Hersenceltypen zijn de functionele neuronen, en ondersteunende glia.
NeuronenEdit
Neuronen ook wel zenuwcellen genoemd zijn de functionele elektrisch prikkelbare cellen van de hersenen. Zij kunnen alleen functioneren in samenwerking met andere neuronen en interneuronen in een neuraal circuit. Er zijn naar schatting 100 miljard neuronen in de menselijke hersenen. Neuronen zijn gepolariseerde cellen die gespecialiseerd zijn in het geleiden van actiepotentialen, ook wel zenuwimpulsen genoemd. Zij kunnen ook membraan en eiwitten synthetiseren. Neuronen communiceren met andere neuronen met behulp van neurotransmitters die vrijkomen uit hun synapsen, en deze kunnen remmend, prikkelend of neuromodulerend zijn. Neuronen kunnen worden aangeduid met de bijbehorende neurotransmitter, zoals excitatoire dopaminerge neuronen en inhibitoire GABA-erge neuronen.
Corticale interneuronen maken slechts ongeveer een vijfde uit van de neuronale populatie, maar zij spelen een belangrijke rol bij het moduleren van de corticale activiteit die nodig is voor cognitie en vele aspecten van leren en geheugen. Corticale interneuronen verschillen in vorm, moleculaire opbouw en elektrofysiologie; zij functioneren collectief om het evenwicht tussen excitatie en inhibitie in de cortex te handhaven, voornamelijk door het gebruik van GABA. Verstoring van dit evenwicht is een veel voorkomend kenmerk van neuropsychiatrische stoornissen zoals schizofrenie. Een oorzaak van de verstoring kan optreden in de prenatale ontwikkeling door de blootstelling aan chemicaliën en de omgeving.
In de hersenschors bezetten verschillende neuronen de verschillende corticale lagen en omvatten de piramidale neuronen en de rozenknopneuronen. In het cerebellum overheersen Purkinjecellen en interneuronale Golgicellen.
GliaEdit
Gliacellen zijn de ondersteunende cellen van de neuronen. De drie typen gliacellen zijn astrocyten, oligodendrocyten en ependymale cellen, die gezamenlijk macroglia worden genoemd, en de kleinere adercellen die microglia worden genoemd. Gliale stamcellen worden in alle delen van de volwassen hersenen aangetroffen. Er zijn veel meer gliacellen dan neuronen en afgezien van hun ondersteunende rol aan neuronen, zijn gliacellen – in het bijzonder astrocyten – in staat gebleken met neuronen te communiceren door middel van een signaalproces dat lijkt op neurotransmissie, gliotransmissie genoemd. Zij kunnen geen actiepotentiaal produceren zoals door een neuron wordt gegenereerd, maar in hun grote aantallen kunnen zij chemicaliën produceren die exciteerbaarheid tot uitdrukking brengen en die een invloed uitoefenen op neurale circuits. De stervormige vorm van de astrocyt maakt contact met een groot aantal synapsen mogelijk.