Press Release
Grammy Nominated Artists Beth Hart & Joe Bonamassa releasen hun nieuwe plaat ‘Black Coffee’ op 26 januari
Featuring songs made famous by Edgar Winter, Ray Charles, Etta James, Steve Marriot, Ella Fitzgerald, Peggy Lee, Lucinda Williams, LaVern Baker & meer.
Het is 4 jaar geleden dat 2013’s veelgeprezen, Grammy genomineerde, en nummer 1 Billboard Blues album Seesaw werd uitgebracht door singer-songwriter en blues-rock krachtpatser Beth Hart en gitaarheld Joe Bonamassa. Sindsdien zijn ze beiden in vuur en vlam, zowel in de studio als live. De tijd was dus perfect rijp voor een nieuwe collectie verschroeiende interpretaties van tien souljuweeltjes die Hart’s adembenemende vocalen, die diep in de buik van het lied vegen en graven en Joe’s meesterlijk expressieve spel Black Coffee, uitgebracht op 26 januari 2018, tot een boeiende luisterervaring maken.
Met producer extraordinaire Kevin ‘The Caveman’ Shirley (Joe Bonamassa, Led Zeppelin, Black Crowes, Aerosmith, Iron Maiden, Rush) weer aan het roer, het resultaat is een verbluffende rollercoaster die diep in de soulcatalogus graaft en songs van Edgar Winter, Etta, James, Ike & Tina Turner/Steve Marriot, Ella Fitzgerald, Lil’ Green, LaVern Baker, Howlin’ Wolf, Lucinda Williams en Waldeck eert maar opnieuw verbeeldt. Elk met het majestueuze hart en de ziel die Beth en Joe op elke plaat uitstralen.
Opgenomen in 5 dagen in Studio at the Palms, Las Vegas in augustus 2016 met een aantal van de beste muzikanten rond, hebben ze opnieuw een aantal bekende namen in Anton Fig (Drums/Percussie), Ron Dziubla (Saxofoon) teruggeroepen, en Lee Thornburg (Horn Arrangements/Trompet/Trombone) en verwelkomd in Reese Wynans (Keyboards), Michael Rhodes (Bass), Rob McNelley (Rhythm Guitar), Paulie Cerra (Saxofoon), Mahalia Barnes (Backing Vocals), Jade Macrae (Backing Vocals) en Juanita Tippins (Backing vocals).
Talking about the sessions behind Black Coffee, Seesaw, 2011’s Don’t Explain and 2014’s Live in Amsterdam, Shirley gives some insight of what they are looking to achieve; “We’re trying not to dig into a playbook that’s been done many times which is the old soul classics. We proberen er een andere draai aan te geven, oorspronkelijk ging het erom nummers te vinden die mensen helemaal niet kenden en die weer onder de aandacht van de mensen te brengen.”
Een van die nummers was een suggestie van Joe, de albumopener Give It Everything You Got van Edgar Winter’s White Trash album uit 1971, met zijn hardrock meets Stax geïnfundeerd geluid levert de band een formidabel optreden af. “Ik denk niet dat veel mensen dat nummer kennen, het is een oude soulklassieker, maar het behoort niet echt tot het pantheon van de nummers die je verwacht,” zegt Shirley “Een van de dingen die Jeff Beck ooit tegen me gezegd had die ik zo geweldig vond,” legt Hart uit. “Hij zei: zodra je je op je gemak voelt, en als je daar blijft, begin je gewoon te sterven als artiest. En ik voel dat, een van de geschenken die ik heb gekregen met het werken met Joe is dat ik altijd ongemakkelijk ben – op een goede manier. “
Shirley voegt toe over de band, “die jongens speelden gewoon live, ze kwamen gewoon binnen en speelden, het was geestdodend ongelooflijk om in de studio te zijn wanneer dat gebeurt, de band was zo geweldig.”
Lullaby of the Leaves, oorspronkelijk opgenomen door Ella Fitzgerald, was een van de minder bekende nummers op Hello Dolly uit 1964 en net als met hoe ze Strange Fruit benaderden op Seesaw, transformeerden ze het nummer in een delicaat maar broedend en filmisch aanbod.
“Voor mij ben ik in staat om het soort muziek te verkennen dat ik altijd van veraf heb bewonderd,” onthult Bonamassa. “Maar je wilt me niet Ella Fitzgerald horen zingen…” legt hij uit als Beth meedoet. “Ik zou nooit Ella Fitzgerald doen zonder bij Joe te zijn, de dingen die ik met jou mag doen zijn dingen die ik denk ik altijd al wilde doen, maar nooit geloofde dat ik het kon.”
De naar gospel smakende R&B workout Saved oorspronkelijk uitgevoerd door LaVern Baker – pas de tweede vrouwelijke solo artiest die in 1991 in de Rock and Roll Hall of Fame werd opgenomen – is gecoverd door; Elvis Presley, Brenda Lee, Billy Fury, Elkie Brooks en The Band onder anderen en is een vol gas, rauw, tongue-in-cheek moment, geschreven vanuit het perspectief van iemand die een snel, losbandig leven had geleefd, maar dan “gered” wordt en nu op een hoek staat te preken tegen de voorbijgangers. Ze nemen ook een heel andere stemming aan op het weelderige Soul on Fire, waar ze een hommage brengen aan Baker’s allereerste solo release.
Sitting On Top of The World is een steenkoude klassieker en is opgenomen door enkele van ’s werelds meest iconische artiesten; Ray Charles, Howlin’ Wolf, B.B. King, Cream en de Grateful Dead hebben er allemaal hun stempel op gedrukt. Hier heeft het een wervelend duel van Bonamassa’s verschroeiende gitaar en Wynan’s toetsen, terwijl Hart’s stem helpt het nummer door de stratosfeer te stuwen. De zwoele punch van Lucinda Williams’ Joy heeft een onweerstaanbare gutturale groove. “We hebben dat soort nummers, het was zo’n luidruchtige jam in de studio, en ik hou van dat nummer, de energie die erin zit.” Shirley is enthousiast. Addicted, is afkomstig van het trip-hop achtige album uit 2007 van het Oostenrijkse elektronische trio Waldeck, dat Shirley tegenkwam toen ze op vakantie was en het “shazamed”.
Het smeulende Damn Your Eyes is afkomstig van Etta James 1988 comeback plaat Seven Year Itch, Kansas Joe McCoy’s jazz-blues Why Don’t You Do It Right? maakte zijn eerste indruk met Lil Green’s versie uit 1941 voordat Peggy Lee het een jaar later coverde en er meer dan 1 miljoen exemplaren van verkocht nadat het in 1943 in de film Stage Door Canteen verscheen, in beide gevallen schijnt de after dark bar room Jazz door. Steve Marriot wordt ingezet voor zijn versie van Ike & Tina Turner’s Black Coffee, geïnspireerd door zijn versie live op de BBC’s Old Grey Whistle Test in 1973, waarin Beth zingt met vuur, woede en soul.
“Het is echt gebaseerd op de zang,” legt Bonamassa uit. “We kunnen deze nummers niet knippen zonder Beth die zingt en zodra ze begint te zingen, is het de lijm die ons inspireert om de extra 10% uit het spel te halen. Als we ze gewoon zouden knippen en later zouden zingen, zou de magie er niet zijn.”
“Dat is iets waar wij tweeën vele, vele jaren geleden mee zijn gestopt” beaamt Hart. “Er was al die gelaagdheid en gelaagdheid en dan is het tijd voor jou om te zingen en het is alsof je niet eens meer muziek aan het maken bent. Er gaat niets boven de mogelijkheid om daar live te zitten en Joe te zien, de drums te zien, de bas te zien, in staat te zijn om Kevin te zien. Ik kan de vibraties voelen, het verandert het hele ding.”
“Kevin snapt dat echt,” vervolgt ze. “Het is alsof hij dat idee heeft geschreven. Het werkt gewoon het beste, in de oude dagen, dat is hoe ze het deden, bad ass zangers en bad ass muzikanten zouden een paar uur hebben om een hele plaat klaar te krijgen of wat het ook was dat ze aan het doen waren en dat was het, het was tijd om te gaan.”
Een van de belangrijkste aspecten van de sessies is om iedereen zo veel mogelijk te pushen. “Ze zijn altijd uit hun comfortzone in de studio, deze sessie was vooral geen comfortabele sessie,” onthult Shirley. “Iedereen ging weg met het gevoel uitgedaagd te worden. Het is intrigerend. We gaan de studio in voor 5 dagen en alle muzikanten worden uitgedaagd, ze zijn allemaal zeer goede muzikanten, zeer ervaren muzikanten, top in hun vakgebied, niets is gemakkelijk, dit is geen zomer in het gras sessie, gewoon een paar akkoorden, dit zijn mensen die diep graven.”