De parameter EC50 staat voor “half-maximale effectieve concentratie”. In een farmacologische context kan dit de concentratie van een geneesmiddel zijn die nodig is om de helft van het maximaal mogelijke effect te veroorzaken. In een bindingsexperiment is de EC50 de ligandconcentratie (zie Concentraties) waarbij de helft van het doelwit in gebonden toestand aanwezig is.
Zowel de EC50 als de Kd dienen om interacties te kwantificeren en bijvoorbeeld de bindingsaffiniteit van verschillende liganden te vergelijken (zie Ligand). In de context van TRIC-metingen levert het gebruik van het Kd Fit Model voor de evaluatie van de gegevens een Kd op, terwijl het gebruik van het Hill Model een EC50-waarde oplevert. Zie de respectieve artikelen voor meer details.
Echter is er een belangrijk verschil: de Kd is een fysische eigenschap van de interactie en onafhankelijk van de doelconcentratie. Kds kunnen daarom in het algemeen tussen technologieën worden vergeleken, zolang de algemene interactievoorwaarden dezelfde zijn.
De EC50 daarentegen hangt per definitie altijd af van de doelconcentratie. Zij wordt vaak gemeten via het effect dat zij teweegbrengt, bijvoorbeeld in cel-gebaseerde assays, en maakt alleen de vergelijking mogelijk van liganden die in dezelfde experimentele opstelling zijn gemeten. In situaties waarin de doelconcentratie lager is dan de Kd , zullen Kd en EC50 dezelfde waarde hebben, mits de interactie een 1:1 stoichiometrie volgt, niet coöperatief is (zie Cooperativiteit) en wordt bepaald door de wet van massa-actie. In situaties waarin de doelwitconcentratie in het bereik van of boven de Kd ligt, kunnen Kd en EC50 aanzienlijk verschillen.
Voorbeeld
Als een gegeven interactie een Kd-waarde heeft van 2 nM en het doelwit is aanwezig in een concentratie van 2 µM, is een ligandconcentratie van 1 µM nodig om een toestand te bereiken waarin de helft van alle doelwitmoleculen zich in de gebonden toestand bevindt. Per definitie bedraagt de EC50 in dit geval 1 µM (500*Kd).