iStock/lattapicturesCongratulations! Je hebt ‘De Ene’ gevonden, de persoon met wie je de rest van je leven wilt doorbrengen, en je bent klaar om de vraag te stellen. Wat ga je nu doen? Een ring kopen, natuurlijk. Dat is wat je hoort te doen, toch?
Nou, ja, maar waarom? Begrijp me niet verkeerd: Ringen zijn prachtig. Ik ben erg blij dat bij een aanzoek een verlovingsring hoort en geen verlovingskaart. Maar als je bereid bent alles te doen voor je aanstaande echtgenoot, waarom dan een ring geven?
Het is eigenlijk een traditie die teruggaat tot de oude Egyptenaren, die geloofden dat cirkels symbolen van eeuwigheid waren. Getrouwde paren wisselden ringen uit, gemaakt van gevlochten riet. Deze werden gedragen aan de ringvinger van de linkerhand, die blijkbaar een ader had die rechtstreeks naar het hart liep, later Vena amoris genoemd. (Als je op zoek bent naar je soulmate, pas dan op voor de tekenen dat je partner je alleen als een fling ziet.
Snel door naar de 2e eeuw v. Chr., toen de oude Romeinen vermoedelijk zijn begonnen met de traditie van verlovingsringen in plaats van het geven van geld of een waardevol voorwerp aan de bruid. Maar de symboliek ging niet zozeer over liefde als wel over eigendom. Volgens Plinius de Oudere gaf de bruidegom de bruid eerst een gouden ring om te dragen tijdens de verloving en bij speciale gelegenheden, en daarna een ijzeren ring om thuis te dragen, als teken van haar bindende wettelijke instemming met zijn eigendom van haar.
Nu krijgt meer dan 80 procent van de Amerikaanse bruiden diamanten verlovingsringen.
Diamanten kwamen pas eeuwen later voor op verlovingsringen. Een van de eerste geregistreerde toepassingen van een diamanten verlovingsring was in 1477. Aartshertog Maximiliaan van Oostenrijk vroeg Maria van Bourgondië ten huwelijk met een ring bezet met dunne, platte stukjes diamant in de vorm van een “M”. Hiermee werd een glamoureus precedent geschapen voor de Europese adel, die nog meer kostbare edelstenen aan hun sieraden toevoegde. In de Middeleeuwen kwamen ook de “posey rings” op, banden waarop romantische liefdesgedichten en spreuken waren gegraveerd.
Alles veranderde toen in Zuid-Afrika diamanten werden ontdekt. In 1880 richtte Cecil Rhodes samen met andere investeerders de DeBeers Mining Company op. Binnen tien jaar hadden ze 90 procent van de wereldwijde diamantproductie in handen en maakten ze van diamanten verlovingsringen niet meer dan een reclamecampagne. Zodra de Grote Depressie voorbij was, lanceerde het reclamebureau van het bedrijf, N.W. Ayer & Son, zijn beroemde slogan “Een diamant is voor altijd” en moedigde mannen aan om twee maandsalarissen uit te geven aan de steen. Tegen het begin van de jaren 1940, werden verlovingsringen de toonaangevende lijn van sieraden in de meeste warenhuizen.
Nu krijgt meer dan 80 procent van de Amerikaanse bruiden diamanten verlovingsringen. Volgens een rapport van Jewelers of America, koppels besteed een gemiddelde van $ 4.000 op een verlovingsring in 2012. Tuurlijk kan het prijzig zijn, maar het is een stuk romantischer dan de vroegste paringsrituelen: Een holbewoner bond koorden van gevlochten gras rond de polsen, enkels en taille van zijn gekozen partner, om haar geest onder zijn controle te brengen.