“Etmopterus perryi”
De Dwerglantaarnhaai, de kleinste haai ter wereld is een ongevaarlijke krilleter net als de Walvishaai, de grootste haai ter wereld. Een groot verschil is dat de Walvishaai gemiddeld 41 voet lang wordt & en gemiddeld 21 ton weegt en de Dwerglantaarnhaai nauwelijks 6 centimeter lang wordt & en gemiddeld slechts 0,5 ons weegt. Hij kan tot iets meer dan 5 cm lang worden, maar is meestal kleiner. Zoals bij de meeste haaiensoorten zijn de vrouwtjes groter dan de mannetjes. De dwerglantaarnhaai werd pas in 1964 ontdekt en kreeg zijn naam ter ere van de bekende haaienkenner, bioloog Dr. Perry W. Gilbert. Hun kop neemt bijna een derde van hun lichaam in beslag en hun ogen zijn enorm in verhouding tot de rest van hun lichaam. Hun bek is gevuld met 55 tot 68 piepkleine tandjes, perfect ontworpen om te snijden en te knippen. Hun voornaamste voedsel is krill, kleine schaaldiertjes van minder dan een halve centimeter lang. Als diepzeehaaien werden zij voor het eerst ontdekt door Ichthyologen Dr. Stewart Springer en Dr. George H. Burgess toen zij voor de US Fish and Wildlife Service aan het vissen waren in de Caraïbische Zee bij Columbia. Dwerglantaarnhaaien zijn tot op heden slechts aangetroffen in een zeer klein gebied van de Caribische Zee voor de kust van Zuid-Amerika.
Een lid van de familie van de hondshaai, Dwerglantaarnhaaien zijn gevonden op diepten variërend tussen 1.000 en 1.500 voet diep, wat in het bereik ligt van de laagste grenzen waar het zonlicht reikt. Op 2.000 voet diepte is alles volledig duister omdat het zonlicht daar niet doordringt. Dwerglantaarnhaaien hebben bio-luminescente eigenschappen, zoals 90% van alle diepzeeschepsels. Ze hebben een indrukwekkende reeks fotoforen, vooral op hun onderzijde. Veel diepzeevissen lichten op in het donker, sommige om prooien aan te trekken en andere om roofdieren af te weren. Over de zeldzame dwerglantaarnhaai is niet veel bekend, maar men neemt aan dat hun bioluminescentie dient om hen te beschermen tegen roofdieren in diep water. Hoewel je zou denken dat het licht hen zou doen opvallen, doet het in feite het tegenovergestelde, omdat al het zonlicht dat door het diepe water filtert, zich boven hen bevindt. Een roofdier dat van onderen omhoog kijkt, zal ze dus minder snel zien. Dwerglantaarnhaaien planten zich voort via aplacentale vivipariteit en baren doorgaans slechts 2-3 jongen per keer. Hoewel dit een zeer lage voortplantingssnelheid is voor een vis, is er eigenlijk niets bekend over het al dan niet schaars voorkomen van Dwerglantaarnhaaien. Hoewel ze af en toe worden opgedregd als bijvangst door de commerciële diepzeevisserij, worden ze teruggegooid omdat ze door hun grootte geen commerciële waarde hebben. Ze leven op zo’n grote diepte dat ze nauwelijks door mensen worden gezien, tenzij ze per ongeluk uit de wateren worden gevist.