er in die Percocet? Hoeveel zit er in deze pil die ik nu ga nemen? Hoeveel krijg ik binnen 24 uur? Ik kan niet meer dan 4.000 milligram nemen.” Onze ervaring is dat patiënten uiteindelijk Percocet nemen voor alle pijn, waardoor hun blootstelling aan opioïden onnodig toeneemt.
Q: Welke pijnmedicatie schrijven de artsen in uw programma voor na een keizersnede? Wat zijn de resultaten?
A: Een van de doelstellingen van ons project in de Cleveland Clinic was om te proberen het te hoge voorschrijfgedrag aan te pakken. We hebben Tylenol en Motrin onze voornaamste pijnstillers gemaakt na een keizersnede. Er zijn heel weinig bijwerkingen, en het zijn geen opioïden.
We laten patienten Tylenol en Motrin 24 uur per dag nemen, om de drie uur afgewisseld. Patiënten kunnen oxycodon gebruiken naast de Tylenol en Motrin als ze het echt nodig hebben. We laten de patiënten beslissen.
Toen we dit deden, besloten de patiënten dat ze geen opioïden wilden of nodig hadden:
- Het gebruik van opioïden op onze postpartum verdiepingen daalde met 70% bijna van de ene op de andere dag.
- Nu krijgt bijna de helft van onze keizersnede-patiënten nooit intraveneuze (IV) of orale narcotica.
Voorheen, zelfs als een patiënt geen opioïden gebruikte tijdens hun ziekenhuisverblijf, gaven we hen een opioïdenrecept wanneer we hen ontsloegen. Wij proberen deze praktijk te veranderen – patiënten die in het ziekenhuis geen opioïden nodig hebben, worden niet langer naar huis gestuurd met een recept daarvoor.
Voor patiënten die in het ziekenhuis wel opioïden nodig hebben, sturen we ze nu naar huis met vijf oxycodonpillen. Ter vergelijking: in 2016 gingen keizersnede-patiënten naar huis met ongeveer 32 pillen. We geven mensen ook recepten mee voor drie dagen Tylenol en Motrin, waarbij we benadrukken dat dit hun primaire pijnmedicijnen zijn voor het herstel van de keizersnede.
Q: Hoe helpt het verminderen van het voorschrijven van opioïden na een keizersnede zowel de moeder als de baby?
A: Vrouwen hebben na de bevalling effectieve pijnstilling nodig omdat ze voor een zuigeling moeten zorgen. Ze moeten leren hoe ze borstvoeding moeten geven. Slecht gecontroleerde pijn wordt ook in verband gebracht met postpartum depressie.
Onze patiënten doen het veel beter en zijn beter in staat om voor hun baby te zorgen. Ze hebben minder problemen met opioïden. Patiënten zijn:
- Meer wakker.
- Minder misselijk.
- Meer rondlopen.
- Sneller herstellen.
- Passen eerder door hun stoelgang.
Patienten hebben ook meer controle. Ze hebben niet het gevoel dat hun enige optie een verdovende pijnstiller is na een keizersnede. Ze kunnen beslissen wat ze willen nemen en of ze een opioïde willen nemen.
Het is ook beter als de baby niet wordt blootgesteld aan opioïden via de moedermelk. Hoewel alle orale geneesmiddelen die we gebruiken over het algemeen veilig worden geacht voor borstvoeding, geven we er de voorkeur aan dat de baby Motrin of Tylenol krijgt in plaats van oxycodon. Opioïden kunnen een risico vormen omdat ze een ademhalingsdepressie kunnen veroorzaken – een vermindering van de drang om te ademen, zowel bij de moeder als bij de baby.
Deel
- c-sectie herstel c-secties opioïden pijnmedicatie na c-sectie