Dear ones,
Vandaag gaat mijn brief aan jullie over liefde. Het gaat over emotionele ontdooiing, moed en vertrouwen. Het is een onderwerp dat mij na aan het hart ligt, omdat ik geloof dat een leven dat zich in angst verschuilt, een gecompromitteerd leven is.
Emotioneel intense en begaafde mensen ervaren gevoelens op manieren en in gradaties die voor anderen niet gemakkelijk te bevatten zijn. Vanwege hun asynchrone ontwikkeling en expressie, worden ze vaak verkeerd begrepen en zelfs tot zondebok gemaakt vanaf de kindertijd tot in de volwassenheid.
Door herhaaldelijk te worden gemeden en verkleind, kun je je gaan ergeren aan het deel van je dat van nature sterke emoties uitdrukt, en besluiten om het te verbergen of te ‘bevriezen’. Misschien bedacht u overlevingsstrategieën om uzelf veilig te stellen, zoals iedereen op afstand houden zodat u niet gewond zou raken. Misschien heb je gezworen om nooit verliefd te worden om teleurstelling te voorkomen, om mensen weg te duwen voordat ze dat doen, of zelfs om te ‘doen alsof’ je verliefd bent terwijl je je hart wegstopt. Hoewel deze afstandelijke strategieën je aan de oppervlakte ‘veilig’ hebben gehouden, brengen ze een enorme prijs met zich mee. Een onvermijdelijk gevolg is emotionele gevoelloosheid, die kan overgaan in een gevoel van leegte, afgesneden zijn en eenzaamheid. Je beschermende schild kan zijn tijd overschreden hebben en je nu weghouden van het leven dat je wilt.
Zoals Alice Miller het treffend verwoordde:
‘een gevoel van leegte, zinloosheid of hopeloosheid… Een proces van leegmaken, verarming, en gedeeltelijk doden van zijn potentieel vond feitelijk plaats toen alles wat levend en spontaan in hem was, werd afgesneden.’
Hoe pijnlijk ook, het is het lijden aan deze diepe, existentiële loskoppeling dat kan dienen als een keerpunt. Je kunt op een dag besluiten dat je geen andere optie hebt dan te ‘ontdooien’ en je opnieuw te verbinden met je hart, omdat je het niet langer kunt verdragen het leven gewoon voor je langs te laten glijden.
Wanneer je eindelijk de greep kunt ‘losmaken’ op de starre muur die je weghoudt van vreugde en verbinding, zul je een nieuwe laag van tederheid en kwetsbaarheid in jezelf bereiken.
Hoewel, als je de afgrond van verandering betreedt, zul je je zeker een beetje wiebelig voelen.
In eerste instantie kun je in contact komen met een subtiel gevoel van opwinding, of zelfs euforie. Dit komt uit het meest onschuldige, natuurlijke deel van je, het is de openhartigheid die je natuurlijke staat is, en die altijd bij je is geweest. Het maakt niet uit hoeveel je volwassen-zelf probeert te ontkennen of te begraven, het verlangen van je onschuldige zelf is er altijd, wil gehoord worden.
Omdat opwinding fysiologisch veel aanvoelt als angst, kunnen je hersenen deze nieuwe sensaties waarnemen als bedreigingen, en je geest wordt misleid om te geloven dat loslaten gevaren en schade zal veroorzaken. Dit is een natuurlijke reactie op verandering en onzekerheid: Terwijl je Onschuldige Zelf nu wat ademruimte krijgt, raakt je Controlerende Zelf in paniek: Hij is bang de controle te verliezen, of weer gekwetst te worden, voor teleurstelling en voor het onbekende.
Nu ontstaat er een intern conflict: Een deel van je wil van harte liefhebben en vertrouwen, zich onderdompelen in allesomvattende liefde, uitbundige vreugde en opwinding ervaren, terwijl een ander deel van je angstig is voor verlies, verraad en verlating. Ondanks de oppervlakkige tegenstellingen, hebben ze dezelfde intentie. Ze willen allebei het beste voor je – je ware zelf kunnen uiten in een veilige omgeving, gevierd worden in plaats van getolereerd, en gegrond zijn in vrede in plaats van in angst.
Misschien kun je je angstige beschermer eraan herinneren dat het hoogste doel in het leven niet alleen is om te overleven. U kunt hem leren dat het leven van nature voortdurend verandert, en dat de enige manier om er doorheen te komen is zich aan te passen en mee te gaan. Vertel hem dat het dwaas is nooit vreugde binnen te laten uit angst die te verliezen – dat is net zo dwaas als nooit voedzaam voedsel tot je te nemen uit angst weer honger te krijgen.
Het is tijd jezelf eraan te herinneren hoe ongelooflijk aanpasbaar je bent. Je hebt slechte dingen meegemaakt en grote dingen bereikt. Je doet dit al je hele leven, en alles wat je nu hoeft te doen is je opnieuw te verbinden met de kracht die in je zit. De vreugde van een heelhartige verwantschap en verbinding is alleen aan de andere kant van het hek.
Het is ook niet nodig om je beschermer helemaal te begraven, want het heeft waarde om volwassen voorzichtig te zijn in volwassen relaties. De onschuld van een kind en het grenzeloze vermogen om te vertrouwen is vreugdevol maar ongelooflijk kwetsbaar. En eigenlijk brengt de beschermer de waardevolle, verzamelde kennis en ervaring die je instinct vormen. De meeste empaten en hooggevoelige personen zijn van nature zeer intuïtief, misschien ben je met dit vermogen geboren, of zijn je zintuigen ontwikkeld door te leven in een onveilige en onvoorspelbare omgeving. Met je hooggestemde intuïtieve vaardigheden kun je, door de lichaamstaal van anderen op te pikken, heel snel inschatten hoe veilig je zelf bent. Wanneer ze vakkundig wordt aangescherpt, is uw beschermende intuïtie een geweldige beschermer. Alleen wanneer ze te rigide en extreem wordt, maakt ze van het leven een uitputtende strijd tegen de angst.
Terwijl u de greep op oude overlevingsstrategieën verslapt en nieuw licht binnenlaat, concentreert u zich op de onbegrensde mogelijkheden die zich openen. Misschien kan de intelligentie van je hart en geest eindelijk de handen ineen slaan, zodat je de afgrond van verandering kunt betreden met het open hart van een volwassene. Op deze nieuwe plek kun je vertrouwen zonder al te star te zijn, of naïef kwetsbaar, en glorieus, grootmoedig en intelligent liefhebben.
Een gedicht van Maya Angelou:
“Wij, niet gewend aan moed
buitenaardse wezens van vreugde
leven opgerold in schelpen van eenzaamheid
totdat de liefde haar hoge heilige tempel verlaat
en in ons zicht komt
om ons te bevrijden in het leven.
De liefde arriveert
en in haar trein komen extases
oude herinneringen van genot
oude geschiedenissen van pijn.
Maar als we moedig zijn,
slaat de liefde de ketenen van angst
uit onze zielen weg.
We worden gespeend van onze schuchterheid
In de gloed van het licht van de liefde
durven we dapper te zijn
En plotseling zien we
dat liefde alles kost wat we zijn
en ooit zullen zijn.
En toch is het alleen de liefde
die ons bevrijdt.”