Margaret Mitchell’s Gone with the Wind, een van de best verkochte romans aller tijden en de basis voor een blockbuster film uit 1939, wordt gepubliceerd op 30 juni 1936.
In 1926 werd Mitchell gedwongen haar baan als verslaggeefster bij de Atlanta Journal op te zeggen om te herstellen van een serie lichamelijke verwondingen. Met te veel tijd om handen, werd Mitchell al snel rusteloos. Werkend op een Remington typemachine, een geschenk van haar tweede echtgenoot, John R. Marsh, in hun krappe eenkamerappartement, begon Mitchell het verhaal te vertellen van een Atlanta belle genaamd Pansy O’Hara.
In het traceren van Pansy’s leven van het antebellum Zuiden tot aan de Burgeroorlog en het tijdperk van de Wederopbouw, baseerde Mitchell zich op de verhalen die ze van haar ouders en andere familieleden had gehoord, en ook van Confederatie oorlogsveteranen die ze als jong meisje had ontmoet. Het verhaal geeft een geromantiseerd beeld van het Oude Zuiden en gaat niet in op de gruwelen van de slavernij. Hoewel ze uiterst geheimzinnig deed over haar werk, gaf Mitchell het manuscript uiteindelijk aan Harold Latham, een redacteur van het New Yorkse MacMillan Publishing. Latham moedigde Mitchell aan om de roman te voltooien, met één belangrijke wijziging: de naam van de heldin. Mitchell stemde ermee in deze te veranderen in Scarlett.
Gegaan met de wind, gepubliceerd in 1936, veroorzaakte een sensatie in Atlanta en verkocht vervolgens miljoenen exemplaren in de Verenigde Staten en de rest van de wereld. Het boek werd bekritiseerd vanwege de ongekleurde weergave van de slavernij. Mitchell won niettemin de Pulitzerprijs voor fictie in 1937, en tegen die tijd was er al een filmproject in de maak. De film werd geproduceerd door Hollywoodgigant David O. Selznick, die Mitchell een recordbedrag van 50.000 dollar betaalde voor de filmrechten van haar boek.
Na honderden onbekenden en grote sterren te hebben getest om Scarlett te spelen, huurde Selznick de Britse actrice Vivien Leigh in dagen nadat het filmen was begonnen.
Hoewel ze niet deelnam aan de verfilming van haar boek, woonde Mitchell wel de première bij in december 1939 in Atlanta. Ze stierf slechts 10 jaar later, toen ze werd aangereden door een te hard rijdende auto toen ze de Peachtree Street in Atlanta overstak.
