Facebook

Jeremiah Mathews, een plaatselijke wagen- en rijtuigmaker, kocht de bronnen in 1879. Mathews bouwde een badhuis in de buurt van de bronnen met vijf prive bad kamers en een 14-meter bij 18-voet dompelbad. Het water van Mathews’ Warm Springs werd in de editie van 17 april 1890 van de Bozeman Avant-Courier beschreven als “opmerkelijk zacht, zuiver en heerlijk verfrissend voor zowel drank- als baddoeleinden”. De Avant-Courier verklaarde verder dat “het water een remedie is voor alle ziekten waaraan het menselijk vlees lijdt, maar voor reumatische aandoeningen, huidziekten, dyspepsie, onzuiverheid van het bloed, chronische constipatie, enz. wordt het beschouwd als een bijna onfeilbaar specifiek middel.”
E. Myron Ferris kocht de bronnen van Mathews in 1890 voor 25.000 dollar. Ferris veranderde de naam in Ferris Hot Springs en begon onmiddellijk het slaperige kuuroord om te vormen tot een belangrijk recreatiecentrum voor de Gallatin Valley. Hij bouwde een twee verdiepingen tellend hotel, een grote dompelbad en privé-baden. Op het hotelterrein waren tennisvelden en croquet. De gasten werden van Bozeman naar de bronnen vervoerd in een door paarden getrokken “herdic”, een chique rijtuig met open zijkanten.
Ferris verspilde weinig tijd aan het promoten van zijn nieuwe resort. In een advertentie in de Avant-Courier uit 1891 werd Ferris Hot Springs uitgeroepen tot “The Great Pleasure and Health Resort of America.” Ferris pochte dat “een chemische analyse aantoont dat het water in zijn chemische samenstelling lijkt op het water van Carlsbad in Europa, hoewel de temperatuur lager is.” In een artikel in de Avant-Courier uit 1891 stond dat “de bronnen en het hotel zo goed voldoen aan de wensen van hen die een rustige plek wensen om uit te rusten, te herstellen en af te komen van reuma, jicht, dyspepsie, nierproblemen en aanverwante kwalen als we maar kennen.”
Na de Eerste Wereldoorlog besloot Ferris de bronnen en het omringende land te verkopen. Ferris vond geen enkele koper en verdeelde het land in percelen. Vervolgens hield hij een groots opgezette loterij tegen 100 dollar per kans, waarbij de winnaars het perceel kregen dat ze getrokken hadden. De hoofdprijs was een perceel met het hotel, de hete bronnen en tien acres. Er werden zevenhonderd loten verkocht. Een werknemer van een restaurant in Bozeman won het perceel met de warmwaterbronnen en het hotel, en vele anderen wonnen nieuwe hofsteden.
Er was weinig nieuwe activiteit tot het begin van de jaren 1920, toen Sam Collett de bronnen kocht. Collett breidde het badhuis en de dompelbadplaats uit en bouwde een prachtige balzaal met esdoornvloeren naast de bronnen, die werd uitgeroepen tot “een van de beste danszalen van de staat”. In de jaren 1920 en 1930 werden in de balzaal elk weekend van het zomerseizoen dansavonden gehouden. Na verloop van tijd nam de populariteit van het stijldansen af, en de structuur werd vaker gebruikt voor rolschaatsen dan voor walsen.
Heden ten dage is er een fitnesscentrum en 12 zwembaden om uit te kiezen.