Joung Frankenstein is een filmklassieker en een van mijn favorieten aller tijden. Een van de vaste grappen in de film gaat over Frau Blucher, de huishoudster in het kasteel van Dr. Frankenstein. Telkens als haar naam wordt uitgesproken, hinniken paarden en reageren ze heftig, zelfs als haar naam wordt uitgesproken in delen van het kasteel waar geen paarden zijn. Bekijk de clip hieronder voor een voorbeeld:
Klik hier om
Afgezien van het feit dat Frau Blucher een Duitse huishoudster is, is er bijna geen verband met de recente uitspraak van de Appellate Division in Von Wilke v. Pastorius Home Association, Inc. Maar ik hou erg van Young Frankenstein, dus ik dacht dat dat verband genoeg was om er hier naar te verwijzen.
In Von Wilke (cue the horses), was de gedaagde een Duitse sociale club gevestigd, waar anders, in Germansville, Pennsylvania. Eiser was lid van de club. De club bezat een “bed-and-breakfast stijl huis” in Duitsland. Toen de huishoudster in het tehuis onverwacht ontslag nam, boden eiser en een ander clublid zich aan als tijdelijke huishoudsters. De reis van eiseres werd door de club betaald, maar toen zij terugkwam, vroeg de club haar voor haar vliegtickets te betalen. Zij weigerde. Op latere bestuursvergaderingen heeft de voorzitter van de club haar naar eigen zeggen een “klaploper” genoemd, en andere bestuursleden leken instemmend te knikken. Als gevolg van deze belediging stopte eiseres met het bijwonen van clubbijeenkomsten en vreesde zij dat zij geen werk zou kunnen vinden in de Duitse gemeenschap vanwege de negatieve opmerkingen van de voorzitter.
Eiseres klaagde aan, stellende dat eiseres haar contract met haar schond, de Consumer Fraud Act schond, en haar belasterde. Na onderzoek verzocht de gedaagde partij om een summier vonnis met betrekking tot de vordering wegens laster en eiseres vroeg in een kruisverhoor om een summier vonnis op alle drie punten. Gedaagde gaf toe dat de voorzitter van de club eiseres een “nietsnut” noemde, maar stelde dat gedaagde geen prima facie vordering wegens smaad kon instellen omdat zij geen bewijs had dat haar reputatie was geschaad. Eiseres stelde daar tegenover dat het hoofdknikken van de andere bestuursleden voldoende was om aan te tonen dat haar reputatie was geschaad. De rechtbank was het met gedaagde eens en verwierp de vordering wegens smaad in een “grondig schriftelijk advies”.
Wat er daarna gebeurde is een beetje verwarrend. Het lijkt erop dat de rechtbank een beschikking uitvaardigde die eiseres toestond haar klacht te wijzigen. Maar een paar weken later gaf de rechtbank een “gewijzigde beschikking” die de eerdere beschikking vernietigde, eiseres de toestemming ontzegde om haar klacht te wijzigen, en verklaarde dat de oorspronkelijke klacht was afgewezen toen de rechtbank de beknopte motie van verweerder toewees. Eiseres ging in beroep, met het argument dat eiseres alleen een summier vonnis over de smaadclaim was toegekend en dat de beschikking waarin deze beslissing werd gememoreerd, de rest van de klacht niet verwierp.
De Appellate Division was het daarmee eens, en merkte op dat niets in het dossier aantoonde dat iets meer dan de smaadclaim was verworpen. Opmerkelijk is dat de gehele focus van het pleidooi over de concurrerende summier vonnis moties was op de laster claim. Daarom heeft de Appellate Division de zaak terugverwezen naar de rechtbank. De Appellate Division deed dit zonder zich uit te spreken over de vraag of eiseres haar klacht mocht wijzigen, maar merkte wel op dat zij “twijfelde aan de levensvatbaarheid van de contractbreuk, de Consumer Fraud Act en de aanvullende vorderingen van eiseres” (de aanvullende vorderingen maakten deel uit van een voorgestelde gewijzigde klacht). Specifiek merkte de Appellate Division op dat eiseres nooit voor de vliegtickets heeft betaald, zodat het er niet op leek dat zij een “vaststelbaar verlies” had geleden dat voldoende was om een vordering op grond van de Consumer Fraud Act in te stellen.
NOOT: Een van de vaak herhaalde verklaringen waarom de paarden in Young Frankenstein reageren telkens wanneer zij de naam Frau Blucher horen, is dat Blucher Duits is voor “lijm” (of dicht ligt bij het Duitse woord voor “lijm”). Sommige mensen schrijven deze verklaring blijkbaar toe aan Mel Brooks. Het doet er echter niet echt toe wie deze verklaring het eerst gaf, want ze is niet waar. Het woord “blucher” is blijkbaar niet Duits voor “lijm” en komt zelfs niet in de buurt van het Duitse woord voor “lijm”. Klik hier voor een meer diepgaande uitleg.