Homann synthetiseerde LSD voor het eerst in 1936, toen hij werkte als onderzoekschemicus bij Sandoz Laboratories. Het bedrijf was groot in de chemische industrie in die tijd, verantwoordelijk voor het uitvinden van stoffen als sacharine. Bij Sandoz werkte hij met geneeskrachtige planten om hun actieve bestanddelen te isoleren, te zuiveren en te synthetiseren voor farmaceutische doeleinden. Zijn studie van moederkoren, een rogge-schimmel, en de verschillende actieve verbindingen ervan, leidde tot de creatie van verschillende lyserginezuur-verbindingen, en zijn 25e poging kreeg de toepasselijke naam LSD-25. “Ik had de synthese van deze verbinding gepland met de bedoeling een stimulerend middel voor de bloedsomloop en de ademhaling te verkrijgen,” schreef Hofmann in zijn boek. “De nieuwe stof wekte echter geen bijzondere belangstelling bij onze farmacologen en artsen; het testen werd daarom gestaakt.”
Populair op Rolling Stone
Vijf jaar gingen voorbij, en LSD-25 bleef op de plank liggen. Hofmann zette zijn werk voort, maar hij kon zich niet aan het gevoel onttrekken dat LSD-25 misschien andere eigenschappen had die bij de eerste tests over het hoofd waren gezien. Op basis van een voorgevoel maakte hij er op 16 april 1943 opnieuw een synthese van. In het lab nam hij die dag per ongeluk ongeveer 20 microgram LSD-25 in zijn huid op en noteerde in zijn dagboek dat hij een opmerkelijke ervaring had, die hij alleen met de stof in verband kon brengen.
Een paar dagen later, op 19 april, ging Hofmann verder met zijn experiment en nam hij 250 microgram LSD-25 in, met medeweten van zijn assistent. De dag verliep snel, en zijn dagboek markeerde de verschuivingen. Hij gaf zichzelf een dosis om 16.20 uur; hij verdunde de 250 microgram kristal in 10cc water en merkte op dat het smaakloos was. Om 17.00 uur voegde hij eraan toe: “Beginnende duizeligheid, gevoel van angst, visuele vervormingen, symptomen van verlamming, verlangen om te lachen.” Daarna werd het dagboek donker. Twee dagen later voegde hij eraan toe dat zijn trip het hevigst was geweest van zes tot acht uur ’s avonds – en dat hij in die tijd op zijn fiets naar huis was gereden.
In 1943 verboden de voertuigbeperkingen in oorlogstijd persoonlijke auto’s op de weg, zodat Hofmann geen andere keus had dan op twee wielen naar huis te gaan – hoewel hij, gelukkig, zijn assistent had gevraagd hem naar huis te begeleiden. Tijdens de beruchte fietstocht maakte Hofmann echt gebruik van de psychische effecten van de drug. Zijn assistent zei dat ze veilig en in een snel tempo naar huis reisden, en Hofmann recenseerde de gebeurtenis tot in de kleinste details in zijn boek. “Caleidoscopische, fantastische beelden overspoelden mij, afwisselend, bonte, zich openend en dan weer sluitend in cirkels en spiralen, exploderend in gekleurde fonteinen, zichzelf herschikkend en hybridiserend in voortdurende flux,” schreef hij. “Het was bijzonder opmerkelijk hoe elke akoestische waarneming, zoals het geluid van een deurklink of een voorbijrijdende auto, werd omgezet in optische waarnemingen. Elk geluid genereerde een levendig veranderend beeld, met zijn eigen consistente vorm en kleur.”
Een verbazingwekkende ontdekking, Hofmann schreeuwde niet meteen van de daken, hoewel hij wist dat LSD-25 belangrijk was. Helaas werd LSD, zelfs na decennia van onderzoek door wetenschappers en overheidsinstellingen, in 1966 door het verbod ondergronds gedwongen. “Voor Albert was LSD zijn wonderkind dat een probleemkind werd,” zegt Rick Doblin, oprichter en uitvoerend directeur van de in Californië gevestigde Multidisciplinary Association for Psychedelic Studies (MAPS). “LSD is nu ongeveer een derde van de weg terug naar het gezien worden als een wonderkind met problematische mogelijkheden wanneer het genomen wordt zonder voldoende ondersteuning en integratiewerk. De verbazingwekkende belangstelling voor microdosering creëert een nieuwe positieve reputatie voor LSD in een nieuwe context.”
Veel opvoeders en wetenschappers bleven door de jaren heen positief over LSD, en in 1985 stelde Northern Illinois University onderwijspsychologieprofessor Thomas B. Roberts 19 april in als Bicycle Day, een speciale dag om de psychedelische gemeenschap samen te brengen en het epische moment van Hofmann’s zelfontdekking te herdenken.
LSD vindt nog steeds belang in wetenschappelijke en sociale kringen over de hele wereld. “Met de uitdaging van nationalisme, fundamentalisme en geestesziekten, is LSD in 2018 belangrijker dan ooit tevoren,” zegt Doblin. “LSD is een instrument van verkenning naar onze innerlijke werelden waar de toekomst van het vermogen van onze soort om te gedijen op deze planeet zal worden bepaald.”