A. Jezus, de superieure Heiland.
1. (1-2a) Jezus bracht een openbaring die superieur was aan de profeten van weleer.
God, die in het verleden te verschillende tijden en op verschillende wijzen door de profeten tot de vaderen gesproken heeft, heeft in deze laatste dagen door Zijn Zoon tot ons gesproken,
a. God: Het boek Hebreeën begint met geen vermelding van de auteur, alleen van God. De menselijke auteur van Hebreeën blijft onbekend, maar de inspiratie van het boek door de Heilige Geest is duidelijk.
i. De vroegste verklaring over het auteurschap van Hebreeën is van Clement van Alexandrië, die zei dat Paulus het in het Hebreeuws schreef en Lucas het in het Grieks vertaalde (Eusebius, Geschiedenis 6.14.2). Misschien gelooft de meerderheid van de bijbelleraren en commentatoren dat de apostel Paulus de Hebreeën schreef zonder zijn naam eraan te verbinden, hoewel zijn oorspronkelijke lezers hem kenden (zoals blijkt uit passages als Hebreeën 13:18-19 en 13:23-24).
ii. Veel andere commentatoren achten het echter onwaarschijnlijk dat Paulus dit boek heeft geschreven. Dods citeert Farrar: “De schrijver citeert anders dan Paulus; hij schrijft anders; hij argumenteert anders; hij declameert anders; hij construeert en verbindt zijn zinnen anders; hij bouwt zijn paragrafen op naar een geheel ander model… Zijn stijl is de stijl van een man die zowel denkt als schrijft in het Grieks; terwijl Paulus in het Grieks schreef maar dacht in het Syrisch.”
iii. F.F. Bruce citeerde Calvijn op dit punt: “De manier van onderwijzen en de stijl tonen voldoende aan dat Paulus niet de auteur was, en de schrijver zelf belijdt in het tweede hoofdstuk (Hebreeën 2:3) dat hij een van de discipelen van de apostelen was, wat geheel anders is dan de manier waarop Paulus over zichzelf sprak.”
iv. De vroege commentator Tertullianus (die in het begin van de jaren 200 schreef) zei dat Barnabas Hebreeën schreef, maar hij bood geen andere ondersteuning voor deze bewering dan dat Barnabas een Leviet was (Handelingen 4:36) en een man van bemoediging (Handelingen 4:36).
v. Maarten Luther geloofde dat Apollos het boek Hebreeën schreef, omdat Handelingen ons vertelt dat Apollos welsprekend was en een sterke beheersing had van het Oude Testament (Handelingen 18:24).
vi. Adolf Harnack dacht dat Priscilla (met haar man Aquilla) Hebreeën schreef, en dat het anoniem bleef om het controversiële vrouwelijke auteurschap te verbergen. Maar wanneer de schrijver aan de Hebreeën over zichzelf schrijft in Hebreeën 11:32, pleit de mannelijke grammatica van de passage tegen het idee dat een vrouw de brief schreef.
vii. Wie ook de menselijke auteur van Hebreeën was, er zijn aanwijzingen dat hij vrij vroeg in de nieuwtestamentische periode werd geschreven, waarschijnlijk ergens rond AD 67 tot 69. De verwijzing naar Timotheüs (Hebreeën 13:23) plaatst het vrij vroeg. Het ontbreken van fysieke vervolging (Hebreeën 12:4) plaatst het vrij vroeg. Tenslotte plaatst het ontbreken van enige verwijzing naar de verwoesting van de tempel het waarschijnlijk vóór AD 70, toen Jeruzalem en de tweede tempel werden verwoest. Aangezien de schrijver aan de Hebreeën zo begaan was met het voorbijgaan van het Oude Verbond, lijkt het onwaarschijnlijk dat hij de verwoesting van de tempel zou negeren als die al had plaatsgevonden voordat hij schreef.
b. God: Dit is hoe het boek begint. Er wordt geen poging gedaan om Gods bestaan te bewijzen; de Schrift gaat ervan uit dat we Gods bestaan en sommige van Zijn eigenschappen uit de natuur leren kennen (Psalm 19:1-4 en Romeinen 1:20). De schrijver van de Hebreeën wist dat God bestond en dat Hij tot de mens sprak.
i. “Godheid moet niet worden verklaard, maar aanbeden; en het Zoonschap van Christus moet worden aanvaard als een openbaringswaarheid, die door het geloof moet worden aangenomen, hoewel zij door het verstand niet kan worden begrepen.” (Spurgeon)
c. Die op verschillende tijden en op verschillende manieren spraken: De openbaring die door de profeten gegeven werd, werd op verschillende manieren gebracht – soms door middel van gelijkenissen, historisch verhaal, profetische confrontatie, dramatische presentatie, psalmen, spreekwoorden, en dergelijke.
i. Het is waar dat God in het Oude Testament op verschillende manieren sprak.
– Hij sprak tot Mozes door een brandende braambos (Exodus 3).
– Hij sprak tot Elia door een stille, kleine stem (1 Koningen 19).
– Hij sprak tot Jesaja door een hemels visioen (Jesaja 6).
– Hij sprak tot Hosea door zijn familiecrisis (Hosea 1:2).
– Hij sprak tot Amos door een mand met vruchten (Amos 8:1).
ii. Toch is het idee hier dat de profeten op verschillende manieren tot de vaderen spraken; niet dat God op verschillende manieren tot de profeten sprak (hoewel dat ook waar is).
iii. Met de eigenschappen van licht als illustratie, kunnen we zeggen dat God in het Oude Testament sprak in een spectrum. Jezus is een prisma dat al die banden van licht verzamelde en ze concentreerde tot één zuivere straal.
iv. Deze verwijzing naar het Oude Testament zal vaak herhaald worden in het boek Hebreeën. Hebreeën is een boek dat diep geworteld is in het Oude Testament. Hebreeën bevat 29 citaten en 53 toespelingen op het Oude Testament, voor een totaal van 82 verwijzingen. Veelbetekenend is dat Hebreeën zelfs niet één keer verwijst naar de boeken van de Apocriefen.
d. Deze laatste dagen: Deze term verwijst naar het tijdperk van de Messias. Het kan een lange periode zijn, maar het is de laatste periode.
e. Tot ons gesproken: Dit is de eerste algemene vermelding van de lezers, maar zij worden niet specifiek geïdentificeerd. Toch identificeert de context van het werk het duidelijk als een brief – of misschien zelfs een preek of een opstel – geschreven aan Joodse christenen in de eerste eeuw.
i. De structuur van het Boek Hebreeën is anders dan die van andere boeken in het Nieuwe Testament. Het begint als een opstel, gaat verder als een preek en eindigt als een brief.
ii. Hebreeën is duidelijk geschreven aan christenen met een Joodse achtergrond, maar het is ook geschreven aan een Grieks denkkader met zijn analyse van Jezus als de ultieme werkelijkheid. Deze benadering van de aard van Jezus verklaart de Heiland in de denkrichting van de Griekse filosofen.
iii. Hebreeën is in feite een boek dat ontmoedigde christenen aanspoort om sterk door te gaan met Jezus in het licht van de volledige superioriteit van wie Hij is en wat Hij voor ons heeft gedaan.
f. Tot ons gesproken door Zijn Zoon: Het is niet zozeer dat Jezus een boodschap van de Vader bracht; Hij is een boodschap van de Vader. Het idee is dat Jezus veel meer is dan de nieuwste of beste profeet. Hij heeft iets geopenbaard wat geen andere profeet kon.
i. De openbaring van Jezus Zelf was uniek, omdat het niet alleen zuiver Gods boodschap was (zoals het geval was bij elke andere geïnspireerde schrijver), maar het was ook Gods persoonlijkheid door wie de boodschap kwam. De persoonlijkheid van Paulus, Petrus, Johannes, en andere bijbelschrijvers is duidelijk in hun geschriften. Maar in de openbaring van Jezus zien we de persoonlijkheid van God.
ii. Het Boek Hebreeën stelt (voor het grootste deel) Jezus niet voor sprekend over Zichzelf. Er is een betekenis waarin de Zoon niet spreekt in Hebreeën; de Vader spreekt over de Zoon. Het boek Hebreeën is God de Vader die ons vertelt wat God de Zoon inhoudt. “Als de mensen niet van de Zoon over God kunnen leren, zal geen enkele hoeveelheid profetische stemmen of daden hen kunnen overtuigen.” (Guthrie)
2. (2b-3) Een zevenvoudige beschrijving van de heerlijke Zoon.
Hij, die Hij tot erfgenaam van alle dingen heeft gesteld, door wie Hij ook de werelden heeft gemaakt; die, de helderheid van zijn heerlijkheid zijnde en het uitdrukkelijke beeld van zijn persoon, en alles in stand houdende door het woord van zijn kracht, toen Hij door Zichzelf onze zonden had gezuiverd, is gaan zitten aan de rechterhand van de Majesteit in de hoogte,
a. Erfgenaam van alle dingen: Hier begint een heerlijk gedeelte dat Jezus beschrijft, allereerst als de erfgenaam van alle dingen. Dit is het idee dat Jezus bij uitstek is. Het is verbonden met Jezus’ status als eerstgeborene over heel de schepping (Kolossenzen 1:15).
b. Hij maakte de werelden: Het Oudgriekse woord dat vertaald wordt met werelden is aion, waar wij ons Engelse woord “eons” van krijgen. Het betekent dat Jezus meer maakte dan de materiële wereld, Hij maakte ook de eeuwen zelf – de geschiedenis zelf is de schepping van de Zoon van God.
c. De helderheid van Zijn heerlijkheid: Jezus is de helderheid van de heerlijkheid van de Vader. Het oude Griekse woord voor helderheid is apaugasma, dat spreekt van de glans die straalt van een lichtbron.
i. In deze zin is Jezus de “straal” van Gods heerlijkheid. Wij hebben de zon nooit gezien, alleen de stralen van haar licht zoals die tot ons komen. Zo hebben wij ook God de Vader nooit gezien, maar wij zien Hem door de “stralen” van de Zoon van God.
ii. De oude Griekse filosoof Philo gebruikte het woord apaugasma om de Logos te beschrijven, het wezen of de intelligente geest die het universum ordent. De schrijver van Hebreeën legde Jezus uit in termen die zinvol waren voor zowel de Joden uit de eerste eeuw als degenen die bekend waren met de Griekse filosofie.
d. Het uitdrukkelijke beeld van Zijn persoon: Het idee is van een exacte gelijkenis zoals gemaakt door een stempel. Jezus vertegenwoordigt God exact voor ons.
e. Het idee achter het woord “handhaven” is beter te begrijpen als “onderhouden”. Het woord heeft niet het idee van passief iets overeind houden (zoals de mythische Atlas de aarde overeind hield), maar van actief overeind houden.
i. In Zijn aardse bediening demonstreerde Jezus voortdurend de kracht van Zijn woord. Hij kon genezen, vergeven, demonen uitdrijven, de woede van de natuur bedaren, alles met de uitdrukking van één woord. Hier zien we dat Zijn woord zo krachtig is dat het alle dingen in stand kan houden.
ii. “De tijd van het werkwoord ‘handhaven’ is veelbetekenend voor het voortdurende werk van Christus in relatie tot de wereld (Kolossenzen 1:17).” (Griffith Thomas)
f. Hijzelf reinigde onze zonden: Uit de vorige beschrijving weten we dat de Zoon van God een wezen is van grote macht en wijsheid. Nu weten we dat Hij ook een wezen van grote liefde is, die de schuld en schande van onze zonden heeft gezuiverd. Hij deed dit Zelf, en toonde daarmee aan dat niemand anders het voor ons kon doen en wij het ook niet voor onszelf konden doen.
g. Zat neer aan de rechterhand van de Majesteit in de hoogte: Dit is een positie van majesteit, van eer, van heerlijkheid, en van volbracht werk. Deze positie van Jezus stelt Hem ver boven de gehele schepping.
3. (4) Daarom is Jezus zoveel beter dan de engelen.
Zoveel beter geworden dan de engelen, daar Hij door overerving een voortreffelijker naam verkregen heeft dan zij.
a. Zoveel beter geworden dan de engelen: Deze beschrijving van Jezus in voorgaande verzen laat ons zien dat Hij veel superieur is dan enig engelenwezen. Toch vertelt dit ons dat Jezus beter is geworden dan de engelen. We zouden kunnen zeggen dat Hij eeuwig beter is dan de engelen, maar Hij werd ook beter dan de engelen.
i. Jezus werd beter in de zin dat Hij volmaakt werd (compleet als onze verlosser) door het lijden (Hebreeën 2:10) – iets wat geen engel ooit heeft gedaan.
ii. Griffith Thomas verbond de beschrijvingen van Jezus die in deze eerste verzen worden gegeven, met elkaar, culminerend in Hebreeën 1:4:
– Christus de Erfgenaam.
– Christus de Schepper.
– Christus de Onthuller.
– Christus de Onderhouder.
– Christus de Verlosser.
– Christus de Heerser.
– Christus Allerhoogste.
b. Een voortreffelijker naam dan zij: Jezus’ superieure status wordt aangetoond door een superieure naam, die niet slechts een titel is, maar een beschrijving van Zijn aard en karakter. Er zijn vele redenen waarom het belangrijk is de overtreffende voortreffelijkheid van Jezus te begrijpen, die Hem ver boven ieder engelenwezen plaatst.
– Wij begrijpen de dingen vaak het best wanneer zij in contrast met andere dingen worden geplaatst.
– Hoewel het Oude Verbond door de handen van engelen tot Mozes kwam, kwam een beter verbond door een beter wezen, Jezus. Joden uit de eerste eeuw zouden kunnen denken dat het evangelie kwam door toedoen van louter mensen – de apostelen. Maar in werkelijkheid kwam het evangelie door Jezus, die superieur is aan de engelen.
– Er ontwikkelde zich in de vroege Kerk een gevaarlijke tendens om engelen te aanbidden (Kolossenzen 2:18, Galaten 1:8), en Hebreeën laat zien dat Jezus hoog boven elke engel staat.
– Er was het ketterse idee dat Jezus zelf een engel was, een concept dat Zijn heerlijkheid en majesteit degradeert.
– Begrijpen hoe Jezus beter is dan de engelen helpt ons te begrijpen hoe Hij beter is dan wie of wat dan ook in ons leven.
i. In die zin is het doel van Hebreeën als het doel van de in de Evangeliën genoemde Transfiguratie van Jezus. Zij roepen elk uit en zeggen: “Dit is Mijn geliefde Zoon. Hoort Hem!” (Markus 9:7)
B. De Schriften bewijzen dat Jezus superieur is aan de engelen.
1. (5) Jezus is superieur aan de engelen omdat Hij de Zoon van God is, zoals blijkt uit Psalm 2:7 en 2 Samuël 7:14.
Want tot wie van de engelen heeft Hij ooit gezegd:
“Gij zijt Mijn Zoon,
Dag heb Ik U verwekt”?
En nogmaals:
“Ik zal hem tot een Vader zijn,
En hij zal Mij tot een Zoon zijn”?
a. Want tot wie van de engelen heeft Hij ooit gezegd: De schrijver van Hebreeën bewees dat Jezus superieur is aan elk engelenwezen, omdat God de Vader dingen tegen God de Zoon zegt die Hij nooit tegen engelen heeft gezegd.
i. “De Joden vereerden engelen vanwege hun plaats in het geven van de Wet (Handelingen 7:53; Galaten 3:19), en het was essentieel dat de Joodse christenen door deze vergelijking iets zouden leren van de oneindige superioriteit van onze Heer over die hemelse wezens die zo’n prominente plaats innamen in het Joodse leven.” (Thomas)
ii. Mindere dingen nemen, als ze meer aandacht krijgen, een grotere plaats in dan de grotere en belangrijkere dingen.
iii. Heeft Hij ooit gezegd: De schrijver aan de Hebreeën dacht duidelijk dat God sprak door de menselijke auteurs van het Oude Testament.
b. Gij zijt Mijn Zoon: Psalm 2:7 laat zien dat God de Vader Jezus, “Zoon” noemde – de uitnemender naam van Hebreeën 1:4. Dit toont aan dat Jezus groter is dan de engelen, omdat geen engel ooit deze geweldige naam heeft gekregen.
i. Hoewel de engelen collectief “zonen Gods” genoemd kunnen worden (zoals in Job 1:6), maar geen engel heeft ooit individueel die titel gekregen.
c. Heden heb Ik U verwekt: God de Vader sprak ook tot God de Zoon en beschreef Hem als verwekt. Het woord verwekt spreekt van de gelijkheid van substantie en wezenlijke natuur tussen de Vader en de Zoon. Het betekent dat de Vader en de Zoon hetzelfde wezen delen.
d. Ik zal tot Hem zijn een Vader, en Hij zal tot Mij zijn een Zoon: Dit citaat uit 2 Samuël 7:14 is een ander voorbeeld van iets dat God de Vader tegen God de Zoon zei dat Hij nooit tegen een engel heeft gezegd.
i. Deze uitspraak is een goed voorbeeld van een oudtestamentische profetie die twee vervullingen voor ogen had. In een nabije en onvolmaakte zin werd de belofte van 2 Samuël 7:14 vervuld in Davids zoon Salomo. In een meer verre en volmaakte zin is zij vervuld in de Zoon van David, Jezus Christus.
2. (6-7) Jezus is superieur aan de engelen omdat de engelen Jezus aanbidden en dienen, die hun God is, zoals blijkt uit Deuteronomium 32:43 (in de Septuagint en de Dode Zee-rollen) en Psalm 104:4.
Maar wanneer Hij opnieuw de eerstgeborene in de wereld brengt, zegt Hij:
“Laat alle engelen van God Hem aanbidden.”
En van de engelen zegt Hij:
“Die zijn engelen tot geesten maakt
en zijn dienaren tot een vlam van vuur.”
a. Wanneer Hij de eerstgeborenen brengt: Dit woord werd gebruikt zowel als idee als om degene aan te duiden die het eerst geboren was. Daar de eerstgeboren zoon “de eerste in de rij” was en de positie van gunst en eer ontving, kon de titel “eerstgeborene” aangeven dat iemand van de hoogste positie en eer was.
i. Veel van degenen die in de Bijbel niet als eerste geboren zijn, krijgen de titel “eerstgeborene”. David is hier een voorbeeld van (Psalm 89:27) en zo ook Efraïm (Jeremia 31:9).
ii. Volgens Rabbi Bechai (geciteerd in Lightfoot) noemden de oude Rabbijnen Jahweh Zelf “Eerstgeborene van de wereld.” Het was een titel, geen beschrijving van herkomst.
iii. Rabbijnen gebruikten eerstgeborene als een specifiek Messiaanse titel. Een rabbijn uit de oudheid schreef: “God zei: ‘Zoals Ik Jakob tot een eerstgeborene heb gemaakt (Exodus 4:22), zo zal Ik ook koning Messias tot een eerstgeborene maken (Psalm 89:28).'” (R. Nathan in Sjemoth Rabba, geciteerd in Lightfoot)
b. Laat alle engelen van God Hem aanbidden: Deuteronomium 32:43 laat zien dat Jezus superieur is, omdat Hij het object is van de aanbidding door engelen, niet een aanbidder van engelen. De engelen aanbidden Hem; Hij aanbidt niet onder hen. Openbaring 5 geeft een glimp van de engelenaanbidding van Jezus.
c. Die Zijn engelen tot geesten maakt en Zijn dienaren tot een vlam van vuur: Psalm 104:4 toont aan dat Jezus de Messias Heer is over de engelen. Zij zijn Zijn engelen en Zijn dienaren. De engelen behoren Jezus toe, en Hij is niet onder hen.
Maar tot de Zoon zegt Hij:
“Uw troon, o God, is voor eeuwig en altijd;
een scepter van gerechtigheid is de scepter van Uw koninkrijk.
U hebt gerechtigheid liefgehad en wetteloosheid gehaat;
daarom heeft God, Uw God, U gezalfd
met olie van blijdschap, meer dan Uw metgezellen.”
En:
“U, HEERE, hebt in den beginne de grondslagen der aarde gelegd,
En de hemelen zijn het werk Uwer handen.
Zij zullen vergaan, maar Gij blijft;
En zij zullen allen oud worden als een kleed;
Als een mantel zult Gij hen opvouwen,
En zij zullen veranderd worden.
Maar Gij zijt Dezelfde,
En Uw jaren zullen niet vergaan.”
a. Maar tot de Zoon zegt Hij: Opnieuw ligt de nadruk erop dat God de Vader dingen tegen God de Zoon zegt die nooit tegen engelenwezens gezegd worden.
b. Uw troon, o God: Psalm 45:6-7 zegt duidelijk dat God de Vader de Zoon God noemt. Toen de Eerste Persoon van de Drie-eenheid sprak tot de Tweede Persoon van de Drie-eenheid, noemde Hij Hem God. Dit is een uniek en krachtig bewijs van de godheid van Jezus.
i. Sommigen beweren dat er in de Bijbel vele wezens zijn die “goden” worden genoemd, zoals Satan (2 Korintiërs 4:4) en aardse rechters (Psalm 82:1 en 6). Maar deze anderen zijn vermeende goden, pretendenten van hun troon. Als Jezus niet de ware God is, is Hij een valse god, zoals Satan en de goddeloze rechters van Psalm 82.
ii. Maar Jezus is de ware en levende God, hier zo genoemd door God de Vader; en ook door Johannes in Johannes 1:1, door Thomas in Johannes 20:28, en door Paulus in Titus 2:13 en Titus 3:4.
c. Daarom heeft God, Uw God, U gezalfd: Deze passage toont een opvallende wisselwerking tussen de Personen van de Drie-eenheid. “God, uw God” spreekt over de Vader en Zijn positie van autoriteit over de tweede Persoon van de Drie-eenheid. “U” verwijst naar de Zoon. “Gezalfde” heeft in gedachten de bediening en aanwezigheid van de Heilige Geest, de Derde Persoon van de Drie-eenheid.
d. U, HEERE, in den beginne: Psalm 102:25-27 laat zien dat de Zoon niet alleen God wordt genoemd, maar ook HEERE (Jahweh). Vervolgens wordt de Zoon beschreven met eigenschappen en termen die alleen aan God toebehoren.
i. U, HEERE, hebt in den beginne de grondslagen der aarde gelegd: Hieruit blijkt dat Jezus Christus, de Tweede Persoon van de Drie-eenheid, de Schepper is. Van Jahweh wordt specifiek gezegd dat Hij de Schepper is (Jesaja 45:12, Jesaja 45:18).
ii. Zij zullen vergaan, maar Gij zult blijven: Hieruit blijkt dat Jezus Christus, de Tweede Persoon van de Drie-eenheid zelfbestaand is, zoals ook Psalm 102:25-27 dit van Jahweh zegt.
iii. Gelijk een mantel zult Gij hen opvouwen, en zij zullen veranderd worden: Hieruit blijkt dat Jezus Christus, de Tweede Persoon van de Drie-eenheid soeverein is, met gezag over de gehele schepping en geschiedenis, gelijk Psalm 102:25-27 dit van Jahweh zegt.
iv. U bent Dezelfde: Hieruit blijkt dat Jezus Christus, de Tweede Persoon van de Drie-eenheid onveranderlijk, onveranderlijk en eeuwig is (Uw jaren zullen niet vergaan). Psalm 102:25-27 zegt dit van Jahweh en de schrijver aan de Hebreeën zegt dat het duidelijk ook op Jezus van toepassing is.
4. (13-14) Jezus is superieur aan de engelen, omdat Hij is gaan zitten, nadat Zijn werk voltooid was, terwijl de engelen onophoudelijk doorwerken, zoals blijkt uit Psalm 110:1.
Maar tot wie van de engelen heeft Hij ooit gezegd:
“Zit aan Mijn rechterhand,
totdat Ik Uw vijanden uw voetbank zal maken”?
Zijn zij niet allen dienende geesten, uitgezonden om te dienen voor hen die de zaligheid zullen beërven? Maar tot wie van de engelen heeft Hij ooit gezegd: Voor de zevende keer in dit hoofdstuk citeert de schrijver aan de Hebreeën de Hebreeuwse Schriften om aan te tonen dat Jezus de Messias ver verheven is boven ieder engelenwezen. Hij citeert Psalm 110:1 om opnieuw aan te tonen dat God de Vader dingen tegen Jezus de Messias heeft gezegd die nooit tegen engelachtige wezens zijn gezegd.
b. Zit aan Mijn rechterhand: Psalm 110:1 zegt dat de Messias deze verheven plaats en houding in de hemel heeft. Iedereen die in de goddelijke tegenwoordigheid zit, laat zien dat hij het volmaakte recht heeft om daar te zijn. Er zijn geen zitplaatsen voor de engelen rond de troon van God, omdat zij voortdurend bezig zijn God te loven en Hem te dienen. Toch kan Jezus – op uitnodiging van God de Vader – plaatsnemen aan de rechterhand van God de Vader.
i. Het is niet goed om te comfortabel te zijn in de aanwezigheid van majesteit. Er is een verhaal over een man genaamd Lear die werd ingehuurd om Koningin Victoria kunstlessen te geven. Het ging goed, en Lear begon zich helemaal thuis te voelen in het paleis. Hij vond het heerlijk om voor het vuur te staan, op de haard te leunen en zich op een ontspannen manier op te warmen, maar iedere keer als hij dat deed nodigde een van de bedienden van de koningin hem uit om naar iets aan de andere kant van de kamer te kijken, waardoor hij in beweging kwam. Niemand legde het hem uit, maar na een tijdje begreep hij het: goede manieren zeiden dat het verkeerd was voor een onderdaan om zo’n ontspannen houding aan te nemen in de aanwezigheid van hun koningin. Jezus is geen onderdaan – Hij is de Soeverein, dus zit Hij in de tegenwoordigheid van majesteit.
c. Maar tegen wie van de engelen heeft Hij ooit gezegd: “Zit aan Mijn rechterhand.” Het is de engelen niet toegestaan zich voor God te ontspannen. Zij staan voor de Vader, maar de Zoon zit neer – omdat Hij geen onderdaan is, Hij is de Soevereine.
d. Zijn zij niet allen dienende geesten: Engelen zijn dienende geesten, geen heersende geesten; dienstbaarheid, niet heerschappij is hun roeping. In dit opzicht zijn engelen als een stuk speelgoed dat niet ophoudt. Zij blijven werken terwijl de Zoon een houding van rust aanneemt omdat Hij de Zoon is.
i. Jezus wordt ook een dienaar en een dienares genoemd, maar dit is een deel van Zijn vrijwillige vernedering, niet Zijn wezenlijke natuur – zoals het in de wezenlijke natuur van engelen ligt om dienaars te zijn.
e. Uitgezonden om te dienen voor hen die de zaligheid zullen beërven: De engelen is bevolen God te dienen, maar Hij deelt Zijn dienaren met verloste mannen en vrouwen. Dit toont de grote liefde van God voor ons, en hoe Hij alle dingen met ons wil delen.
i. Vergelijking van Hebreeën 1:2 en 1:14: “Het is bijzonder opmerkelijk, omdat het betrekking heeft op het hoofdthema van de brief, dat zowel Christus als de christenen als erfgenamen worden beschreven.” (Thomas)