Als je ’s nachts door het platteland reist, kan een zweem van zwavel of een bloedstollend gehuil u waarschuwen voor de aanwezigheid van een Hellhound – maar we raden u niet aan om rond te kijken naar het beest. Zodra u een van deze duistere spookdieren ziet, zijn uw dagen geteld; u zult spoedig sterven.
Wat is een Hellhound?
Een Hellhound is een monsterlijke hond, aangelijnd aan de spirituele wereld. Ze worden in sommige delen van de wereld “Drager van de Dood” genoemd en bewaken vaak de toegangen tot het hiernamaals of sluipen in de schaduw achter een persoon die gedoemd is spoedig te sterven.
Karakteristieken
Lichamelijke beschrijving
Het uiterlijk van de Hellhound varieert van streek tot streek, maar waar ze ook opduiken, ze boezemen angst in de harten van getuigen.
Deze spookachtige honden zijn aanzienlijk groter dan een normale hond. Een kleine Hellhound is ongeveer zo groot als een mastiff, terwijl een grote paarden en beren in de schaduw kan stellen. Hun haar is zwart als steenkool, en hun ogen gloeien als boze rode of groene vlammen. De meest angstaanjagende individuen kunnen meerdere hoofden hebben of, nog angstaanjagender, helemaal geen hoofd hebben.
Het spotten van een Hellhound kan moeilijk zijn, omdat het meestal nachtwezens zijn en hun zwarte haar opgaat in de duisternis van de nacht. Maar als u alert blijft, ruikt u misschien een zwavelachtige geur als het beest dichterbij komt, of u ziet een spoor van verschroeide grond waar zijn pad het uwe kruist.
Persoonlijkheid
Ondanks hun woeste uiterlijk zijn de meeste Hellhounds eerder mysterieus dan vijandig. Ze vallen zelden mensen aan, tenzij ze worden geprovoceerd. In feite, zelfs als je met een van deze monsters zou willen vechten (onwaarschijnlijk), zou het waarschijnlijk wegrennen of verdwijnen in de mist of schaduwen voordat je de tijd had om een aanval in te zetten.
In sommige verhalen zijn Hellhounds dappere en toegewijde beschermers. Ze kunnen worden aangesteld om een schat of heilige grond te bewaken, in welk geval ze een eeuwigheid glunderend over hun last zullen doorbrengen. Nogmaals, de beesten vallen alleen aan als ze worden geprovoceerd – maar als je een teen te dicht bij hun schat zet, kan dat de laatste zet zijn die je ooit doet. In tegenstelling tot hun vrije neven zal een hellehond nooit terugkrabbelen of weglopen voor een gevecht.
In een paar zeldzame gevallen zijn hellehonden gezien als escorte van vrouwen door de nacht of als escorte van zielen op weg naar het hiernamaals, om hen te beschermen tegen andere monsters die in het donker op de loer zouden kunnen liggen. Deze verhalen lijken aan te tonen dat de honden zachtaardig en welwillend zijn. In andere zeldzame gevallen hebben de honden echter kerken of andere religieuze bijeenkomsten aangevallen, wat hen in een kwaadaardiger daglicht stelt.
Speciale Vaardigheden
De honden hebben vele bovennatuurlijke vaardigheden die hen zowel machtige bondgenoten als geduchte vijanden maken. Om te beginnen hebben ze een ongelooflijke snelheid en kracht, zelfs voor grote roofdieren als zijzelf. Ze kunnen een jachtluipaard in een race verslaan en bomen omver trekken met hun klauwen. Ze zijn ook meesters in vermomming, in staat om mantels van mist tevoorschijn te toveren, te veranderen in verschillende vormen, of zelfs te verdwijnen in het niets.
In culturen die vuur associëren met de hel, zijn de honden ook in staat om trucs uit te halen met vlammen. Ze verschroeien de grond waar ze lopen, en hun klauwen zijn zo heet als vlammen als ze uithalen. Ze zijn briljant in dramatische in- en uitgangen, en toveren pilaren van vuur tevoorschijn om zichzelf te vervoeren.
Over het geheel genomen is de meest verschrikkelijke vaardigheid van de Hellhound zijn onnatuurlijke gevoel voor de dood. Als je een Hellhound ziet, stijgen je kansen om te sterven in het volgende jaar. Als je hem drie keer ziet, ben je er zeker geweest. Het is onduidelijk of deze zwarte spoken slechts als voorteken van de dood verschijnen of dat het zien ervan daadwerkelijk de dood veroorzaakt. Hoe dan ook, ze zijn geen welkom gezicht!
Culturele Vertegenwoordiging
Griekse Mythologie
Volgens de oude Griekse mythologie hield Hades, de god van de onderwereld, een monsterlijke hellehond genaamd Cerberus bij de mond van de onderwereld om te voorkomen dat dode zielen terug naar de bovenwereld zouden ontsnappen. Cerberus had drie koppen, met woeste kaken en ogen, en de staart van een slang. Op een bepaald moment in de geschiedenis werd hij door Herakles gevangen genomen en uit de onderwereld verwijderd, wat hem zo veel verdriet deed (mogelijk omdat hij bang was zijn post als beschermer op te geven en mogelijk omdat hij niet gewend was aan zonlicht) dat hij gif braakte en huilde van verdriet. Uiteindelijk werd hij naar huis teruggebracht.
Oosterse folklore
In China wordt een grote zwarte duivel-hond, Tiangou genaamd, ervan beschuldigd verduisteringen te veroorzaken door de zon of de maan op te eten. In Japan zou een wolfachtige demon, Okuri-inu genaamd, mannen en vrouwen volgen die ’s nachts reizen. Als de reiziger een waardig hart heeft, zal de Okuri-inu hem beschermen tegen andere monsters. Als de reiziger echter laf of onhandig is (meestal door te struikelen of te vallen), zal de hond hem verslinden.
Engelse folklore
Engeland wordt door meer hellehonden achtervolgd dan enig ander land. Van bruisende kustplaatsen tot eenzame landgoederen op de heide, elke regio heeft zijn eigen incarnatie van de hond.
De Barghest behoort tot het Yorkshire gebied in het noorden van Engeland. Hij staat bekend om zijn talent als gedaanteverwisselaar, die vaak verschijnt als een vrouw zonder hoofd of een witte kat of konijn, naast de traditionele zwarte hond. Hij is ook minder schuw dan andere Hellhounds, en hij voelt zich prima op zijn gemak op een stadsplein.
Black Shuck behoort tot de kustgebieden van Norfolk, Essex, en Suffolk. Hij onderscheidt zich door een ongewone fysieke eigenschap: hij heeft maar één oog, gloeiend in het midden van zijn voorhoofd. Over het algemeen is Black Shuck een van de zachtaardigste Hellhounds, en verkiest hij zijn tijd te besteden aan het beschermen van vrouwen en jonge meisjes wanneer zij ’s nachts moeten reizen. In de zestiende eeuw deed hij echter een beruchte aanval op twee kerken, waarbij hij twee mensen doodde en de torenspits door het dak deed vallen.
De Cŵn Annwn behoort tot Wales. In tegenstelling tot andere Hellhounds, die over het algemeen alleen reizen, reist de Cŵn Annwn met een verzameling andere bovennatuurlijke karakters die de Wilde Jacht worden genoemd. Als ze niet deelnemen aan de sport van de Wilde Jacht, brengen ze hun tijd door met het begeleiden van verloren zielen naar de Andere Wereld, een paradijs dat kan worden bereikt na de dood.
De Yeth Hound behoort toe aan Devon. Net als sommige andere Dragers van de Dood, heeft deze hond geen hoofd. Hij heeft zelden contact met mensen, maar zijn jammerende kreet kan worden gehoord door nachtelijke reizigers en wordt vaak geïnterpreteerd als een voorteken van de dood.
De Zwarte Hond van Bouley behoort tot de kanaaleilanden van Engeland. Het is de snelste van alle Hellhounds, en hij houdt ervan reizigers angst aan te jagen door in galop rondjes om hen heen te rennen. Soms kan dit monsterlijke beest zo snel rennen dat het zelfs een storm veroorzaakt. Van de hond is bekend dat hij een gebroken ketting om zijn lichaam draagt, maar er is geen verklaring voor gegeven.
Scandinavische folklore
In de vroege Noorse cultuur werd gezegd dat de god Odin vergezeld werd door een of twee monsterlijke wolven, die hem hielpen hem te beschermen tegen gevaar. In een episch gedicht rijdt Odin naar Hel, de onderwereld van de Vikingen, en komt daar een “hond” tegen die mogelijk de ingang bewaakt. Men denkt dat Odin’s wolven of deze honden de inspiratiebron zijn geweest voor veel van de Engelse verhalen over hellehonden.
Lang nadat de Vikingen de geschiedenis waren ingegaan, werd Scandinavië nog steeds achtervolgd door “kerkgrims”. Deze spookachtige zwarte honden bewaken de kerken waar zij wonen, en beschermen deze tegen boze geesten die zouden kunnen proberen de heilige grond binnen te dringen.
Native American Folklore
De inheemse bevolking van Mexico en Centraal-Amerika kent vele legenden over de Cadejo, een geestenhond die vaak wordt gezien door reizigers, vooral ’s nachts. Cadejos zijn er in twee kleuren, wit en zwart. De witte geesten zijn welwillend en zullen reizigers beschermen tegen kwaad, maar de zwarte geesten zijn kwaadaardig en zullen reizigers doden als ze de kans krijgen. Beide versies van deze jachthond hebben geitenhoeven en soms hoorns. Ze hebben ook een unieke gave: ze kunnen met mensen praten. Als je echter naar ze luistert, word je waarschijnlijk krankzinnig.
Moderne incarnaties
De Hellhound is een enorm populair personage in de hedendaagse fantasy-verhalen. Hij is verschenen in enkele van de best verkochte boeken van onze tijd: The Hound of Baskervilles, door Arthur Conan Doyle, Percy Jackson, door Rick Riordan, Good Omens, door Neil Gaiman en Terry Pratchet, en Harry Potter, door JK Rowling. Hij is ook een populair personage in videogames, waaronder Call of Duty en Final Fantasy.
De meeste fantasy-schrijvers houden zich nauwgezet aan de traditionele legenden over hellehonden; dit mysterieuze en complexe schepsel geeft hen immers genoeg ruw materiaal om mee te werken.