Functies van de staatsoverheid en de nationale overheid

Standaard 6.1: Functies van de staat en de nationale overheid

Vergelijk en contrasteer de functies van de staatsoverheid en de nationale overheid. (Massachusetts Curriculum Framework voor geschiedenis en sociale studies)

FOCUS VRAAG: Wat zijn de bevoegdheden en functies van de staatsoverheid en de nationale overheid in ons politieke systeem?

Federalisme is een politiek systeem waarin twee of meer regeringen het gezag delen over hetzelfde geografische gebied. In de Verenigde Staten delen de deelstaatregering en de federale regering de macht. De federale regering maakt beleid en voert wetten uit op nationaal niveau, terwijl de deelstaatregeringen hetzelfde doen voor hun regio van het land. U kunt meer leren over het federalisme in het politieke systeem van de Verenigde Staten in Onderwerp 3 – Standaard 1 in dit boek.

INVESTIGATE: De bevoegdheden van de staat en de nationale overheid en de spanningen daartussen

De functies van de staat en de nationale overheid in de Verenigde Staten zijn gebaseerd op het principe van de scheiding der machten. Een bevoegdheid is het wettelijke recht van de uitvoerende, wetgevende of rechterlijke tak van een regering om actie te ondernemen.

In dit land hebben de staat en de nationale (of federale) overheid specifieke en afzonderlijke bevoegdheden. De nationale regering kan dingen doen die de staten niet kunnen en de staten kunnen dingen doen die de nationale regering niet kan. In de onderstaande lijst worden de bevoegdheden van de nationale regering en die van de deelstaten vergeleken.

• Bevoegdheden van de nationale regering:
  • Munt maken.
  • Oorlogen verklaren.
  • Militaire afdelingen oprichten.
  • Verdragen met het buitenland sluiten.
  • De interstatelijke en internationale handel regelen.
  • Postkantoren en postzegels maken.
  • Wetten maken ter ondersteuning van de grondwet.
• Bevoegdheden van de staatregering:
  • Lokale regeringen instellen.
  • Gunningen afgeven voor huwelijk, autorijden, jacht, enz….
  • Handel binnen de staat regelen.
  • Verkiezingen houden.
  • Aanpassingen goedkeuren.
  • De volksgezondheid van de burgers ondersteunen.
  • Wetten vaststellen voor de wettelijke leeftijd voor drinken en roken.
  • Staatsconstituties opstellen.
  • Alle bevoegdheden die niet specifiek aan de nationale overheid zijn gegeven.
    Link naar de tafel.

Echter, er zijn enkele bevoegdheden die beide regeringen gelijktijdig delen, zoals:

• Het oprichten van rechtbanken
• Het heffen en innen van belastingen
• Het aanleggen van snelwegen
• Het lenen van geld
• Het oprichten van banken
• Het uitgeven van geld om het volk beter te maken
• Het met verstand afstaan van privébezit

Om meer te weten te komen over de scheiding der machten, bekijk de TED-Ed Video: How Is Power Divided in the U.S. Government?

Watch on YouTube https://edtechbooks.org/-aqk

De scheiding der machten tussen de staat en de federale overheid is niet eenduidig en leidt tot spanningen en geschillen tussen de verschillende bestuurslagen. De instelling van tijdzones en de zomertijd en de huidige reactie van de overheid op de COVID-19-pandemie zijn twee veelzeggende historische voorbeelden van die spanningen. In het eerste voorbeeld trad de federale regering op, maar veel staten en lokale gemeenschappen waren terughoudend om aan de regels te voldoen; in het tweede geval trad de deelstaatregering op, maar was de federale regering in veel gevallen niet bereid om die beslissingen te steunen.

Tijdzones en zomertijd

Tijdens de eerste helft van de geschiedenis van de Verenigde Staten werd de tijd plaatselijk gemeten aan de hand van de stand van de zon aan de hemel. Klokken in een stad waren niet hetzelfde als in andere steden (A Walk Through Time: The Evolution of Time Measurement Through the Ages).

De opkomst van de spoorwegen dwong tot een verandering in de manier waarop tijd werd gemeten en doorgegeven. Treinen moesten volgens vaste dienstregelingen rijden zodat technici wisten waar andere treinen zich op dezelfde sporen bevonden. Op 18 november 1883 om 12 uur ’s middags (de Dag van de Twee Manen) begonnen de grote spoorwegmaatschappijen in de VS en Canada te werken op basis van overeengekomen tijdzones die een standaardtijd in het hele land vaststelden, variërend met één uur per tijdzone van kust tot kust. Interessant is dat tijdzones pas een federale wet werden toen de Standard Time Act van 1918 werd aangenomen. Met die wet werd de regeling van de tijdzones een functie (of bevoegdheid) van de federale regering en niet een zaak van de staat of de lokale overheid.

Met de tijdzones kwam ook het concept van de zomertijd, dat tussen 1918 en 1966 meer dan eens werd ingevoerd en weer ingetrokken. In 1918 en 1919 was de zomertijd 7 maanden lang federaal voorgeschreven en tijdens de Tweede Wereldoorlog opnieuw. Tussen 1945 en 1966 was er geen federale tijdswet.

De Uniforme Tijdswet van 1966 stelde de zomertijd in het hele land in, behalve in de staten Arizona en Hawaii, die deze niet invoerden. De Navajo natie, waarvan de stammen binnen de grenzen van Arizona vallen, heeft de zomertijd wel ingevoerd. In 2020 overwegen 32 staten over te stappen op de permanente zomertijd (volg hier de wetgeving op het gebied van zomertijd). Een historicus heeft het streven naar meer zomertijd in verband gebracht met de wens van bedrijven om producten te verkopen die Amerikanen kunnen gebruiken tijdens de extra uren daglicht in de middag (Downing, 2006).

Tijdzones en zomertijd zijn slechts een van de vele gebieden waar de bevoegdheden van federale en staatsregeringen elkaar kunnen overlappen en mogelijk conflicteren. Momenteel zijn er geschillen tussen de staat en de federale overheid over de reactie op de COVID-19 pandemie, gezondheidszorg (de Affordable Care Act of Obamacare), onderwijs (de Common Core), milieuregelgeving waaronder normen voor luchtvervuiling, immigratiebeleid en vrijplaatswetten, de verkoop van federaal land, en de rechten van kuststaten op onderwaterland en hun natuurlijke rijkdommen, om er maar een paar te noemen. Elk kan worden bestudeerd als voorbeeld van de evoluerende relatie tussen federale en staatsregeringen.

Voor meer, lees Who Really Benefits from Daylight Saving? New York Public Radio.

Online bronnen voor de bevoegdheden van de nationale en de nationale overheid

• Hoe het federalistische kader van de grondwet wordt getest door COVID-19, Brookings (8 juni 2020)
• Leerplannen:
  • Federalisme en wetgeven: Claim Your Powers State vs. Federal Government
  • Separation of Powers: What’s for Lunch?

UNCOVER: Native American Tribal Governments

Er zijn momenteel 573 door de federale overheid erkende Indian Tribal Nations in de Verenigde Staten. 29 daarvan bevinden zich in Alaska, de rest in 35 andere staten. In totaal zou het land van de Amerikaans-Indiaanse naties de op drie na grootste staat van het land zijn.

Elk stammenvolk wordt erkend als een soevereine (d.w.z. zelfbesturende) entiteit door de grondwet van de Verenigde Staten, Artikel 1/Sectie 8:

“Het Congres heeft de macht om . … de handel te regelen met het buitenland, en tussen de verschillende staten, en met de Indiaanse stammen.”

Het Hooggerechtshof bevestigde dit beginsel in zijn beslissing in Worcester v. Georgia (1832), toen het verklaarde: “Indianenvolken zijn altijd beschouwd als afzonderlijke, onafhankelijke politieke gemeenschappen, met behoud van hun oorspronkelijke natuurlijke rechten, als de onbetwiste bezitters van de grond … De term ‘natie’, die zo algemeen op hen wordt toegepast, betekent ‘een volk dat zich van anderen onderscheidt’.”

Elk stammenvolk heeft zijn eigen regering met de bevoegdheid om wetten uit te vaardigen, politieafdelingen en rechtbanken te beheren, onderwijs en andere sociale voorzieningen te verschaffen, en wegen, bruggen en andere openbare voorzieningen aan te leggen (Tribal Nations and the United States: An Introduction, National Congress of American Indians, 2019).

Sequoyah, the U.S. State That Almost Existed is een fascinerend verborgen geschiedenis/verteld verhaal van inheems-Amerikaanse bestuurde gemeenschappen. In 1905 hielden Amerikaanse Indiaanse leiders de Sequoyah Statehood Convention, waarin zij voorstelden dat het land dat nu deel uitmaakt van het midden en oosten van Oklahoma een door de inheemse bevolking bestuurde Amerikaanse staat zou worden. Het gebied had een grote inheemse bevolking van wie de voorouders tussen 1830 en 1850 uit hun thuislanden in het zuidoosten van de Verenigde Staten waren verdreven door de Indian Removal Act, een gebeurtenis die bekend staat als de Trail of Tears.

De Sequoyah Conventie stelde een grondwet op met een Bill of Rights en stelde de structuur voor van een inheemse staatsregering, maar het voorstel werd nooit door het Congres in stemming gebracht. In plaats daarvan werd Oklahoma, dat in 1889 was opengesteld voor blanke vestiging, in 1907 de 46e staat; tegenwoordig is 13,5% van de bevolking Amerikaans-Indiaans en Alaska-Indiaans, de op één na hoogste van alle staten in het land. In 2020 verklaarde het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten dat een groot deel van het oosten van Oklahoma een indianenreservaat is (McGrit v. Oklahoma).

Lees meer bij Remembering the State That Never Was, van Oklahoma Center for the Humanities (31 augustus 2018).

Online bronnen voor Indiaanse geschiedenis

• Lees meer over de status van Indiaanse stammen in het land vandaag de dag aan de hand van veelgestelde vragen van het Bureau of Indian Affairs.
• Boek: De Indiaanse Wereld van George Washington: The First President, The First Americans, and The Birth of the Nation. Colin G. Calloway (Oxford University Press, 2018)

Boek: Should More States Adopt Part-time Citizen Legislatures?

Een burgerwetgever is een overheidsorganisatie waarvan de leden geen fulltime politici zijn. De leden van burgerlijke wetgevende organen werken in deeltijd naast hun voltijdse banen op andere gebieden en in andere beroepen.

Grote staten zoals Massachusetts, Californië, New York, Illinois en Florida hebben wetgevende lichamen die bestaan uit leden wier full-time baan het is om wetten en beleid van de staat te bespreken en vast te stellen. Vermont, Maine, New Hampshire, Rhode Island en enkele staten in het westen van het land hebben daarentegen deeltijdse wetgevende lichamen die minder vaak bijeenkomen en deeltijdse wetgevers hebben.

De National Conference of State Legislatures deelt de 50 wetgevende lichamen van staten in vijf grote categorieën in, variërend van voltijds tot deeltijds:

• Green (voltijd, goed betaald, groot personeel; gemiddelde compensatie $82.358)
• Green Lite
• Gray (hybride; gemiddelde compensatie $41.100)
• Gold Lite
• Gold (deeltijd, laag salaris, klein personeel; gemiddelde vergoeding $18.449)

Basissalarissen variëren van $107.241 in Californië (voltijdse wetgevende macht) tot $200 voor een termijn van 2 jaar in New Hampshire (deeltijdse wetgevende macht) (zie 2018 Legislator Compensation Information).

Het idee van deeltijdse burgerwetgevers heeft voorstanders en critici. Voorstanders geloven dat parttimers meer kans hebben om nauw verbonden te blijven met de gemeenschappen die hen kiezen, waardoor de regering beter reageert op de wil van het volk. Critici beweren dat de verantwoordelijkheden van de staatsregering zo groot zijn dat fulltime wetgevers nodig zijn om de problemen te begrijpen en werkbare oplossingen te ontwikkelen voor dringende problemen.

Online-hulpbronnen voor de wetgevende macht van burgers

• Lees Vermont’s Legislative Process (Het wetgevingsproces van Vermont) om meer te weten te komen over de werking van de wetgevende macht van Vermont.
• Voor meer, zie Onder de gouden koepel: The Stories Behind Vermont’s Citizen Legislature: Programma 10.
• Some Vermonters Can’t Afford to Serve in the Citizen Legislature.
• State Legislature Session Length van de Universiteit van Vermont vergelijkt de burgerwetgevende macht van Vermont met de professionele wetgevende macht van Maryland.

Standaard 6.1 Conclusie

De Verenigde Staten hebben een federaal regeringssysteem (bekend als federalisme). INVESTIGATE onderzocht hoe de bevoegdheden zijn verdeeld tussen de deelstaten en de nationale overheid. ENGAGE vroeg zich af of deeltijdse burgerwetgevende lichamen effectiever mensen kunnen vertegenwoordigen dan voltijdse wetgevende lichamen. UNCOVER onderzocht de rollen en functies van inheemse Amerikaanse stammenregeringen.