Cosmetica zijn onderworpen aan zeer weinig regelgeving in de U.S. Hoewel ze onder het toezicht van de Food and Drug Administration (FDA) vallen, vereisen de huidige wetten niet dat schoonheidsproducten en hun ingrediënten FDA-goedgekeurd zijn voordat ze in de schappen komen. Zelfs wetten die betrekking hebben op cosmetische etikettering zijn enigszins los; veel modewoorden die op productverpakkingen staan, betekenen in feite niets.
Dat is ook het geval voor veel nagellak. En zelfs merken die veilige formules aanprijzen, kunnen sommige giftige chemicaliën vervangen door even gevaarlijke alternatieven, suggereert een nieuwe studie die woensdag is gepubliceerd in het tijdschrift Environmental Science & Technology.
“Het is een beetje als het spelen van een spelletje chemische Whac-A-Mole, waar een giftige chemische stof wordt verwijderd en je uiteindelijk op jacht gaat naar de volgende potentieel schadelijke chemische stof die wordt vervangen,” zegt studie co-auteur Anna Young, een doctoraal student aan de Harvard University.
In het begin van de jaren 2000 begonnen veel nagellakbedrijven hun producten te labelen als “drie-vrij”, om aan te geven dat ze werden gemaakt zonder dibutylftalaat (een weekmaker die wordt gebruikt om de textuur en functie van een nagellak te verbeteren, maar die in verband wordt gebracht met potentiële voortplantings- en ontwikkelingsproblemen), tolueen (een verstoorder van het zenuwstelsel en de ontwikkeling) en formaldehyde (een carcinogeen). Sindsdien hebben veel merken nog meer veelgebruikte chemicaliën uit nagellak verwijderd en hun producten “vijf-vrij”, “tien-vrij” en zelfs “dertien-vrij” genoemd.
Maar zelfs met deze etiketten kan het moeilijk zijn om te bepalen welke chemicaliën daadwerkelijk zijn uitgesloten en welke in hun plaats zijn toegevoegd. Om daar achter te komen kochten en testten Young en haar collega’s de inhoud van 40 nagellakken van 12 verschillende merken, met het label “3 vrij” tot en met “13 vrij”. Hoewel in de studie geen specifieke merken werden genoemd, merkten de auteurs op dat twee van de geteste merken samen 15% van de nagellakmarkt uitmaakten.
“We ontdekten dat de betekenis van deze claims niet gestandaardiseerd is tussen merken, en er is geen duidelijke informatie over de vraag of deze nagellakken daadwerkelijk minder giftig zijn,” zegt Young. “Soms, wanneer een bekende schadelijke chemische stof werd verwijderd, bevatte de nagellak in plaats daarvan een andere soortgelijke chemische stof die net zo giftig kan zijn.”
Hoewel de meeste vijf-vrije nagellakken dezelfde handvol ingrediënten misten, vonden de onderzoekers veel minder consistentie onder de nagellakken gemarkeerd met 10-vrij en hoger, en de merken varieerden in termen van hoe goed ze zich hielden aan de claims op hun etiketten.
Geen van de monsters bevatte het giftige dibutylftalaat. Maar poetsmiddelen met een reeks van etiketten testten positief voor ten minste een van de twee andere weekmakers waarvan is aangetoond dat ze een vergelijkbaar risico voor de gezondheid vormen. Eén nagellak bevatte zelfs een weekmaker waarvan het bedrijf beweerde dat het die uit zijn formule zou weren.
Hoewel de steekproef niet representatief was voor de gehele nagellakmarkt, bevatte het wel een aantal van de populairste merken in de industrie. Young zegt dat dit de bevindingen relevant maakt voor iedereen die nagellak draagt, ook al is het nog niet duidelijk hoeveel blootstelling aan deze chemicaliën nodig is om de gezondheid van een persoon aan te tasten. De resultaten zijn vooral van belang voor werknemers van nagelstudio’s, die blootstaan aan allerlei gezondheidsrisico’s en vaak slechte arbeidsomstandigheden.
“Dit is vooral belangrijk voor de meer dan 400.000 werknemers van nagelstudio’s in de V.S. die gedurende vele jaren dagelijks kunnen worden blootgesteld aan chemische stoffen die in verband worden gebracht met gezondheidseffecten op de vruchtbaarheid, het voortplantingssysteem, de ontwikkeling van de foetus, de schildklierfunctie en mogelijk zelfs obesitas of kanker,” zegt Young.
Een occasionele manicure is waarschijnlijk geen reden tot grote bezorgdheid, zegt Young, maar de studie onderstreept de behoefte aan meer transparantie en consistentie in de schoonheidswereld. Ze is niet alleen in die overtuiging: Senatoren Dianne Feinstein en Susan Collins stelden vorig jaar een wetsvoorstel voor dat de Federal Food, Drug and Cosmetic Act zou updaten om de veiligheid van cosmetica te garanderen.
“Deze labels moeten proberen meer gestandaardiseerd te zijn en gevalideerd door een onbevooroordeelde derde partij,” zegt Young. “Het is niet zo eenvoudig als wat er niet in de nagellak zit; je moet aanpakken wat er nog steeds in de nagellak zit, of wat er als vervangende chemische stof wordt gebruikt. We hebben meer duidelijke informatie en uitleg nodig over wat deze uitsluitingen betekenen voor de gezondheid, en of ze daadwerkelijk de algehele toxiciteit van de nagellak verminderen.”
Schrijf naar Jamie Ducharme op [email protected].