Geschat wordt dat ongeveer de helft van alle huwelijken in de Verenigde Staten in een echtscheiding zal eindigen, en dat twee derde tot driekwart van die echtscheidingen door vrouwen zal worden aangevraagd. Sommige deskundigen noemen dit het “Walkaway Wife Syndrome.”
Wat is het “Walkaway Wife Syndrome?”
In de beginjaren van sommige huwelijken, hebben vrouwen de neiging de relatieverzorgers te zijn. Zij streven wellicht meer naar nabijheid en verbondenheid in het partnerschap. Als hun man daar niet op reageert, kunnen vrouwen hun zorgen of behoeften kenbaar maken. Hun echtgenoten kunnen dit zien als “klagen” en negeren wat hun vrouwen vragen. In plaats van te reageren op deze verzoeken om nabijheid en verbondenheid, kunnen mannen ervoor kiezen zich af te sluiten en zich terug te trekken, waardoor het huwelijk nog verder verslechtert.
Na jaren van vruchteloze pogingen om dingen te verbeteren, kan een vrouw zich uiteindelijk overgeven en zichzelf ervan overtuigen dat verandering niet mogelijk is.Ze kan uiteindelijk geloven dat er absoluut niets is wat ze kan doen, omdat niets tot nu toe heeft gewerkt; en ze begint zorgvuldig de logistiek uit te stippelen van wat zij als het onvermijdelijke beschouwt – een echtscheiding.
Terwijl ze haar ontsnapping aan het plannen is, probeert ze niet langer haar relatie te verbeteren of het gedrag van haar partner op enigerlei wijze te veranderen. Ze geeft zichzelf over aan een leven in stille wanhoop tot “D Day”. Helaas kan haar man de stilte van zijn vrouw zien als een indicatie dat “alles in orde is”. Immers, het “klagen” is gestopt. Dat is de reden waarom, wanneer ze eindelijk het nieuws van de op handen zijnde echtscheiding vertelt, haar geschokte partner antwoordt: “Ik had geen idee dat je ongelukkig was.”
Dan, zelfs als haar man probeert om echte en blijvende veranderingen door te voeren, is het vaak te laat. Dezelfde ondoordringbare muur die haar jarenlang tegen de pijn heeft beschermd, weerhoudt haar er nu van zijn oprechte bereidheid tot verandering echt te erkennen. De relatie bevindt zich in de gevarenzone.
Hoe hulp te krijgen voordat het te laat is
Als u een vrouw bent die aan deze beschrijving voldoet – geef niet op- het is misschien nog niet te laat. Soms duurt het even voordat echtgenoten het doorhebben of ze verzetten zich tegen het idee om hulp te zoeken, maar wanneer ze er wel mee instemmen om aan het huwelijk te werken, kan hun vastberadenheid om dingen te veranderen verbazingwekkend zijn. Met hard werken en/of professionele hulp, zoals huwelijkstherapie, zijn veel echtparen in staat hun huwelijk met succes te versterken.
En als u kinderen heeft, kan het de moeite waard zijn om uw gezin bij elkaar te houden. Echtscheiding is geen eenvoudige oplossing. Het kan veel pijn en leed veroorzaken voor het hele gezin, en het kost een enorme hoeveelheid energie om elke dag aan te kunnen. Waarom zou u deze energie niet gebruiken om nieuwe vaardigheden te leren en van uw huwelijk te maken wat u al zo lang wilde dat het zou zijn?
Als uw huwelijk uiteindelijk gewoon niet kan werken en echtscheiding de beste optie is voor het hele gezin, kunt u tenminste zeggen dat u het geprobeerd hebt. En door uw inspanningen kunnen u en uw echtgenoot misschien een sterkere vriendschap ontwikkelen en betere communicatiemiddelen leren, die u allemaal goed van pas zullen komen tijdens de echtscheiding en wanneer u in de toekomst samen de opvoeding van uw kinderen op zich neemt.
Als je een man bent die dit leest en je vrouw heeft “geklaagd” of je gevraagd om opnieuw contact te maken, bedank haar dan. Het betekent dat ze nog steeds om u en uw huwelijk geeft. Breng tijd met haar door. Praat met haar. Complimenteer haar. Geef haar aandacht. Neem haar serieus. Laat haar zien dat zij het belangrijkste in de wereld voor je is.
Misschien staat je vrouw niet meer open voor je avances omdat ze een soon-to-be walkaway wife is, maar het kan nog niet te laat zijn. Als u laat zien dat u kunt veranderen, kunt u haar misschien overtuigen het huwelijk nog een kans te geven.
© 2004 Michele Weiner-Davis. Alle rechten voorbehouden. Overgenomen met toestemming van Michele Weiner-Davis.