Zelfs de meest atletische, levendige honden worden trager naarmate ze ouder worden, net als hun menselijke metgezellen. Lichaamsbeweging helpt de gewrichten soepel te houden, maar als het pijn doet om te bewegen, hebben honden de neiging om bewegen te vermijden, en de daaruit voortvloeiende inactiviteit verergert het probleem.
Voor veel dierenartsen zijn geneesmiddelen op recept de eerste keuze voor de behandeling van chronische pijn, terwijl ze voor sommigen een laatste redmiddel zijn. Goed gebruikt, kunnen medicijnen een wereld van verschil maken voor onze oudere metgezellen, maar ze zijn controversieel vanwege hun gedocumenteerde bijwerkingen. Zouden medicijnen op recept het leven van uw beste vriend verbeteren?
Recente WDJ artikelen over ouder wordende honden (zie zijbalk aan de rechterkant) hebben voedings-, kruiden-, aromatherapie-, en oefenbehandelingen voor artritis onderzocht. Volgens holistische dierenartsen zijn deze en andere medicijnvrije benaderingen het proberen waard. Helaas werken ze niet voor elke hond, en ze werken misschien niet snel.
In zijn boek, Dr. Petty’s Pain Relief for Dogs: The Complete Medical and Integrative Guide to Treating Pain, (Countryman Press, 2016), vraagt Michael C. Petty, DVM, aandacht voor pijnsymptomen die lezers misschien niet opmerken of belangrijk vinden.
Dit is een vergissing, waarschuwt hij, omdat pijn interfereert met elk aspect van het leven van een hond. Hij begint het boek door op te merken dat de meeste dierenartsen die pijnbestrijding beoefenen een verhaal hebben over hun relatie met pijn. Dat van hem begon in 1984, toen zijn 64-jarige moeder in doodsangst stierf aan borstkanker terwijl haar arts weigerde morfine voor te schrijven om haar laatste uren te verlichten. “Ik heb gezworen dat ik als verzorger en rentmeester die de gezondheid van een dier is toevertrouwd,” schrijft hij, “nooit onverschillig zou zijn voor pijn.”
Zoals Denise Flaim in 2015 uitlegde, werd pijn bij dieren vroeger genegeerd, maar de houding is aan het veranderen. Dierenartsen en huisdiereigenaren zijn in toenemende mate gevoelig voor de pijn van hun dieren en gemotiveerd om deze te verlichten. In feite is pijnbestrijding voor huisdieren een medisch specialisme geworden. (Klik hier om dierenartsen te vinden die lid zijn van de International Veterinary Academy of Pain Management.)
Herkennen van pijn bij honden
Een groot probleem bij de diagnose en behandeling van pijn bij honden is dat veel hondeneigenaren de symptomen niet opmerken, of ze merken dat de hond trager wordt maar begrijpen niet waarom. Een ander probleem is dat niet iedereen pijn bij honden serieus neemt, dus het is makkelijk over het hoofd te zien.
U kunt uw hond helpen een pijnvrij leven te leiden door veranderingen in houding, gang en activiteitenniveau op te merken. Vertel het uw dierenarts als uw hond een van de volgende symptomen vertoont:
– Vertoont terughoudendheid om op gladde oppervlakken te lopen of heeft moeite om op en af te stappen.
– Heeft moeite om een trap op of af te lopen.
– Springt niet meer op of van meubels of autostoelen.
– Staat op vanuit een liggende positie met de voorpoten eerst.
– Lijkt moeite te hebben met liggen of het vinden van een comfortabele positie.
– Weigert deel te nemen aan favoriete activiteiten, vooral rennen en springen.
– Ontwikkelt abnormale slijtage aan nagels, of heeft de neiging te lopen met een voet onder zich of slepend.
– Lijkt onwillig om te spelen of neemt niet langer het initiatief tot spelen.
– Begint uitzondering te maken bij het verzorgd of geaaid worden.
– Ervaart slaaponderbrekingen.
– Ontwikkelt een verminderde eetlust.
– Begint “ongelukjes” of incontinentie in huis te krijgen.
Een uitgebreid pijnonderzoek, legt Dr. Petty uit, omvat een visuele inspectie van de houding en gang van uw hond, gevolgd door een grondig hands-on onderzoek en geschikt laboratoriumwerk om de onderliggende oorzaak van de pijn vast te stellen. “Als het gaat om tekenen van chronische of zelfs kortdurende aanhoudende pijn,” zegt hij, “is het simpelweg behandelen van de tekenen van pijn met medicijnen niet voldoende. In dergelijke omstandigheden is een juiste diagnose vereist.”
Chronische pijn kan worden veroorzaakt door artrose, neurologische aandoeningen, verwondingen en ziekten. Vaak is een aandoening al maanden of zelfs jaren aan de gang voordat een verzorger voor het eerst een symptoom opmerkt, zoals mank lopen of een tegenzin om achter een bal aan te gaan.
Zelfs als een hond een poot bevoordeelt of duidelijk mank loopt, kan haar pijn worden veroorzaakt door iets dat ver van de poot af ligt, zoals een schijf in de nek. Zoals Dr. Petty uitlegt, zijn een gescheurde kruisband in de knie, spinale artritis, botkanker, een ernstige spierblessure, of een discusziekte onmogelijk van elkaar te onderscheiden door alleen observatie. Een op pijn georiënteerde dierenarts stelt gedetailleerde vragen, onderzoekt de hond met zorgvuldige palpatie, maakt zo nodig röntgenfoto’s en doet een neurologisch onderzoek om de oorzaak van de pijn en de beste behandeling te bepalen.
De meest voorkomende ziekte bij honden is artrose, die vier op de vijf honden treft. Maar artritis heeft vele mogelijke oorzaken, waardoor het een complex probleem is waarbij niet alleen de gewrichten, maar ook de omliggende structuren betrokken zijn. Artrose ontwikkelt zich langzaam, dus het wordt vaak pas opgemerkt als het al in een vergevorderd stadium is. Er is geen wondermiddel tegen artrose, en de behandeling ervan hangt meestal af van een combinatie van behandelingen die het hele leven van de hond worden voortgezet.
FDA-goedgekeurde pijnstillers voor honden
Honderden geneesmiddelen die zijn ontwikkeld voor menselijke pijn worden door dierenartsen gebruikt om chronische pijn bij honden te behandelen, maar alleen niet-steroïdale ontstekingsremmers (afgekort als NSAID’s en uitgesproken als “EN-seds”) en twee niet-NSAID-geneesmiddelen op recept (Galliprant en Adequan) zijn goedgekeurd door de U.S. Food and Drug Administration (FDA) goedgekeurd voor gebruik bij honden.
Het meest bekende NSAID is aspirine, dat effectief is bij de behandeling van pijn die gepaard gaat met artritis bij honden. Echter, hoewel er tal van “hond aspirine” producten op de markt zijn, is aspirine niet FDA-goedgekeurd voor gebruik bij honden. Volgens Dr. Petty is “aangetoond dat het toedienen van zelfs maar een paar doses aspirine een ontsteking van het maagslijmvlies of de bekleding van de maag kan veroorzaken”. Hij beschouwt alle soorten aspirine (gewoon, gebufferd of gecoat) als te gevaarlijk voor gebruik bij honden.
Als uw dierenarts aspirine voorschrijft aan uw hond, zorg er dan voor dat u de dosering, mogelijke bijwerkingen en voorzorgsmaatregelen bespreekt voordat u het gaat gebruiken.
De FDA keurde 20 jaar geleden de eerste NSAID voor gebruik bij honden goed (carprofen, merknaam Rimadyl, gefabriceerd door Pfizer). Sindsdien zijn verschillende andere NSAID’s ontwikkeld voor honden.
Door de FDA goedgekeurde NSAID’s voor honden zijn onder meer etodolac (Etogesic), meloxicam (Metacam), deracoxib (Deramaxx), firocoxib (Previcox), tepoxalin (Zubrin) en carprofen (Novox, Vetprofen, en Rimadyl). Deze geneesmiddelen hebben een soortgelijke werking, contra-indicaties, voordelen en bijwerkingen. Zij hebben vooral invloed op de cyclo-oxygenase- of COX-route, waarbij door chemische reacties prostanoïden ontstaan, een familie van lipide mediatoren die pijn en ontsteking veroorzaken in zenuwuiteinden en in het ruggenmerg.
COX-remmende NSAID’s helpen deze reactie te blokkeren, waardoor de pijn vermindert. Maar sommige chemische stoffen die via de COX-route worden aangemaakt, zijn belangrijk voor een goede nierfunctie en de bescherming van het maag-darmkanaal. Vermindering van de prostanoïden in het lichaam vermindert de pijn, maar draagt bij tot de meest voorkomende bijwerkingen van NSAID’s. Deze omvatten gastro-intestinale ulceratie, nierfalen bij honden met een nierziekte, leverfalen bij honden met een leverziekte, en leverfalen bij sommige honden zonder eerdere leverproblemen.
Symptomen zijn braken, diarree, verlies van eetlust, en depressie, die allemaal in de gaten moeten worden gehouden en indien opgemerkt, gemeld aan uw dierenarts, en de medicatie moet onmiddellijk worden gestopt.
Heden ten dage wordt carprofen zeer vaak voorgeschreven voor hondenpijn, maar de alomtegenwoordigheid betekent niet dat het niet zonder het potentieel is voor drastische en zelfs fatale bijwerkingen als gevolg van lever- of nierproblemen, soms met de dood tot gevolg binnen enkele dagen. Elk hondenras kan reageren op carprofen, maar naar verluidt worden Labrador Retrievers vaker getroffen dan andere rassen.
Problemen met carprofen en andere NSAID’s treden meestal op kort na het starten van het medicijn. Er is waargenomen dat carprofen een onevenredig aantal NSAID-gerelateerde sterfgevallen bij honden heeft veroorzaakt, hoewel dit zou kunnen komen doordat het meer wordt voorgeschreven dan andere NSAID’s.
NSAID’s mogen nooit worden gecombineerd met corticosteroïden (zoals prednison), aspirine of andere NSAID’s, of kruiden die kunnen bijdragen aan bloedingen of zweren, zoals witte wilgenbast (Salix alba, de oorspronkelijke aspirine).
Ondanks hun mogelijke bijwerkingen zijn NSAID’s een effectieve eerste behandeling voor veel honden met osteoartritis. Door de pijn van de hond te verminderen, helpen ze de activiteit en lichaamsbeweging te vergroten, waardoor de progressie van artritis wordt vertraagd.
Hoewel NSAID’s niet met elkaar mogen worden gecombineerd, worden ze vaak gecombineerd met andere geneesmiddelen voor betere resultaten. In veel gevallen kan door toevoeging van een compatibel geneesmiddel de dosering of frequentie van het NSAID worden verlaagd zonder verlies van effectiviteit.
Om er zeker van te zijn dat een NSAID geen nadelige invloed heeft op de lever of nieren, wordt aanbevolen om bloedonderzoek te laten doen voorafgaand aan medicatie en opnieuw twee tot vier weken na het starten van het NSAID. Zolang uw hond een NSAID krijgt, moet het bloedonderzoek elke drie maanden tot een jaar worden herhaald.
Het kan gevaarlijk zijn om van het ene NSAID (inclusief aspirine) op het andere over te stappen, of van een NSAID op prednison of omgekeerd. Het is het beste om minstens een week, en bij voorkeur langer, te wachten voordat u met het nieuwe geneesmiddel begint. Dit is vooral belangrijk wanneer u overschakelt van een van de NSAID’s van de oudere generatie, waaronder aspirine en witte wilgenbast. Als u overstapt van NSAID’s naar prednison, wordt een wachttijd van drie dagen voldoende geacht.
Galliprant
Aratana Therapeutics’ Galliprant werd in maart 2016 door de FDA goedgekeurd voor de behandeling van osteoartritis bij honden. Galliprant is een piprant antagonist geneesmiddel dat de productie van prostaglandines (lipide verbindingen met diverse hormoonachtige effecten) remt. NSAID’s richten zich op de volledige cyclo-oxygenase- of COX-route, met inbegrip van de beschermende functies van deze route, wat de meeste van hun nadelige bijwerkingen verklaart. Galliprant daarentegen blokkeert specifiek de EP4-receptor, de belangrijkste mediatoren van artrosepijn en -ontsteking bij honden, zonder de COX-route te beïnvloeden.
Omwille van de gedocumenteerde veiligheid vereist Galliprant geen dure monitoring zoals NSAID’s doen, en er wordt gezegd dat het de pijn verlicht bij honden die NSAID’s niet kunnen verdragen. Het wordt veilig geacht voor honden van negen maanden en ouder. Bij langdurig gebruik wordt adequate monitoring aanbevolen.
Galliprant mag niet worden gebruikt in combinatie met COX-remmende NSAID’s of corticosteroïden. De meest voorkomende bijwerkingen, die allemaal mild en niet vaak voorkomen, zijn braken, diarree, verminderde eetlust en lusteloosheid.
Adequan
Een injecteerbaar gewrichtsbeschermend middel, Adequan Canine (polysulfated glycos-aminoglycan, of PSGAG) van Luitpold Pharmaceuticals, Inc., is het enige door de FDA goedgekeurde injecteerbare, ziektemodificerende geneesmiddel voor osteoartritis bij honden. Adequan wordt intramusculair geïnjecteerd en stimuleert het kraakbeenherstel, verzacht en smeert de gewrichten, vermindert gewrichtsschade en verlicht pijn.
Adequan verplaatst zich binnen twee uur na injectie naar de gewrichten en blijft drie dagen in de gewrichten aanwezig. Het wordt gedurende maximaal vier weken tweemaal per week toegediend, met een maximum van acht injecties. Tekenen van verbetering treden meestal binnen een maand op.
De meest voorkomende bijwerkingen van het geneesmiddel zijn steken op de injectieplaats en (minder vaak) een maagklachten, braken, diarree, depressie, of abnormale bloedingen. Adequan mag niet worden gebruikt bij honden die overgevoelig zijn voor PSGAG of bij honden met nieraandoeningen, leveraandoeningen of bekende of vermoede bloedingsstoornissen.
Hoewel een dergelijke behandeling als “off-label” wordt beschouwd omdat ze afwijkt van het protocol van de fabrikant, blijven sommige dierenartsen Adequan injecties geven met maandelijkse tussenpozen, of ze herhalen het voorgeschreven protocol telkens wanneer de symptomen van de hond terugkeren.
Het is soms niet nodig om dit geneesmiddel in de spieren te injecteren. Sommige dierenartsen injecteren het subcutaan, wat minder pijnlijk is voor de hond en gemakkelijker voor eigenaren om zelf thuis te doen. Een vergelijkbaar product, Cartrophen Vet, dat in Canada en andere landen wordt verkocht, wordt subcutaan toegediend.
Tramadol en andere opioïde geneesmiddelen
Tramadol (Ultram) is een synthetisch opioïde dat veiliger lijkt te zijn dan de meeste verdovende middelen en kan worden gebruikt voor langdurige behandeling van chronische pijn. Hoewel het niet door de FDA is goedgekeurd voor honden, wordt het op grote schaal voorgeschreven door dierenartsen.
Tramadol’s belangrijkste werking bij honden is als een serotonine en norepinefine heropname remmer. Serotonine en noradrenaline zijn neurotransmitters, stoffen die impulsen van de ene zenuw naar de andere overbrengen. Het effect van tramadol op neurotransmitters onderbreekt de overdracht van pijnsignalen. Het werkt alleen op pijnsymptomen en vermindert ontstekingen niet. Tramadol wordt als veilig beschouwd in combinatie met NSAID’s of met prednison.
Tramadol mag niet worden gegeven met Monoamine oxidase remmers (MAO-remmers). Voorbeelden hiervan zijn Anipryl/l-deprenyl/selegiline, en de Preventic tekenband, die Amitraz bevat, een andere MAOremmer. Het kan ook gevaarlijk zijn om tramadol te combineren met sint-janskruid (Hypericum perforatum). Bovendien moet tramadol met voorzichtigheid worden gebruikt in combinatie met selectieve serotonine heropname remmers (SSRI’s) zoals Prozac, Zoloft, en Paxil, evenals tricyclische antidepressiva zoals Elavil en Clomicalm.
Omdat tramadol wordt gemetaboliseerd via de lever en nieren, moet de dosering worden verlaagd voor honden met lever- of nieraandoeningen. Hoge doses kunnen aanvallen uitlokken; het moet met uiterste voorzichtigheid worden gebruikt bij honden die gevoelig zijn voor aanvallen.
Ultracet, dat is tramadol gecombineerd met acetaminofen (Tylenol) voor mensen, kan gevaarlijk zijn voor honden.
Studies naar de effectiviteit van tramadol op lange termijn hebben mogelijke problemen aangetoond met de absorptie vanuit de maag of een afname van het vermogen van de lever om het geneesmiddel te gebruiken. Recent onderzoek toont aan dat tramadol mogelijk minder goed werkt bij honden dan bij mensen. Voor een adequate pijnbestrijding zijn mogelijk hogere doses nodig, die vaker moeten worden toegediend, en voor sommige soorten pijn werkt het middel beter dan voor andere. Tramadol werkt het beste in combinatie met NSAID’s en niet in plaats daarvan.
Opioïde geneesmiddelen (verdovende middelen) zijn niet goedgekeurd door de FDA voor gebruik bij honden, maar veel dierenartsen schrijven ze voor pijnbestrijding voor. Voorbeelden zijn hydrocodon voor oraal gebruik (dat met NSAID’s kan worden gecombineerd voor extra pijnstilling), Vicodin (een combinatie van hydrocodon en acetaminofen, die niet met NSAID’s kan worden gecombineerd), codeïne, oxycodon, en transdermale fentanyl (Duragesic) pleisters. Door hun verdovende werking zijn deze middelen het meest geschikt voor kortdurend gebruik.
Corticosteroïden
De sterkste ontstekingsremmende middelen zijn corticosteroïden zoals prednison, methylprednisolon (Medrol), en dexamethason, maar door hun aanzienlijke bijwerkingen zijn ze het meest geschikt voor kortdurend gebruik. Corticosteroïden zijn niet door de FDA goedgekeurd voor gebruik bij honden, maar worden op grote schaal voorgeschreven door dierenartsen.
Steroïden kunnen het immuunsysteem onderdrukken, de eetlust verhogen (waardoor gewichtstoename optreedt), de dorst en het urineren verhogen, leiden tot spierverlies en zwakte, en maagzweren veroorzaken.
NSAID’s zijn niet compatibel met steroïden en moeten ten minste 72 uur voor het begin van de behandeling met steroïden worden stopgezet. Steroïden kunnen worden gecombineerd met andere pijnstillers die hier worden genoemd, met uitzondering van Galliprant.
Prednison en andere corticosteroïden worden meestal in grote aanvangsdoses gegeven, daarna geleidelijk afgebouwd tot de laagste dosis die de symptomen onder controle houdt. Door ze om de dag te geven en ze met voedsel te geven, worden bijwerkingen verminderd. Steroïden mogen nooit abrupt worden gestopt, maar moeten geleidelijk worden afgebouwd.
Lange WDJ medewerker Mary Straus had een Shar-Pei, Knorretje, die 17 jaar werd en mobiel was tot het einde, dankzij Mary’s aandachtige zorg en frequente uitstapjes naar de dierenarts om Knorretje’s medicatie aan te passen. Straus ging over op prednison in wat uiteindelijk Knorretje’s laatste zes maanden bleken te zijn, en legde uit: “Dit stelde haar in staat om mobiel te blijven nadat NSAID’s niet langer effectief waren.”
Medische marihuana
Ondanks dat marihuana (Cannabis sativa) publieke acceptatie heeft verworven en legaal is voor medisch en recreatief gebruik in verschillende staten, maken een verwarrende reeks federale, staats- en lokale voorschriften, en een gebrek aan wetenschappelijke studies, het gebruik ervan controversieel.
Als het gaat om de behandeling van pijn bij honden, hebben marihuana en andere cannabisproducten een aanhang onder huisdiereigenaren en dierenartsen. In 2013 beschreef Mary Straus de voordelen van marihuana voor pijnbestrijding bij honden en het baanbrekende werk van Doug Kramer, DVM, wiens kliniek Enlightened Veterinary Therapeutics in Californië medische marihuana-protocollen voor huisdieren aanbood in zijn palliatieve en hospicezorgpraktijk. Helaas stierf Dr. Kramer in augustus 2013 voordat hij een klinische studie had voltooid, en zijn kliniek sloot.
Gezien het gebrek aan studies, is er geen betrouwbare informatie over welke dosering van marihuana veilig en effectief is voor huisdieren. Vooral geconcentreerde vormen (zoals oliën, tincturen en andere extracten) kunnen zelfs in kleine hoeveelheden toxiciteit veroorzaken. Dit probleem wordt verder gecompliceerd door de variatie in sterktes voor elk van deze op basis van de geteelde marihuanastam, de timing van de oogst en de bereiding van het medische product.
Marijuana bevat meer dan 60 chemische stoffen die cannabinoïden worden genoemd, waarvan de belangrijkste cannabidiol (CBD) zijn, dat therapeutische eigenschappen heeft, en tetrahydrocannabinol (THC), dat psychoactief is, maar extra voordelen kan bieden wanneer kleine hoeveelheden worden gecombineerd met CBD.
Omdat het een zeer laag THC-gehalte heeft, wordt hennep (een Cannabis sativa-plant die traditioneel wordt gebruikt voor het maken van touw, papier en stof) niet als bedwelmend beschouwd. In plaats daarvan staan de cannabinoïden bekend om hun ontstekingsremmende, pijnstillende en krampstillende eigenschappen. Hennepcapsules, oliën en andere producten die cannabinoïden bevatten die zijn afgeleid van hennep, worden in de hele VS verkocht voor menselijk en hondelijk gebruik zonder beperkingen.
Doxycycline
Het bekende tetracycline-antibioticum doxycycline, dat op grote schaal wordt gebruikt om bacteriële infecties te behandelen, vooral die welke worden overgebracht door teken, heeft aangetoond ontstekingsremmende eigenschappen te hebben en daadwerkelijk de productie te verminderen van enzymen die leiden tot de progressie van artritis.
De ontdekking dat menselijke patiënten met artritis verbeterden bij het nemen van tetracycline-medicijnen leidde tot klinische proeven, waaronder enkele met honden. Andere proeven hebben verbetering aangetoond in kniekraakbeen, andere gewrichten, en kraakbeenzweren bij zowel mensen als honden die lage doses doxycycline namen.
Het mechanisme dat verbetering veroorzaakt, wordt niet goed begrepen. Onderzoekers theoretiseren dat menselijke reumatoïde artritis wordt veroorzaakt door het immuunsysteem dat een infectie bestrijdt, en wanneer antibiotica de infectie opruimen, verbeteren de symptomen. Hoewel sommige studies weinig of geen verbetering hebben aangetoond bij mensen met artrose, tonen sommige studies bij honden een goede reactie op die ziekte.
Gabapentin
Gabapentin (Neurontin) is een anticonvulsivum en pijnstillend medicijn bedoeld voor het verlichten van neuropathie (zenuwpijn). Het is qua structuur vergelijkbaar met GABA, een chemische boodschapper die in de hersenen wordt aangetroffen, en het verlicht of vermindert pijn door de afgifte van glutamaat te remmen, wat een type neurotransmitter is. Gabapentine is effectief gebleken in combinatie met NSAID-medicijnen.
Omdat gabapentine tekorten aan vitamine D, B1 en foliumzuur kan veroorzaken, evenals calcium, is het belangrijk om in combinatie met het geneesmiddel een hoogwaardig vitamine-mineraalsupplement voor honden te verstrekken.
Gabapentine voor honden wordt toegediend in tabletten of capsules. Dien geen vloeibare formuleringen toe die bedoeld zijn voor mensen, omdat ze Xylitol kunnen bevatten, dat giftig is voor honden.
Notitie: de meeste honden bouwen na verloop van tijd een tolerantie op voor Gabapentine, zodat de startdosis ineffectief wordt. Hogere doses worden dan voorgeschreven.
Amantidine
Oorspronkelijk ontwikkeld als een antiviraal geneesmiddel om de Aziatische griep te voorkomen, vond amantidine (Symmetrel) succes als een behandeling voor de symptomen van de ziekte van Parkinson. Meer recent begonnen dierenartsen amantadine voor te schrijven voor chronische pijn bij honden met artritis, kanker en schijfaandoeningen. Het is aangetoond dat het de effectiviteit van NSAID-medicijnen verbetert wanneer het ermee wordt gecombineerd. Amantidine wordt gedurende één tot twee weken dagelijks toegediend, waarna het kan worden stopgezet of hervat. Honden met nierproblemen krijgen lagere doses. Gerapporteerde bijwerkingen zijn agitatie, diarree, winderigheid en duizeligheid. Als een van deze symptomen optreedt, moet de medicatie worden gestaakt en moet uw dierenarts worden ingelicht.
Amantidine kan interageren met hartmedicijnen, antibiotica en diuretica, die allemaal de effectiviteit van het medicijn kunnen verminderen, terwijl antihistaminica de effecten kunnen versterken en een staat van agitatie kunnen opwekken.
Andere geneesmiddelen
Zelfstandig of in combinatie met verdovende middelen, NSAID’s of steroïden kunnen sommige antidepressiva de pijn en het ongemak bij honden met artritis verlichten. Deze medicijnen zijn niet goedgekeurd door de FDA voor gebruik bij honden, maar worden door veel dierenartsen voorgeschreven. Geneesmiddelen in deze categorie omvatten amitriptyline (Elavil Rx) en andere tricyclische antidepressiva zoals clomipramine (Clomicalm).
Deze medicijnen moeten onder toezicht van een dierenarts worden toegediend omdat ze zorgvuldig moeten worden bestudeerd, vooral als ze in combinatie met andere geneesmiddelen worden gebruikt.
Wat u voor uw hond kunt doen
1. Plan een dierenartsonderzoek zodra u tekenen van pijn of kreupelheid bij uw hond opmerkt.
2. Vraag uw dierenarts naar mogelijke wisselwerkingen of contra-indicaties voordat u uw hond medicijnen geeft.
3. Noteer de reacties van uw hond (goed of slecht) op voorgeschreven medicijnen in een agenda of dagboek. Het geheugen is feilbaar en uw dierenarts heeft betrouwbare informatie nodig om doseringen en veranderingen in de doseringsfrequentie af te stemmen op het maximale voordeel voor uw hond.
CJ Puotinen uit Montana is de auteur van The Encyclopedia of Natural Pet Care en andere boeken.