De vlag van Duitsland werd in zijn huidige vorm aangenomen in 1919. Zij werd opnieuw aangenomen met de nieuwe grondwet van 1949. Het is een driekleur, bestaande uit drie gelijke horizontale banden in de kleuren zwart (boven), rood en goud (onder).
Er zijn verschillende theorieën over de oorsprong van het kleurenschema van de Duitse vlag en de betekenis ervan. De populairste theorie is dat de combinatie zwart en goud verband houdt met de kleuren op het semi-officiële wapenschild van het Heilige Roomse Rijk. Toen het Heilige Roomse Rijk ophield te bestaan, werden deze twee kleuren nauw geassocieerd met de Oostenrijkse Habsburg-dynastie, die bekend werd als de “Zwart-Gouden Monarchie”.
In de radicale jaren 1840 werd de zwart-rood-gouden vlag gebruikt om de beweging tegen de Conservatieve Europese Orde te symboliseren, die na de nederlaag van Napoleon was opgericht. De beweging viel binnen een jaar uiteen, maar was er wel in geslaagd een grondwet op te stellen die “Grondrechten voor het Duitse Volk” verklaarde.”
Het parlement van Frankfurt had het zwart-rood-goud uitgeroepen tot de officiële kleuren van de Duitse Confederatie, waarbij het rood de Hanze symboliseerde en het goud en zwart Oostenrijk. Deze kleuren werden al snel beschouwd als de nationale kleuren van Duitsland tijdens deze korte periode, en vooral na hun herinvoering tijdens de Weimar periode, zijn ze synoniem geworden met het liberalisme in het algemeen.
De leiders van de revolutie van 1848 hebben in de Nationale Vergadering of in het parlement van Frankfurt de driekleurige vlag aangenomen
Na de Oostenrijks-Pruisische oorlog in 1866 zouden de aan Oostenrijk geallieerde Zuid-Duitse staten, waaronder Beieren en Baden, de zwart-rood-gouden vlag hebben gevoerd, wat het onderscheid tussen het huidige kleurenschema en de noordelijke, Pruisische traditie nog eens illustreert. Op 25 juni 1867 nam de coalitie een vlag aan die de kleuren van het grootste en kleinste lid Pruisen (zwart en wit) en de Hanze (rood en wit) vermengde tot een nieuwe zwart-wit-rode horizontale driekleur. Deze vlag zou ook de nationale vlag worden voor het daaropvolgende Duitse Keizerrijk van 1871 tot 1918, dat uiteindelijk de Duitse Confederatie verving.
Na de nederlaag van Duitsland in de Eerste Wereldoorlog raakte deze Duitse Keizerlijke vlag in onbruik en de nieuwe Weimar Republiek voerde in 1919 de zwart-rood-gouden reeks weer in. Toen de nazi’s in 1933 aan de macht kwamen, werd de zwart-rood-gouden vlag vervangen door de zwart-wit-rode. En in 1935 vervingen zij alle Duitse regeringsvlaggen door ontwerpen die gebaseerd waren op de hakenkruisvlag die hun nazipartijvlag was geweest (een rode vlag met een witte schijf in het midden met daarin een zwart hakenkruis).
Na de nederlaag van Duitsland in de Tweede Wereldoorlog werd Duitsland bezet door de geallieerden. De Geallieerde Controle Raad verbood de bestaande nationale vlaggen.
Na enige discussie werd de zwart-rood-gouden vlag op 9 mei 1949 opnieuw aangenomen als de Duitse federale vlag voor de Bondsrepubliek Duitsland (West-Duitsland).
De Duitse Democratische Republiek (Oost-Duitsland) gebruikte dezelfde vlag, maar introduceerde op 1 oktober 1959 een communistisch embleem in het midden van de vlag: een hamer (symbool voor de arbeiders), en een passer (symbool voor de intellectuelen) binnen korenaren (symbool voor de boeren). Dit bleef zo tot het grondgebied van de voormalige DDR in 1990 werd herenigd met de Bondsrepubliek Duitsland.
In Duitsland is er überhaupt een zeer bescheiden openbaar gebruik van de vlag en de nationale symbolen. De vlag wordt in Duitsland vrijwel alleen gebruikt door officiële instanties bij speciale gelegenheden of door het publiek bij sportevenementen.
Duitse regering en politiek
De bondskanselier van Duitsland
De president in Duitsland
De wetgevende macht in de Duitse politiek
Bundestag
Bundesrat van Duitsland
Kiesstelsel van Duitsland
Duitse politieke partijen
Extra partijgebonden politieke krachten in Duitsland